Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wzrok oparty o sufit
poddaje się
przytuleniu rzęs niebieskich
czeka Ducha
dyszy
ducha
od ucha do
głucha knieja tatrzańska
kołysze słońce

filozoficzny konar ręki
gładzi wielkie tajemnice
w lekkim śnie
na krużganku zamkniętych oczu

na końcu
każdy jest prorokiem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wszystkie rymowane wiersze sa jarmarcznymi rymowankami.Piszac w ten sposob obraza pan dobrych poetow z tego forum, ktorzy pisza dobre rymowane wiersze..
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I dlatego ja wlasnie jestem w poczatkujacych..Przedewszystkim lepiej sie tam czuje, bo poziomem te dwa fora sie za bardezo nie roznia..

I szczescie ze pan za tam czesto nie wchodzi komentowac..
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ja widzę smutek i gorycz w ostatnim wersie, może nawet cynizm. znany. jednak załamujący pokorę na trochę inną tonację. Też zabieram. Na pamiątkę i przestrogę - innych tonacji. Nie chcę by ostatnie spojrzenie zawiesiło się na rezygnacji.

pozdr
m.
Opublikowano

Adamie!
przeraża tytuł twojego wiersza
zaduma i pogodzenie się z nieuchronnością
ale najbardziej urzekła filozoficzność spojrzenia
czułe zdystansowanie się
to takie trudne
muszę się tego nauczyć

wezmę sobie na smutne w dal zapatrzenie

pozdrawiam serdecznie
seweryna

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...