Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jak dla mnie idea działu P od jakiegoś już czasu gnije sobie 2 metry pod ziemią. Dla tych co nie pamiętają: chodziło o to, żeby komentatorzy oprócz podawania swojej opinii argumentowali ją i udzielali jakichś konkretnych porad. Zamiast tego obecnie można w komentarzach zobaczyć fale nieuzasadnionego zachwytu nad kryptografią, albo też komentarze o raczej prymitywnym i wybitnie negatywnym zabarwieniu. Owszem mnie też się zdarza, że nie podaję konkretnych referencji do powodów dezaprobaty, tyle że zdarza mi się to raczej w wypadkach, kiedy komentowany utwór jest kiepski aż do bólu, a jeżeli osobnik zrugany zapyta mnie o powody mojej opini, to je podaję. Natomiast kwestia, którą chcę poruszyć dotyczy raczej motywu zemsty na krytyku i socjalizowania się osób niedocenianych (zazwyczaj słusznie).

Konkrety? Proszę bardzo:
komentuję sobie wierszyk, który dostał właśnie gromkie brawa od masy osób i podaję pewne konkretne argumenty. Autor niby to próbuje mnie przekonać, ale w rzeczywistości daje jasno do zrozumienia, że ma moją krytykę w dupie. No spoko. Tylko dlaczego godzinę pózniej znajduję pod swoimi wierszami (i to nie pierwszej świeżości) teksty owego osobnika w których zapewnia mnie, że piszę do dupy i on mojej twórczości "nie kupi", ale tak naprawdę, to go to nie obchodzi? Nie wspomnę już o masie mało kulturalnych docinków, które pojawiają się pod negatywnymi komentarzami (i akurat nie chodzi mi tu o własne komenty), a nie zawierają nawet próby argumentacji.

Odnoszę wrażenie, że mało kto z osób nowych na forum czytał regulamin, że już nie wspomnę o byciu gotowym do dojrzałej dyskusji. Debiutanci założyli chyba własny front, na którym liżą się po podniebieniach i otwarcie tępią tych, którzy ośmielą się dokonać próby zburzenia tego sielankowego domku. Mają pretensje, że ktoś ośmiela się im narzucać czego mają nie robić w swojej twórczości (patrzcie wątek "Dyletanci" gdzie o narzucanie wcale nie chodzi), albo też przyjmują mało wyrafinowany atak jako formę obrony w dodatku traktując wszystko co przeczytają osobiście.

Moderacja zdaje się nic z tym nie robić i w sumie to się nie dziwię, bo problem ma już taką skalę, że mnie też by się nie chciało.


Tak więc ja daję taką jedną małą poradę: ludzie, trochę dystansu do siebie i swojej twórczości, jak ktoś wam mówi, że jest ona do dupy to zapytajcie dlaczego, a nie strzelajcie fochów, bo wiecie lepiej. A jeżeli już naprawdę musicie wiedzieć lepiej i nie potraficie znieść krytyki, to może publikujcie gdzieś, gdzie nie ma opcji komentowania.

Może być?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hehe

co tu w ogóle komentować. odkąd jestem na poezja.org, nie było chyba 30 wierszy, które chciałbym zapamiętać. 99,9% to gnioty klasyczne, napisane co gorsza przez zarozumiałych kretynów, no sorry.

od czasu do czasu w przypływie dobrego humoru rzucam kompletnie negatywny komentarz (bo nc mi się nie podoba), czasem nawet piszę dlaczego i w 90% jest to zlewane zupełnie.

całe szczęście, że jestem ponad to.
Opublikowano

No widzicie; a ja dla odmiany skrytykowałem kiedyś popis prozatorski jednej z tutejszych, nieobecnych już od jakiegoś czasu sław (obraził się był dżentelmen na serwis i wystrzelił stąd czym prędzej). Dżentelmen ów, nie dość że wkleił tenże tekst razy chyba 3 (pamiętam, że moderacja miała wątpliwości), to jeszcze popełnił go, co tu kryć, w sposób skandaliczny (kolejny pogląd z cyklu "proza jest łatwiejsza"). Skrytykowałem. Więcej grzechów nie pamiętam.

Co zrobił jegomość? jegomość założył drugie konto (jeden jedyny komentarz napisany kiedykolwiek z tego konta) i wylał żale pod jednym z moich kalekich płodów. Postępowanie iście chwalebne i świadczące o wielkości charakteru skądinąd - jak już napisałem - wychwalanego tu pod niebiosa poety.

Nie tylko maluczcy mają z tym problemy ;) obiegowe doświadczenie, ze im gdzieś bardziej kolorowo tym większe echo wewnątrz sprawdza się i tu :)

f.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51
Opublikowano

To nie ma być wątek w stylu "tych klientów nie obsługujemy", miałem raczej nadzieję, ża owi obrażalscy też sobie to przeczytają i może coś im zaświta... Inaczej nie byłoby porady dnia na końcu. Ale nie przejmujcie się, osoby, o których mówiłem (jeżeli do nich nie trafi) dadzą się na pewno wszystkim poznać (o ile juz nie dały). Żadnych wrażeń zapraszam do zajrzenia do wierszy, które pojawiły się wczoraj około 22:00.

51fu - Niech lepiej piszą po winie - lepiej wychodzi, a jak nie, to zawsze będą mogli winę zrzucić na stan upojenia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51

A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51

A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.

hehehehehehehehehehehe
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie. Coś w tym rodzaju

Dodam jeszcze przestrogę dla zanadto 'natchnionych': poeta nie powinien po winie, bo sam sobie winien, jak nie wyszło zwinnie. // 51

A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.


Nie znasz się Oscar, to nie o to chodzi, to idzie raczej o to, żeby pokazać swój warsztat biorąc zbiór słów urzytych w czyimś wierszu, aby napisać swój własny.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja to bym Ci tutaj wyrazy poprzestawiał. Mam znacznie większą od was wszystkich praktyke w przestawianiu wyrazów, a właśnie od ich kolejności wszystko zależy, więc jak pozamieniam wersy miejscami to twój wiersz bedzie piekniejszy, niż mógłbyś sobie to kiedykolwiek wymarzyć:P.


Nie znasz się Oscar, to nie o to chodzi, to idzie raczej o to, żeby pokazać swój warsztat biorąc zbiór słów urzytych w czyimś wierszu, aby napisać swój własny.
A ja myślałem, że chodzi o nadplanową publikację po Twoim wierszem własnego i o legalne plagiatowanie.
Opublikowano

Vacker ty też nie rozumiesz do końca, tu chodzi po prostu o to, że taki autor publikując hurtowo w warsztacie, odsłania nam rąbka swojego geniuszu i pozwala obserwować jego procesy twórcze. To swoisty katechizm poetycki pt "Patrzcie ludzie jak powinno się pisać" :)

Mirosławie, zupełnie nie rozumiem, ja tam niemal zawsze pisze po pijaku i jakoś wychodzi, może to kwestia trunku? Próbowałeś zamienić wino na coś mocniejszego, np rum?

Opublikowano

jako wtórny analfabeta i literacki profan — oczywiście że nie jestem w stanie pojąć tego daru
co więcej — daru bezinteresownego, bo autor, w swoim przekleństwie, nie spodziewa się nawet ziarna wdzięczności od Narodu
no, może po śmierci, która może być równie barwna, jak twórczość — np autor ni stąd ni z owąd w trakcie spaceru, w biały dzień, rozpadnie się na kawałki
a lud dokoła rzuci się na resztki, aby dotknąć choć kawałka tego, co niegdyś było poetą:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czy wspomniana w tytule łączy się z czasem? Odpowiedź wydaje się być oczywistą. Popatrzmy zatem razem, Czytelniku. Najpierw w przeszłość, a kto wie - może zarazem do innego wymiaru? Tak czy inaczej: spójrzmy do świata istniejącego "Dawno, dawno temu, w odległej galaktyce... " George Lucas najprawdopodobniej celowo pominął innowymiarowe odniesienie, chociaż Gwiezdna Trylogia jest cyklem filmów, stworzonych przede wszystkim z myślą o Przebudzonych. Co oczywiście nie przeczy prawdzie, że i Nieprzebudzeni mogą je oglądać.     Popatrzywszy, przenieśliśmy się zarówno w czasie, jak i w przestrzeni. Moc samoukryta istotowo tak w jednym, jak w drugiej, skierowała nas na Courusant, stolicę Republiki, gdzie Zakon Jedi miał swoją Świątynię, a Galaktyczny Senat swoją siedzibę. Jesteśmy na jednej z ulic miasta, zajmującego - czy też obejmującego - je całe. Zgodnie ze słowami Mistrza Jedi Qui-Gon Jinna, skierowanych w jednej ze scen "Mrocznego widma" do Anakina Skywalkera: "Cała planeta to jedno wielkie miasto". Rozglądamy się,  widząc...      Widząc wspomniane miasto, złożone przecież nie z czego innego, jak z przejawów kultury architektonicznej właśnie. Wieżowców, które nawet przy wysokim poziomie technologii budowlanej uznalibyśmy za niesamowite. Jesteś, Czytelniku, pod sporym wrażeniem. Może dlatego, że to Twoja pierwsza tutaj wizyta? Ja jestem pod trochę mniejszym; wędrowałem już z Przewodnikiem po światach-planetach jego galaktyki.    Gdziekolwiek sięgnąć spojrzeniem, wokół czy do  góry po ścianach budynków, jest bardzo czysto. Na wysokości piętnastego piętra znajduje się pierwszy - najniższy - poziom ruchu pojazdów powietrznych. Przesuwają się powoli, niemalże dostojnie, jeden za drugim w tę samą stronę w zbliżonych odstępach. Przeciwny kierunek ruchu urzeczywiatniany jest pięć pięter wyżej, na wysokości dwudziestego. Jeszcze wyższy, biegnący ukośnie do wymienionych, to już dwudzieste piąte piętro. Dźwięki emitowane przez ich napędy są tu, na ulicy, prawie nie słyszalne. Idąc  kilkadziesiąt kroków w prawo od miejsca, w którym znaleźliśmy się, a przyłączywszy się jakby pochodu wytwornie ubranych ludzi, docieramy do imponującego gmachu jednego ze stołecznych teatrów. Najwidoczniej trafiliśmy do świata kultury wysokiej, chociaż - co jest nie tylko możliwe, ale wręcz prawdopodobne - są tu też sfery (przestrzenie? dzielnice?) zamieszkałe przez osoby kultury niższej. Nadchodząca z przeciwnego kierunku postać o charakterystycznie zielonej skórze wydaje się być Mistrzem Yodą. Zatrzymuje się przy nas.     - Udajecie się na przedstawienie? - pyta głosem, brzmiącym dokładnie tak, jak we każdym z epizodów. Gdy tylko odpowiedzieliśmy, Moc - najpewniej według sobie tylko znanego powodu - przenosi nas bądź przemieszcza na Endor. Do porastającej całą jego powierzchnię puszczy, zamieszkałą z dawien dawna przez Ewoków. Których kulturę trudno, z racji etapu ich cywilizacyjnego rozwoju, zaliczyć do wyższej. Wygląda na to, że w naszej podróży mamy więcej szczęścia niż swego czasu Luke ze Hanem i Leią: napotkany tubylec okazuje się należeć do starszyzny miejscowego plemienia. Rozmowa przy ognisku, po wzajemnych prezentacjach, opowiedzeniu skąd pochodzimy i po ich, hałaśliwych co prawda, relacjach z niedawno stoczonej bitwy ze imperialnymi  szturmowcami, przechodzi do tematu kultury zwierząt.    - Zwróćcie uwagę na przykład na ptaki - zagaja jeden ze Starszych. - Trudno odmówić im pewnych zwyczajów, a nawet rytuałów, prawda? Taniec godowy... sposób budowy gniazd przez określone gatunki... ozdabianie tych pierwszych według osobistych pomysłów - których pojawianie się oznaczać może albo wyobraźnię, albo impulsy Mocy... wspólne dbanie o pisklęta..  wreszcie szacunek samców do samic - czy nie stanowią one przejawów kultury?                       *     *    *      Teraz spójrzmy w przyszłość. Odległą z naszego - obecnego punktu widzenia - bowiem rok dwa tysiące trzysta pięćdziesiąty minął sto dwadzieścia trzy lata temu, mamy więc dwa tysiące czterysta siedemdziesiąty trzeci. Śmierć jako jednostka chorobowa przestała istnieć,  a wraz z nią - czy też raczej przed nią - wyeliminowano starzenie się organizmu. Ludzie żyją jako wiecznie młodzi. I nieśmiertelni. Wizja z filmu "Seksmisja" została daleko w tyle. Setki, jeśli nie tysiące godzin badań i technologie medyczne doprowadziły do  przełomu, umożliwiając zaistnienie takiego właśnie świata. Bez względu jednak na to, czy jest to utopia, której istnienia pilnują członkowie specjalnie wyszkolonych oddziałów, czy taki świat może rzeczywiście zaistnieć - a może już zaistniał - w jednym z askończonej ilości wymiarów, kultura tamtejsza wyrasta wprost z ówczesnej - naszej. Wyrasta jako przejaw części ludzkiej natury, azależnej od czasu i przestrzeni. Od planety.  A nawet od wymiaru, o ile kultura stanowi cząstkę także ludzkiego - umysłu, ale i duszy. Azależnej od jakiegokolwiek organizmu, mało tego: wpływającej nań energią przeżytych doświadczeń.    Minął świat - a może jednak trwa? - przedstawiony w gwiezdnowojennych Trylogiach. To samo pytanie można postawić, albo żywić wątpliwość, odnośnie do starożytnych światów: chińskiego, hinduskiego, grecko-rzymskiego, lechickiego czy też słowiańskiego wreszcie. A może nie tylko ich?     Jakkolwiek jest, kultura płynąca z tego samego źródła, od którego pochodzą czas i przestrzeń, zdaje się mieć metafizyczny - w dosłownym znaczeniu tego wyrazu - charakter. Dlatego łączy z istoty swojej natury. I dlatego dzieli; tak samo jak prawda, z tego samego powodu. Światy duchowe, materialne i te funkcjonujące na przenikalnej przecież granicy. Świat ludzi i świat tych zwierząt, których poziom świadomości kieruje do tworzenia i utrzymywania zorganizowanych społeczności, jak na przykład pszczoły, bądź czy też oraz do zakładania rodzin.     Bowiem czy łączenie i dzielenie nie stanowią dwóch stron tej samej całości?      Kartuzy, 25. Listopada 2025 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Smutek  Otwiera każde drzwi    A miłość  Ukrywa się    W leśnej gęstwinie    Co jest między nami  A co przeminie    Nigdy nie poznasz prawdy    Bo już nie otworzysz Żadnych drzwi   
    • jak to jest nikt nie wie do jednych kobiet stoi kolejka a innych nikt nie zauważa i mężczyzn powie pan tak to racja i mężczyzn   one takie zwykłe nijakie krzątają się w kuchni teatrze oni zwyczajnie przeciętni kran wymienią coś dokręcą cóż w nich jest takiego   inne na rzęsach stają tak długich że oczy zakrywają inni wciąż na siłowni twardzi prawie że ze stali mimo to kolejki nie ma   tylko ciągłe przyjęcie towaru
    • mam cię wszędzie, blisko, pewno, światłem, w mięśniach, dziś bez jutra. gdy bujamy się do techno, gdy szukamy czegoś w chmurach.   mam nadgarstki dogmatami rozświetlone słono, lepko. kogoś mamię? ktoś się mami, ktoś zlizuje z nich twą rześkość.   mam modlitwę rozpieszczoną pod językiem, a w niej ciebie. bliskość, pewność moją chłoną. zanim świt - pobędą w niebie.
    • @violetta czasami. Niektórzy. Dzięki za zajrzenie :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...