Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97   Bereniko.   bardzo bliski jest mi Twój wiersz.   jest on poruszającą medytacja nad granicą bycia, gdzie ulga staje się głębszą, egzystencjalną potrzebą niż samo życie.   w tym głuchym milczeniu, które kusi nicością, odnajduję  cichą akceptację, że największym pragnieniem znużonej świadomosci jest ostateczne zawieszenie myśli i koniec napięcia.   dla mnie nicość to dalsze, ale inne życie.   chciałbym je poznać już dziś.   teraz.   natychmiast.   przeżywam Bereniko Twój wiersz.   i dobrze mi z tym jest :)   dziękuję :)  
    • @Migrena   Ja napiszę taki wiersz:) biała koszula, czerwone usta i twist ;)  @Wiesław J.K.   :) dziękuję! Uwielbiam ten kawałek!    Chyba nawet bardziej klimatyczne niż Pulp Fiction:) ?   pozdrawiam :)  @Berenika97   Dziękuję:) zawsze gdzieś pomiędzy jawą a snem ;)    pozdrawiam serdecznie:)     
    • @Łukasz Wiesław Jasiński nie uważam się za ślicznotkę, a jestem dzieckiem Bożym :) @Łukasz Wiesław Jasiński Świat ci niczego nie da, może ci jedynie zabrać. 
    • @KOBIETA Swoim wierszem dotknęłaś czegoś bardzo osobistego – tej chwili, gdy całe nasze istnienie zawęża się do jednego spojrzenia, jednej obecności. "Tańczę tylko wtedy kiedy wiem, że patrzysz" to wyznanie pełne zarówno kruchości, jak i siły. Pięknie budujesz nastrój – "czerwienią nasycona, tęsknotą rzęs" to zmysłowe, gęste obrazy. Latarnie, które śnią, północ lśniąca gwiazdą – tworzysz przestrzeń między jawą a snem, gdzie uczucia są najintensywniejsze.
    • @ToyerTen wiersz jest jak otwarte dłonie do kogoś, kto już odszedł.  Miłości nie można przymusić, chyba nawet by Cię to nie satysfakcjonowało - nawet jeśli to ona była całym tlenem. Swiatło można znaleźć też w sobie, nie tylko w kimś.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...