Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Twoje milczenie więcej mi mówi
Niż słowa z myśli naprędce tkane
Już nie będziemy świata malować
Kolorowymi z tęczy farbami

Zanim dźwięk jakiś przerwie tę ciszę
Barwną paletę schowam w szufladzie
I chociaż może to zbyt naiwne
Na podorędziu zieleń zostawię

Opublikowano

Uf, a już myślałam, że ciąg dalszy "opr". To prawda, nie jestem zbyt oryginalna i nie znajdziecie u mnie wydumanych metafor, ale cieszę się, że mimo wszystko jest ktoś, komu się cokolwiek w moim pisaniu podoba. Eugen De, Agnieszko, Yasioo - pocieszyliście mnie nieco, za co dziękuję i pozdrawiam ciepło.

  • 2 miesiące temu...
Opublikowano

Tak w pierwszej chwili, po pierwszym czytaniu, nie przyszło mi do głowy, czumu zieleń zostawisz, ale zaraz zrozumiałem, że chodzi tu o nadzieję, o nowy początek, o świeżą myśl budzącą się do życia, jak pączek na wiosnę, gdy tryska sokami na widok słońca, światła, ciepła, miłości...
(...kończę tak myśl z 14 marca)

Pisz, Beenie, pisz bo trudno znaleźć tutaj mądrą - prostą formę. Wszyscy wciąż się uczymy...
Nie chcę być zmuszany do siedzenia i dumania nad tym, co kto napisał, trzymając słownik wyrazów obcych w ręku i męczyć się nad zagmatwanymi zwrotami. Chcę przeczytać raz, także drugi, a może trzeci... i już wiem, o co chodzi, a przy okazji, nieświadomie nauczyć się nawet na pamięć najprzyjemniejszych strof.
A gdy ciebie czytam, do niczego nie jestem zmuszany, a więc się nie męczę...

Bardzo miło cię pozdrawiam Piast

  • 5 miesięcy temu...
Opublikowano

Serdecznie witam spóźnionego gościa. Miło mi, że ktoś jeszcze zagląda do moich starych wierszyków, a do tego zostawia takie miłe ślady.
Marto, pozdrawiam ciepło

Ps.
Dobrodusznemu Piastowi dziękowałam już przy innej okazji.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...