Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

załamana równowaga, bo szosa była zbyt prosta


Rekomendowane odpowiedzi

Dzień zaspał - tradycyjnie. Nie zaczekał na mnie.
Po prostu. Uczę się kląć, kąpany w promieniach
wrześniowej żarówki. Nigdzie nie spieszy mi

się. Dlatego lubię powiedzieć rano: miałem sen.
Nie śniłem tym razem koszmarów, nie. Powiedziałem.
Odtrącam boga, nie świeci w ciemnościach. Po co mi
bóg, który sam się narzuca. Kurwa. Przecież dałem
kiedyś dwa złote na tacę.

Dzisiaj nie daję. Ksiądz przyszedł na religię z nadwagą
i mówił o dzieciach w Afryce. O ubóstwie w podlaskich
wsiach. I o tym jak punktualnie, minutę po północy,
tuż po zakończeniu postu - wpierdalał szynkę.

Lubię jeść. Do niczego się nie nadajesz. Kosztem
innych. Druga pała z francuskiego, w przeciągu
tygodnia.
To ma taki niepowtarzalny smak.
Zastanów się nad sobą. Dobranoc.

Nawet okna są nazbyt strome dla światła,
ciężko odnaleźć siłę przebicia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

nie widziałam u ciebie takiej formy wyrazu emocji, ale wyszło się naprawdę dobrze.
nie znudziłam się, treść odpowiada moim wyobrażeniom.
temat aktualny i właśnie bardzo dobrze, że o tym piszesz.

Dzień zaspał - tradycyjnie. Nie zaczekał na mnie.
Po prostu. Uczę się kląć, kąpany w promieniach
wrześniowej żarówki. Nigdzie nie spieszy mi


tak to on zaspał - wprowadzenie ciekawe, inwersja znaczenia?;0
się. Dlatego lubię powiedzieć rano: miałem sen.

Nie śniłem tym razem koszmarów, nie. Powiedziałem.
Odtrącam boga, nie świeci w ciemnościach. Po co mi
bóg, który sam się narzuca. Kurwa. Przecież dałem
kiedyś dwa złote na tacę.

- miałem sen, przypomina mi się walka z rasizem, lata 60;) dobrze użyty cytat.

Dzisiaj nie daję. Ksiądz przyszedł na religię z nadwagą
i mówił o dzieciach w Afryce. O ubóstwie w podlaskich
wsiach. I o tym jak punktualnie, minutę po północy,
tuż po zakończeniu postu - wpierdalał szynkę.
Smacznego.


- jakbym czytała swoje myśli dlatego tak bardzo wbił się w pamięć

Lubię jeść. Do niczego się nie nadajesz. Kosztem
innych. Druga pała z francuskiego, w przeciągu
tygodnia. To ma taki niepowtarzalny smak.
Zastanów się nad sobą. Dobranoc.

Nawet okna są nazbyt strome dla światła,
ciężko odnaleźć siłę przebicia.

wszystko żywe, szczere, jakby chaotyczne przemyślenia, miód;)
pozdrawiam serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

stać Cię na więcej - to pewne;

tenw iersz wydaje mi się nieprzemyślany, jest bardziej zapisem myśli; jakoś do mnie to nie trafia, choć to moze moje zgorzknienie (albo zbyt duża dawka liczb :)

"wrześniowej żarówki. Nigdzie nie spieszy mi

się. Dlatego lubię powiedzieć rano: miałem sen" --> nie widzę senu tej przerzutni i inwersji, wydaje mi się, ze nic tu nie wnosi

pozdrawiam Cię serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jay tak jak nie lubię tego co z reguły tworzysz, tak tym razem mnie zaskoczyłeś, ale wciąż nie pozytywnie. Nie będę już się czepiał jakoś dobitnie, ale oto moje zdanie:

1. "dzień zaspał" - tekst jest oklepany jak gęba Gołoty, on kiedyś był fajny, ale ja już go tyle razy słyszałem, że teraz to razi, ale może to tylko ja...
2. Powtarzające się zdania proste, które powodują przedłużenie jednej myśli - to jakoś nieładnie wygląda, rozwleka treść, która ciągnie się przez to jak guma do rzucia.
3. Całość wygląda jak wypowiedź jakiegoś frustrata, to bardziej pasuje na monolog do sztuki "młodych gniewnych" niż na wiersz. Nie wiem, może to było zamierzone, ale nawet przy takim założeniu jakoś nie odebrałem tego dobrze.
4. Motyw księdza hipokryty został już dawno zużyty - ile można? ;)
5. Wulgaryzmy... hmm... nie jestem ekspertem i może to już zwykłe marudzenie, bo za dużo Tuwima czytałem, ale poza emfazą nastawienia PL czy one mają jeszcze jakieś funkcje?
6. " Druga pała z francuskiego" to mi się za to podoba, może ze względu na to, że można to potraktować jako wyrażenie wieloznaczne (tyle, że w świetle tego drugiego znaczenia wypowiedź Kall nabiera zupełnie innego sensu ;) - wybacz Kall).

Nie będę dalej marudził. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • naturalnie - bez okrzyku rozpinając guzik z bluzki nie podchodzę lali blisko aby dotknąć, ino musnąć niewidzialne kładę dłonie na zakrętach jej wykrętów tudzież czekam oburzenia tylko broniony ciemnością czy odrzucasz listki moje jak przed zimą jarzębina? żeby stanąć w pełni gołej na zakręcie jak nie ustąp! woła serce ciało nosząc rytmem jego odliczania; kiedy jestem.. i ty jesteś gdy cię nie ma i ja niknę
    • Lilaróż zimowitów na grządce, pokoszone, schną trawy na łące, pajęczyny posrebrzone rosą, o poranku koniec lata głoszą, coraz chłodniej, a niebo bez chmurki, po leszczynach grasują wiewiórki, zmilkły ptaki i owady w trawie, głośne tylko na bagnach żurawie i przymrozek kwiat zwarzył w ogródku, radość blaknie, bliżej nam do smutku, chociaż ciału nagości wciąż chce się, zapomnijmy; już wrzesień, już jesień.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • W tych zmiennych, chwiejnych momentach na rozdrożu, na krawędzi, na ostrzu noża trzymam się rzeczy stałych. Pewnych.  Stałych.  Niezmiennych.  Tego, że słońce na pewno wstanie i na pewno zaśnie.  Że będzie pogoda. Jakaś. Obojętnie jaka - bo pogoda zawsze jest jakaś, a element niespodzianki zawsze istnieje. Tego że umrę.  Że niezależnie od tego jak się czuje - gołębie będą fruwać i zebrać o żarcie a dzieci w upale będą biegać po fontannie i denerwować swoje matki odrywajac je od komórek okrzykiem 'mamo, zobacz'   I tym, że ludzie przychodzą i odchodzą. Jedni zostawiają ślad, innych zapominam - nawet nie zauważam - jak ludzi w centrum handlowym czy bezdomnych na dworcach czy ulicach   To wszystko uświadamia mi, jak mały, nic nie znaczący jestem w skali makro.  I jak ważny jestem w skali mikro.    I to wszystko - paradoksalnie - pomaga mi być. W tych zmiennych, chwiejnych, niepewnych chwilach na rozdrożu. 
    • W domu nad rozlewiskiem ktoś cichą na gitarze melodię gra Melodię ktorej lubi się kłaniać las trzcinowy i królewski ptak W domu nad rozlewiskiem słychać płacz miłości której cząstkę wchłonęła jego toń i mgła
    • @Łucja Maksymilian - @Poezja to życie - dzięki -
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...