* * * (pojawiła się jak fatamorgana)

[janko]

pojawiła się jak fatamorgana
szła w twoim kierunku realna
jak wtedy gdy ją widziałaś po raz ostatni

trzynastoletnią w zielonej sukience
ze smużką zastygłą nad pępkiem
i wiśniowym śladem wielkości pestki

zaczęłaś iść ciągnąc mnie za rękę
nie rozumiałem gdy powtarzałaś
chodź chodź szybko zobacz to ona

nie zobaczyłem choć dotarliśmy na skraj lasu
i szukali śladów na wilgotnym piasku
płakałaś mówiąc: tutaj tutaj mi zniknęła

[jacek_sojan]

Fatamorgana pociąga zawsze w kierunku pustki. Wiersz formalnie dobry, nawet zaciekawia, ale zostawia czytelnika stropionego, żeby nie powiedzieć - osłupiałego. Jeśli o to szło - brawo! - udany zabieg.

[janko]

w ramach eksperymentu, wklejam wiersz w zmienionej formie.
(no cóż, strapiony czytelnik a nawet osłupiały - lepszy niż żaden) :-))



* * *

pojawiła się jak fatamorgana
szła w twoim kierunku
realna jak wtedy gdy ją widziałaś
po raz ostatni

trzynastoletnią
w zielonej sukience
ze smużką zastygłą nad pępkiem
i wiśniowym śladem wielkości pestki

zaczęłaś iść ciągnąc mnie za rękę
nie rozumiałem gdy powtarzałaś
chodź chodź szybko
zobacz to ona

nie zobaczyłem
choć dotarliśmy na skraj lasu
i szukali śladów na wilgotnym piasku
płakałaś mówiąc: tutaj tutaj mi zniknęła

[jacek_sojan]

Chyba jednak lepiej, bo teraz wietrzę tu jakieś nieszczęście, a może tylko przeznaczenie. Odrobina tajemnicy zawsze literaturze pomaga.

[Espena_Sway]

mnie również bardziej podoba się druga wersja, plusuję

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

[janko]

dziekuję,
serdeczności:-)
j.

[Gość]

niby doszło a jednak nie . co za dzien . wroce jak minie . poki co nie jest źle .

[Messalin_Nagietka]

Janko – o co tu chodzi? Daj ślad! Pliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[janko]

"Janko – o co tu chodzi? Daj ślad! Pliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis
z ukłonikiem i pozdrówką MN"

tak "kawa na ławę"?

zwrotka 1.
dwie osoby oddalone od siebie na odległość głosu
nagle jedna z nich dostrzega zjawę (coś/kogoś) przypominajacą
kogoś bardzo bliskiego

zwrotka druga 2.
przedstawia osobę, zanim ta stała się zjawą,
z powodu tej "wiśniowej smużki wielkości pestki".
przyp. autora - odłamek miny.

zwrotka 3.
zjawa była tak realna, że osoba widząca to zjawisko
chce, aby zobaczyła to również osoba jej towarzysząca;
chce potwierdzenia, bo sama jest zdezorientowana.

zwrotka 4.
ta druga nic nie widzi, ale szukają śladów na wilgotnym piasku;
(było po deszczu), gdyby tam była naprawdę, odcisnęłyby się chociaż ślady stóp.
Niestety śladów nie było - ale przypomnienie i uczucie ogromnej straty trwa...

ps. od autora: fakty, sytuacja prawdziwa.

pozdrawiam
j.