Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

cóż piękniejszego

Łucja Kucińska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Łucja Kucińska

Łucja Kucińska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tam wiedzie prosta, łuków kilkanaście
zielone tunele z konarów drzew
odpływają do tyłu znajome pejzaże
jestem tu…
gdzie tamaryszek z cyprysem splątany
a wśród zieleni rabata róż
wracają chwile spędzone przy kawie

usiadłam w cieniu świerków srebrzystych
było mi dobrze - inaczej niż wprzód
bezmyślnie patrzyłam na kwiaty i owady
- na ich zwyczaje i ruch

bielinek wachluje skrzydełkami róże
czy to ją chłodzi – bo ja wiem
i odlatuje niczym biały duszek
lecz na to miejsce już inny jest
strojny w kolory piękniejsze od kwiatów
usiadł na płatkach
by zabrać zapach herbacianych róż
ważka niebieska w tamaryszku lata
cykają świerszcze i brzęczy trzmiel
już liści kilka spadło na ziemię

cóż piękniejszego może być od tego
od tej przestrzeni zieleni

51fu

51fu

Opublikowano
Opublikowano

Po pierwsze: przestrzeni zieleni nie brzmi w porządku, a na dodatek się rymuje.
Po drugie: TRZmiel.
Po trzecie: zielone tunele z konarów drzew — trochę to nielogiczne.

Treści nie tykam, bo to nie dla mnie poezjowanie. // 51

Łucja Kucińska

Łucja Kucińska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

51fu!- "zielone tunele z konarów drzew" - bardzo często poruszamy się niezbyt szerokimi drogami z obu stron obsadzonymi drzewami , ich konary w górze łączą się tworząc takie zielone tunele.
dziekuję za wskazany błąd.
masz rację ostatni wers jest nieudany- muszę poprawić.
Areno!- ale ten obrazek właśnie był taki sielankowy i latem znowu będzie.
Serdecznie dziękuje za komentarze

Tali Maciej

Tali Maciej

Opublikowano
Opublikowano

oj te tunele, jak jeździłem przez 4 lata w liceum na treningi to właśnie się takimi tunelami rozkoszowałem, najpiękniejsze są jesienią gdy się robi tak złociście, ale wiosną też mają swój urok.
Co do wiersza to troszkę przesłodzony, ale poczekam- przeczytam przed snem na dobranoc, ponieważ ten tekst ma baśniowy klimat, ja przynajmniej tak go odebrałem

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Pies zdrajca

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • Migrena
      Ewangelia wakacyjnych Bogów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • Relsom
      Nasze niebo

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • M_arianne
      Tu on, out

      Przez M_arianne · Opublikowano

      On, ona, ono... A - no, no!    
    • M_arianne
      imiesłów

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...