Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


po arystotelesie było jeszcze kilku madrych ludzi którzy to i owo ulepszyli :D

a co do tematów - poezja nie ma ani "Celów" ani kryteriów... wyróznienie przez szymborską ma taką samą wartość jak przez panią gosię z mięsnego... inaczej być nie może - bo wtedy albo dochodzilibyśmy do "reguł wiersza doskonalego" albo do wyznacznika dobrej poezji przez jej popularność...
a konkursy - to jak wspomniana jazda figurowa (i siatkówka kobiet) - są dla kibiców :))
Opublikowano

cholera, ani razu nie wzieto mnie pod uwagę, w tych do których startowałam, pewnikiem zle trafiałam i nie na temat, ale juz dałam sobie spokój i pisze tylko dla siebie no i na forum1 tyle moich startów, ale nie przejmuje się bo znam swoje możliwości i wiem ze są lepsi, nie mam zalu ani pretensji,
a pisanie to taki swoisty sposób na odreagowanie stresów, moe marzenia, może przeżycia wylewm i radośc daje mi że ktos to czyta, he he pozdar! kochani!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Byłam w Świdwinie - masz rację, Bezet. To dobry konkurs, z niesamowitą atmosferą, kompetentnym jury składającym się z poetów, charyzmatycznym organizatorem, towarzyszą mu warsztaty i wiele imprez towarzyszących. Poza tym - dobre, konkretne nagrody, zwrot kosztów dla laureatów, dwudniowa impreza i cały czas opieka organizatorów. Wspólne posiłki z jury, wspólny hotel, bardzo miła atmosfera i możliwość zawarcia wielu interesujących znajomości. Laureaci są wręcz rozpieszczani przez organizatorów. Do tego niesamowity Krąg Poetów - na baszcie zamku, wieczorem, świece, grzane wino i tylko jury, laureaci i ich poezja. Bez komentarzy, bez wstępów, każdy czyta jeden wiersz. A poziom konkursu - całkiem niezły.
Są jeszcze inne konkursy, w których poziom jest wysoki. Czerwona Róża w Gdańsku (najstarszy konkurs poetycki w Polsce), Bieriezin w Łodzi, Rilke w Sopocie... Rzeczywiście, warto sprawdzić, kto jest w jury i kto wcześniej wygrywał. Konkursy, w których w jury jest pani Jadzia z biblioteki, burmistrz, radny i pani Stasia lokalna poetka okolicznościowa raczej nie gwarantują dobrego poziomu.
Pozdrawiam, j.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No pewnie, że tak. Z pewnością gwarantuja dobry poziom folklorystyczno-humorystyczno-zadęciowy :)

Z pewnością ci ludzie się starają i to jest ważne.
Jasne. Tyle, że to nie ma nic wspólnego z poezją. Często promują grafomanię i wtedy jest to wręcz szkodliwe.
Pozdrawiam, j.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z pewnością ci ludzie się starają i to jest ważne.
Jasne. Tyle, że to nie ma nic wspólnego z poezją. Często promują grafomanię i wtedy jest to wręcz szkodliwe.
Pozdrawiam, j.

Ja wychodzę z założenia, że jeśli ktoś stara się cokolwiek zrobić ze słowem, to to już jest jakaś wartość. Na bezrybiu i rak ryba. Jeśli ktoś się podejmuje promocji pisania w jakiejkolwiek formie, to to już sukces. Reszta zależy od poetów — jeśli ich zadowala zwycięstwo w takim konkursie i na tym poprzestają, to sami są sobie winni:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Popatrz, no, popatrz ;) Świat jest jednak mały!
Byłem ze trzydzieści lat temu na Turnieju w Świdwinie (w gronie laureatów - a co! ;) i jak widzę nic się nie zmieniło: biesiada dalej króluje. Nb. konkurs wymyślił ś.p. Stanisław Misakowski (władający wówczas na Zamku), ale od wielu już lat p. Marian Wiśniewski (aktualny władyka) robi imprezę naprawdę wartą przeżycia. Poezja buzuje przy świecach, dołem płynie sobie Rega (zahaczajc niedaleko o moje rodzinne miasteczko ;) - ach, tylko pomarzyć!
Młodzi poetycka - do piór! ;)
pzdr. b
PS. joaxii - oczywiście gratulacje! (choć spóźnione ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To prawda - p. Marian jest niesamowity. Podobnie jak szanowne jury. W tym roku był jeszcze turniej strzelecki (z łuku i kuszy) dla poetów i poetek na dziedzińcu zamku.
A za gratulacje dziekuję bardzo, dygając pięknie :)
Pozdrawiam i również gratuluję, j.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jasne. Tyle, że to nie ma nic wspólnego z poezją. Często promują grafomanię i wtedy jest to wręcz szkodliwe.
Pozdrawiam, j.

Ja wychodzę z założenia, że jeśli ktoś stara się cokolwiek zrobić ze słowem, to to już jest jakaś wartość. Na bezrybiu i rak ryba. Jeśli ktoś się podejmuje promocji pisania w jakiejkolwiek formie, to to już sukces. Reszta zależy od poetów — jeśli ich zadowala zwycięstwo w takim konkursie i na tym poprzestają, to sami są sobie winni:)
Słowo to narzędzie - można z nim robić złe i dobre rzeczy. A ludzi przekonanych o własnym geniuszu, bo kiedys coś tam wygrali w podrzędnym konkursie mam czasami dość. Zwłaszcza, gdy obrażają sie, ze nie chcę ich zaprosić na Nadmorskie w roli gwiazd. Potrafią być zarówno nachalni, jak i bezczelni. Choć oczywiście każda inicjatywa jest ważna. Tyle, że czasem przynosi skutki odwrotne od zamierzonych.
Pozdr., j.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 ... bo fajny tata to radość wielka  kłopotów w domu ilość wszelka  żarówkę zmienić w domu potrafi  taki się super TATA trafił  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Wiesław J.K.   Twój wiersz to niezwykle wzruszająca i ważna refleksja nad przemijaniem.   z niezwykłą wrażliwością oddałeś trwałość bólu po stracie, który mimo upływu lat wciąż kołacze w sercu.   końcowe wersy dają nam nadzieję i pocieszenie.   brawo Wiesławie !!!    
    • @Tectosmith Twój wiersz pachnie pożegnaniem i odrodzeniem zarazem — jakby śmierć była tu nie końcem, a przejściem w coś subtelniejszego. W tym „cieple dnia jutrzejszego” czuć wiarę, że nawet po bólu istnieje jeszcze blask — delikatny, ludzki, niepewny. Piękne jest to zestawienie: „w dłoniach nasz grób” — bo to nie tylko obraz końca, lecz też wspólnoty, trwania razem aż po kres. To język miłości, która nie zna granicy między życiem a przemianą. Piękny!
    • @Berenika97 Ci drudzy zostali zepchnięci przez tych pierwszych na margines lub sami dobrowolnie odsunęli się w cień. Czasami lepiej jest ginąć w kolorowych snach i być po drugiej stronie tęczy. Niż powoli zdychać jak bezdomne psy i być tylko tłem i problemem dla realnego świata. 
    • @Simon Tracy   Ci, których cieszy to życie, znaleźli sens w drobiazgach dnia — nie dlatego, że świat ich pieści, lecz że potrafią widzieć — trwać.   A ci, co toną w mgle pozorów, nie zawsze błądzą z własnej winy — czasem za dużo w nich kolorów, których świat nie zna — więc giną.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...