Bambino, czyli drzewa umierają stojąc VII

[Leszek_Dentman]

23
Wieczorne wiadomości telewizyjne podały informację:
– W dniu dzisiejszym, około godziny pierwszej trzydzieści, w jednym z instytutów naukowych podległych resortowi rolnictwa wybuchł groźny pożar. Z czternastu osób zgromadzonych w objętym ogniem laboratorium nie ocalał nikt. Specjalna rządowa komisja bada przyczyny wypadku.
W tym samym czasie do willi profesora Carlssona wdarło się kilku mężczyzn. Przeszukali dom od piwnic, aż po strych, włamując się również do sejfu, oraz stojących w garażu samochodów. Po kilku godzinach intensywnej pracy, jeden z nich wyjął z kieszeni telefon, wybrał numer i powiedział:
– Chyba nic nie zostawił. Spływamy.
Mężczyźni opuścili dom i przeszli do zaparkowanego kilka przecznic dalej samochodu. Podczas jazdy przez most, jeden z nich wyrzucił telefon do rzeki.
Mniej więcej w tym samym czasie Linda Werner zatrzymała swoją małą Toyotę na parkingu przed apartamentowcem. Przewiesiła torebkę przez szyję, sięgnęła na siedzenie pasażera po torbę z zakupami, gdy obok niej zatrzymał się motocykl. Motocyklista oparł maszynę na podnóżku i zdjął kask. Potrząsnął głową rozrzucając długie blond włosy i dopiero wówczas Linda zauważyła, że motocyklistą była wysoka, szczupła dziewczyna.
– Przepraszam, pomyliłam drogę. Którędy do autostrady?
Linda wysiadła z samochodu, by wskazać kierunek. Wtedy zza stojącego obok pickupa podszedł do niej od tyłu jakiś mężczyzna i zdzielił ją gumową pałką w głowę. Dodał jeszcze kilka ciosów i Linda osunęła się na beton. Blondynka wyjęła z jej torebki klucze i pieniądze, resztę zawartości wysypując na parking. Wykonała odciski kluczy, po czym wrzuciła je pod samochód. Oboje wsiedli na motocykl i spokojnie opuścili miejsce wydarzenia. Całe zajście obserwował jakiś człowiek ukrywający w cieniu, rosnącego po drugiej strony ulicy drzewa.
Po chwili na parkingu zatrzymał się jakiś samochód. Kierowca dostrzegłszy leżąca na betonie Lindę zbadał ją pobieżnie, wyjął telefon komórkowy i wezwał pogotowie.
Kiedy ambulans zabrał kobietę do szpitala, ukrywający się pod drzewem człowiek zadzwonił z komórki.
– Suny side of the street - zanucił.
Po godzinie do apartamentowca weszła grupa mężczyzn i wjechała na ósme piętro. Odszukawszy właściwe drzwi, jeden z nich otworzył je dorobionymi kluczami, po czym grupa weszła do mieszkania. Dokładnie spenetrowali wnętrze. Nie znalazłszy żadnych podejrzanych rzeczy, opuścili lokal zamykając drzwi na klucz.
W czasie, kiedy w domu profesora Carlssona i doktora Wernera dokonywano przeszukań, stacje telewizyjne podawały dalsze wiadomości dotyczące pożaru:
– W uzupełnieniu do informacji z poprzedniego wydania wiadomości dotyczącej wypadku w laboratorium, podajemy, że za jego przyczynę straż pożarna uznała uszkodzenie instalacji gazowej. Do tragicznego finału doprowadziły skandaliczne zaniedbania w zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego. Winnego tych zaniedbań dyrektora instytutu znaleziono martwego w jego własnym gabinecie. Przyczyną śmierci było samobójstwo.

24

Tino wyprowadził Sandrę z kliniki. Na podjeździe czekała na nich taksówka. Zajęli miejsce na tylnym siedzeniu, a Tino podał kierowcy adres. Kiedy taksówkarz jadąc ulicą Pineta Saccheti zaczął ustawiać się na pasie dla skręcających w prawo, Tino zaooponował.
– Nie, nie! Proszę jechać koło Watykanu!
– Dobrze, wodzu. Ale to nam zajmie co najmniej godzinę. O ile nie utkniemy w korkach – odpowiedział taksówkarz.
– To nam może zająć nawet trzy godziny, bo w kilku miejscach zatrzymamy się – odrzekł Tino.
Kierowca tylko wzruszył ramionami i wrócił na pas dla jadących na wprost, by potem skręcić w lewo. Podczas jazdy Tino opowiadał Sandrze o mijanych miejscach. Kilkakrotnie zatrzymywali się na chwilę, a na Piazza Della Bocca Della Verita; Sandra przykazała Tinowi wyznać miłość z ręką trzymaną w groźnych ustach. Tino z udawanym strachem wzbraniał się przed tym, jednak po chwili pełnym powagi głosem powiedział:
– Kocham cię, ponad życie, Sandro. Zawsze będziesz moją miłością. A teraz ty!
– Mowy nie ma! – zaczęła się przekomarzać. Mam zamiar w dalszym ciągu grać na swoim flecie. Brak wzroku tego nie wyklucza, ale brak ręki...
Roześmiani wrócili do taksówki i ruszyli w dalszą drogę, by po około dwóch godzinach dotrzeć do kamienicy przy via Tuscolana, gdzie Tino wynajął mieszkanie.

W kilka tygodni później odbył się cichy ślub, w którym uczestniczyła tylko grupa koleżanek i kolegów Sandry z konserwatorium. Nawet świadkiem Tina był jeden z nich.



25

Któregoś wieczora, podczas kolacji Sandra zwróciła się do męża:
– Wiesz co, kochanie, chciałabym podjąć pracę. Może mogłabym uczyć muzyki?
– Ależ Sandro, wcale nie musisz pracować.
– Chcę pracować, panie Bianchi. Ty tak dużo pracujesz... Nie chcę być dla ciebie ciężarem. A zresztą nudzę się kiedy jestem sama. Nie mogę czytać, ani oglądać telewizji.. – Zaczęła podnosić głos. – Nie mogę nawet piec, gotować i sprzątać! – Niemal wykrzyczała ostatnie słowa.
– ...
– Tino, zrób coś! Dlaczego nie odpowiadasz? Czy powiedziałam coś niewłaściwego?
– Słuchaj, Sandro - muszę ci coś wyznać. – Rozpoczął z trudem. – Długo się wahałem, ale sądzę, że powinnaś poznać prawdę o mnie. Po pierwsze, nie nazywam się Bianchi, tylko Venturi, a po drugie wcale nie pracuję. Nie mogłem wziąć z tobą ślubu pod prawdziwym nazwiskiem, gdyż Tino Venturi jest poszukiwany przez prokuraturę za spowodowanie śmiertelnego wypadku samochodowego. Co do mojej pracy - również cię okłamywałem - prawda jest taka, że jestem członkiem organizacji terrorystycznej. Ten wypadek w studio, to również jest moja wina.
Sandra w pierwszej chwili zdawała się nie rozumieć, o czym Tino mówił. Po chwili spochmurniała, wstała od stołu i skuliła się w fotelu. Zapadło głuche milczenie. Pierwsza przerwała je Sandra.
– Więc ty brałeś udział w tym zamachu, w którym mnie...
– Tak, to był w ogóle mój pomysł.
– I gdyby nie ten wypadek, to nigdy byśmy się nie poznali?
– Najprawdopodobniej, nie.
– A więc, tylko dzięki temu wydarzeniu mogliśmy się poznać... Widocznie Bóg tak chciał. Kocham cię, Tino i wybaczam.
Tino uklęknął u jej stóp, położył głowę na jej kolanach i wybuchnął płaczem, a Sandra zawtórowała mu przerywanym szlochem.
– Cieszę się ogromnie, Sandro – rzekł nieco uspokojony Tino – że to wyznanie mam już poza sobą. Kocham cię, uwielbiam. Jestem gotów oddać życie, byś była szczęśliwa.
– Nie chcę, byś oddawał życie. Chcę, byś żył długo i chcę mieć z tobą dziecko. I nie chcę, Żebyś należał do tej organizacji. Zerwij z nimi – przecież ty nie jesteś stworzony do zbrodni.
– Już dawno chciałem to zrobić, ale to nie jest takie proste. Jeden z mich kolegów uciekł, chcąc się oddać w ręce władz i został bezlitośnie zamordowany.
– A więc nie ma odwrotu?
– Niestety, nie. Chyba, że chcesz zostać młodą wdową.
– To ucieknijmy gdzieś razem. Gdzieś daleko, gdzie nikt nas nie zna. Będziemy mogli żyć spokojnie, wychowywać dzieci i zapomnieć o przeszłości. Jeśli zostaniemy tutaj, zabiją cię karabinierzy, albo twoi kumple. Nie chcę tego! Nie mogę cię stracić! Przecież nie mam nikogo, prócz ciebie.
Zapadło milczenie, które ponownie przerwała Sandra:
Tino... to jak naprawdę się nazywam? Bianchi, czy Venturi?
– Nie wiem... Nie zastanawiałem się nad tym. No cóż – dodał po chwili – na razie musi być Bianchi. Może kiedyś uda mi się z tego wykaraskać i wtedy zostaniesz panią Venturi.
– I jeszcze raz weźmiemy ślub? – Zażartowała całkiem już spokojna Sandra.

Kilka dni po tym wydarzeniu Tino wszedł do mieszkania z radosną miną.
– Witaj skarbie. Mam dla ciebie wspaniałą wiadomość. Rozmawiałem dzisiaj ze pewnym słynnym neurologiem, który, po zapoznaniu się z twoją historią choroby stwierdził, iż może się podjąć leczenia ciebie. Uważa, że jest szansa, byś odzyskała wzrok.
Sandra objęła Tina.
– To cudownie! Czy to jest naprawdę możliwe? No tak, ale co z tobą? Kiedy zerwiesz z nimi?
– Wszystko przemyślałem. Póki będziesz na leczeniu muszę pozostać w organizacji, ale nie martw się. O każdym zamachu telefonicznie uprzedzałem policję, tak, że od czasu tego wypadku w telewizji żadna akcja się nie powiodła. A kiedy już będziesz zdrowa, zostawimy wszystko i pojedziemy gdzieś na południe, by rozpocząć nowe życie.

[Jay Jay Kapuściński]

groźny pożar. Z czternastu osób zgromadzonych w objętym pożarem laboratorium - to wiadomości więc nie mogliby sobie pozwolić na tak bliskie powtórzenie, drugi ''pożar'' proponuję zamienić na ogień.

mężczyzna wyrzucił telefon do rzeki.- znowu powtórzenie, wcześniej byli mężczyźni, teraz może napisać chociaż ''jeden z nich''?

ostatni myślnik ''23'' -może się czepiam-ale zawiera również sporo powtórzeń...

Widocznie Bóg tak chciał. Kocham cię, Tino i wybaczam. - nie było cichych dni, a nawet dłuższego fukania itd. jak dla mnie za szybko się to stało. nie dość, że ją okłamał to powiedział jej dopiero po ślubie.


zaangażowałeś się w pisanie życia Tina i Sandry -to dobrze, na koniec jest wspomnienie o kilku akcjach, widocznie mało istotnych, ale warto im poświęcić chociaż kilka zdań. ogólnie - tak. robi się coraz ciekawiej.

pozdr.

[wojt s]

Ja użyłbym tragiczny w skutkach pożar.
i w ostatniej części literówka "– I jeszcze raz weźmiemy ślub? – ZażartowałA całkiem już spokojna Sandra.
Faktycznie akcja się zagęszcza
Pozdrawiam
W

[Pedro Salazar]

częśc 23 troche niezrozumiała.

Troche sie to przeradza w jakis tkliwy melodrmat ;). Tez troche dziwne, że dziewczyna dowiedziawszy sie, że jej świeżo upieczony mąż, jest terrorystą i w dodatku przepriwadził atak w wyniku którego straciła wzzrok, przebaczyła mu tak od razu. Musiała by byc chyba świętą.
A
le z drugiej strony jesli bohaterami są Włosi to wyżej opisane fakty mogły by miec miejsce. Włosi są do tego zdolni .

Zobaczymy dalej. Dobrze by było troche ich teraz skłócic o cos, zeby historia nie zrobiła sie przesłodzona. W końcu mieszkańcy Italii, zwłaszcza kobiety lubią sie droczyc o byle co.

[Leszek_Dentman]

Dziękuję za uwagi. Poczekam na kolejne i wtedy dokonam zbiorczej korekty.
Jeśli idzie o zchowanie Sandry. Może takie kobiety naprawdę gdzieś istnieją... A jeśli nie, to należało w końcu taką wymyślić. A może dopiero po jakimś czasie bedzie się zastanawiać nad tym wszystkim? Może i będzie, ale ja tego opisywać nie mam zamiaru.
Co do treści - pisałem już wcześniej, że to ma być melodramat. I będzie - dziewczyny szykujcie chusteczki.

[natalia]

Telewizyjne wiadomości wieczorne = Wieczorne wiadomosci telewizyjne, lepiej brzmi

kilku mężczyzn Przeszukali = kropka:)

Spływamy. Mężczyźni opuścili dom = myślnik

Kiedy ambulans zabrała kobietę = bez a

reszta wyłapana przez pozystałych :)

no, Leszku, niestety nie idzie to w kierunku jaki by mnie kusił, ale też nie miałam pojęcia, że to melodramat, muszę zmienić nastawienie do całości i wtedy być może kupię to w takiej postaci i z takimi obrotami sprawy jak szybkie zakochanie, ślub, czy wybaczanie na miarę świętej. Póki co stanę z boku i popatrzę, co dalej (choć mam już scenariusz zakończenia :) melodramaty mają to do siebie, że są z grubsza przewidywalne, ale nic nie stoi na przeszkodzie bym się miło rozczarowała :)

[Ona_Kot]

Wtedy zza stojącego obok pickupa podszedł do niej od tyłu jakiś mężczyzna i zdzielił ją gumową pałką w głowę. Dodał jeszcze kilka ciosów i Linda osunęła się na beton. --> dodawanie ciosów a także "zdzielanie" jakoś mi nie pasuje do ogólnego tonu "powieści"
Wykonała odciski kluczy, po czym również je wyrzuciła. --> jakoś wcześniej nie było o wyrzucaniu, więc może bez "również"?
Piazza Della Bocca Della Verit&agrave --> to ma być "andagrave"??
Sandra przykazała Tinowi wyznać miłość z ręką trzymaną w groźnych ustach. --> "przykazała" brzmi jakby staroświecko, może lepiej "kazała"?
kilka tygodni później odbył się cichy ślub, w którym uczestniczyło tylko kilkoro koleżanek i kolegów Sandry z konserwatorium. Nawet świadkiem Tina był jeden z nich. --> "kilkoro koleżanek" brzmi nieco dziwnie, więc może po prostu: kilkoro znajomych? A w następnym zdaniu poprawić szyk: Jeden z nich był nawet świadkiem. (Na ślubie zwykle jest dwoje świadków: ona i on, więc trochę głupio jest dodawać, że był świadkiem Tina akurat - jakby mógł być świadkiem kogo innego)

– A więc, tylko dzięki temu wydarzeniu mogliśmy się poznać... Widocznie Bóg tak chciał. Kocham cię, Tino i wybaczam. --> to jest strasznie drętwy motyw ;) przykro mi, ale to prawda. Wydaje mi się, że niezależnie od narodowości, kobieta zareaguje dużo bardziej emocjonalnie...dużo dłużej by to przeżywała...nie wiem, jakoś Twoje tłumaczenia, że może później...itepe - nie przekonały mnie wcale. Wolałabym więcej realizmu, skoro to ma byc melodramat to laska nie może być taka cholerenie opanowana i chłodno myśląca (w związku).

– I jeszcze raz weźmiemy ślub? – Zażartował całkiem już spokojna Sandra. --> Sandra zmienił płeć :D po drugim myślniku to chyba z małej powinno się pisać?

czekam na ciąg dalszy
pozdrawiam

[Leszek_Dentman]

Dziękuję za krytyczne uwagi i pozdrawiam.

JAY

Widocznie Bóg tak chciał. Kocham cię, Tino i wybaczam. - nie było cichych dni, a nawet dłuższego fukania itd. jak dla mnie za szybko się to stało. nie dość, że ją okłamał to powiedział jej dopiero po ślubie.

Przemyślę to jeszcze

zaangażowałeś się w pisanie życia Tina i Sandry -to dobrze, na koniec jest wspomnienie o kilku akcjach, widocznie mało istotnych, ale warto im poświęcić chociaż kilka zdań. ogólnie - tak. robi się coraz ciekawiej.

O jednym telefonie wspomniałem, pozostałe nie mają już znaczenia

PEDRO

Troche sie to przeradza w jakis tkliwy melodrmat ;). Tez troche dziwne, że dziewczyna dowiedziawszy sie, że jej świeżo upieczony mąż, jest terrorystą i w dodatku przepriwadził atak w wyniku którego straciła wzzrok, przebaczyła mu tak od razu. Musiała by byc chyba świętą.
Zobaczymy dalej. Dobrze by było troche ich teraz skłócic o cos, zeby historia nie zrobiła sie przesłodzona. W końcu mieszkańcy Italii, zwłaszcza kobiety lubią sie droczyc o byle co.

Zastanowię się nad tym.

NATALIA

no, Leszku, niestety nie idzie to w kierunku jaki by mnie kusił, ale też nie miałam pojęcia, że to melodramat, muszę zmienić nastawienie do całości i wtedy być może kupię to w takiej postaci i z takimi obrotami sprawy jak szybkie zakochanie, ślub, czy wybaczanie na miarę świętej. Póki co stanę z boku i popatrzę, co dalej (choć mam już scenariusz zakończenia :) melodramaty mają to do siebie, że są z grubsza przewidywalne, ale nic nie stoi na przeszkodzie bym się miło rozczarowała :)

Mimo wszystko mam nadzieję zaskoczyć was wszystkich.

ONA KOT

Wtedy zza stojącego obok pickupa podszedł do niej od tyłu jakiś mężczyzna i zdzielił ją gumową pałką w głowę. Dodał jeszcze kilka ciosów i Linda osunęła się na beton. --> dodawanie ciosów a także "zdzielanie" jakoś mi nie pasuje do ogólnego tonu "powieści"

Są ludzie i ludziska.

Wykonała odciski kluczy, po czym również je wyrzuciła. --> jakoś wcześniej nie było o wyrzucaniu, więc może bez "również"?

Cytuję: resztę zawartości wysypując na parking.

Piazza Della Bocca Della Verit&agrave --> to ma być "andagrave"??

nie mam pojęcia skąd wzięło się & - ma być verita.

Sandra przykazała Tinowi wyznać miłość z ręką trzymaną w groźnych ustach. --> "przykazała" brzmi jakby staroświecko, może lepiej "kazała"?

Przykazała brzmi bardziej kategorycznie. Zostawiam

kilka tygodni później odbył się cichy ślub, w którym uczestniczyło tylko kilkoro koleżanek i kolegów Sandry z konserwatorium. Nawet świadkiem Tina był jeden z nich. --> "kilkoro koleżanek" brzmi nieco dziwnie, więc może po prostu: kilkoro znajomych? A w następnym zdaniu poprawić szyk: Jeden z nich był nawet świadkiem. (Na ślubie zwykle jest dwoje świadków: ona i on, więc trochę głupio jest dodawać, że był świadkiem Tina akurat - jakby mógł być świadkiem kogo innego)

Zmieniłem na grupę. Co do świadka, to jeszcze przemyślę

– A więc, tylko dzięki temu wydarzeniu mogliśmy się poznać... Widocznie Bóg tak chciał. Kocham cię, Tino i wybaczam. --> to jest strasznie drętwy motyw ;) przykro mi, ale to prawda. Wydaje mi się, że niezależnie od narodowości, kobieta zareaguje dużo bardziej emocjonalnie...dużo dłużej by to przeżywała...nie wiem, jakoś Twoje tłumaczenia, że może później...itepe - nie przekonały mnie wcale. Wolałabym więcej realizmu, skoro to ma byc melodramat to laska nie może być taka cholerenie opanowana i chłodno myśląca (w związku).

Sam już nie wiem. Nie mam konceptu na to jak powinna zareagować. Może kiedyś przyjdzie mi do głowy jakieś rozwiązanie.

– I jeszcze raz weźmiemy ślub? – Zażartował całkiem już spokojna Sandra. --> Sandra zmienił płeć :D po drugim myślniku to chyba z małej powinno się pisać?

"a" dodane. Z tymi komentarzami w dialogach cały czas mam problem. Przyjąłem konwencję, że po kropce dwukropku i innych, które w normalnym tekście narzucają kontynuację pisania z wielkiej litery, postępuję tak, jak zwykle. Jeśli jest to błąd, to będę miał sporo pracy. :(

[Ona_Kot]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wiem, że niby wysypując i wyrzucając może być w tym miejscu tożsame,
ale jednak nic tekstowi nie ubędzie jeśli pozbedziesz się owego "również"
ewentualnie napisać:Wykonała odciski kluczy, po czym dorzuciła je do zawartości torebki. (lub coś w tym stylu)
zresztą, może to ja dziwna jestem, skoro nikomu wcześniej to nie wadziło ;]

pozdrawiam

[Leszek_Dentman]

No dobrze. Wrzuciła je pod samochód.
P.S. Mam nadzieję, że nie jesteś czarnym kotem.