Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

leżę twarzą w kałuży nie topię się
szkoda lat minionych bez działań jaskrawych
teraz żniwem śmiech plastikowego tłumu
jeden popchnął drugi opluł radość wszystkim

przyjdą chmury gniewu
grad wybije ziarno plugawe
zostaną tylko ona i on
czyści jak pierwsza kropla

zrzucam dłonią mgłę z oczu przytomnieję
patrzę na beton na nim róże krwawe
robię trzy kroki do tyłu uderzam ponownie
mur stoi niewzruszony jak wandal trafiony poezją

spalić i zacząć od nowa
pochować aluminiową kulturę
razem z domami psami złotem
i czekać na nowy wybuch

unoszę się z kolan wycieram twarz tłumaczę prawdę
jesteście wierszem idioty czytanym dla idiotów
patrzą na mnie na siebie mruczą jak byk na torreadora
leci pierwszy kamień drugi prostuję się dumny odchodzę

Opublikowano

M.Krzykwa - " ...( ta twarz w kałuży - dość znany motyw ) ... "
tak myślałem myślałem i pozostał banał, no zobaczymy co z tym kiedyś się zrobi.

Jacek Mucha - "...Trochę przegadany chyba można krócej..." z pewnością, ale jednak chodziło mi o wystylizowanie wiersza na piosenkę a te przeważnie są "przegadane.

Dariusz Sokołowski - "łatwiej już znaleźć nowy temat " łatwiej ?? bym dyskutował. Tematy jak życie śmierć przemijanie wyalienowanie się z tłumu będą do końca świata ...


dziękuję za słowa otuchy

Opublikowano

a dla mnie przy tak oklepanym wątku bardzo orginalna treść, wiersz miał zarzut przegadanaego, ale ja jakoś przeczytałem dwa razy migiem, może dlatego, że awsze czytam na głos i mi się podobało (może z podkładem muzycznym, rzeczywiście byłby lepszy odbiór)

jedyne zastrzeżenie mam do "mruczą" a później jest byk i torreador, coś mi nie gra bo byk jaes wściekły na torreadora a u ciebie wyszło jakby go torreador gilgał za uchem, takie mam odczucie

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...