Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Siła twórcza

adam sangreal

Przez adam sangreal
w Forum dyskusyjne - ogólne

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

adam sangreal

adam sangreal

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie wiem czemu, ale zrodziła się dyskusja o książkach Coelho : ( To nie tutaj!
Z tego co wiem to Almanach umarł śmiercią naturalną.
Co do pomysłu – a czy wszystkie wydawane książki przedstawiają wysoką wartość. Ludzie wydają takie beznadzieje że się w głowie nie mieści. Nie wiem jak w Poezji, ale na Prozie jest wiele bardzo interesujących tekstów.
Forum jest opanowane przez poetów – to wy, niezwykle licznie, tworzycie tutaj poezje, a potem nazywacie to tandetą, gniotem itd. itp. Dla mnie to nie halo.
Zwracam się więc do Prozaików- grupy mniejszej, ale jakże wartościowej. To ma być Proza przeplatana klimatem, bądź tematem Poezji podobnym do tekstu.
Uważam, że czytelnicy zawsze się znajdą. Sztuka nigdy nie umrze – w takim razie odbiorcy sztuki także zawsze gdzieś będą.
Najlepiej powiedzieć, po co, beznadzieja, głupi pomysł. Krytykuje się najłatwiej!

aksja

aksja

Opublikowano
Opublikowano

przeczytałam wszystkie komentarze...uważnie
internetowa książka ! a z czasem rzecz biorac optymistycznie papierowa!
Adam jesteś młody, pomysłowy, z głową jak walizka, pełna pomysłów.
POPROSTU stwórz własną stronkę w internecie i zaproś prozaików do wspólnej przygody literackiej! możesz tego dokonać i poprosić admini. do pomocy i współpracy lecz trzeba coś mieć/ wstepny zarys, projekt/
pozdrawiam

-=Magic_Shadow=-

-=Magic_Shadow=-

Opublikowano
Opublikowano

Tak sobie czytam te komentaże i wychodzi na to że własciwie wszystko co inni piszą to gnioty kicha i nie wiadomo co . No może i tak jest . Ale jeżeli ktos zaczyna pisac to nie po to żeby zyskać sławe . To są ludzie którzy coś czują . Może nawet nieraz nie potrafia tego do konca przekazac . Ale zamiast sie z nich wysmiewac moze ktos im pomoże , pokaze gdzie tkwi błąd . A wtedy faktycznie może powstac tomik pod tytułem 'Ból" "Radość " czy coś w tym rodzaju . W sumie zawsze prościej było wyszydzic

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      Trzymaj moją dłoń

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Bardzo dużo emocji, ale mimo wszystko to za mało na wiersz. Bezowocnia przykuwa uwagę, jako brak siły sprawczej, sił witalnych. W daremnym oczekiwaniu nieobecność ojca oznacza niemożliwość przekazywania dalej życia, więc wnętrze podmiotu lirycznego jest martwe. Zdaje on sobie jednocześnie sprawę z ułomności i jałowości własnej wyobraźni, którą bezskutecznie próbuje wypełnić puste miejsce.
    • Jacek_Suchowicz
      plaża

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      fajne

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        niby pozornie wszystko to samo ten sam ocean ta sama woda ale już tyle nam powiedziano coś zrobić trzeba ująć czy dodać   noże wyciągnąć jakoweś wnioski zanim kolejna wybuchnie heca albo oznajmić w sposób najprostszy ludziom wokół cóż szkodzi obiecać   słysząc to księżyc z lekkim uśmiechem kiedy jest w pełni puści nam oko na wodzie fale wiatr nagle wznieci ludzie się zbudzą kiedy przemokną :))  
    • Adam12
      Trzymaj moją dłoń

      Przez Adam12 · Opublikowano

      Trzymaj moją dłoń tak mocno jak tylko będziesz mógł Kojącym snem podkreślaj swą widoczność  Do najżyczliwszej skroni tul   Teraz jest o wiele bardziej chciwy Twej obecności umysł mój Dziel sercem swym jak najuczciwiej Emocjonalny wdziewaj strój   Nie puszczaj mnie i w dal nie wpychaj Tysiącom kroków złych W zlęknionej bańce nie oddychaj Nie odnoś sił na życia strych   Za rękę trzymaj mnie tak mocno Jak tylko będziesz mógł  Poczekam tu w tej bezowocni Wyimaginowany ojcze mój
    • violetta
      Konkretna

      Przez violetta · Opublikowano

      @Konrad Koper tak mnie bardzo:) dziękuję za miły komentarz:)
    • EsKalisia
      Więzy krwi

      Przez EsKalisia · Opublikowano

      Lubili się. Oprócz nienagannego wyglądu łączyły ich lata terapii i te samotne noce w szpitalu. Gry w planszówki i awersja do telewizora, przełamana z inicjatywy Grześka "Planetą małp. Ewolucją". Nieraz była mowa o "Miodowych latach"- tyle z mainstreamu. Cały świat był ich. Byli niekonformistami. Zawsze pod prąd. Buntowali się przeciw mainstreamowi. Najpierw uwodzili się grając w grę planszową, a potem szli do łóżka. Iskry, wiadomo. - 5 minut patrzymy sobie w oczy? - Yes. Taki ich mały fetysz. Nieprzebadany naukowo, według Grześka. To nic. Pomaga. Ustawił stoper na 5 minut i 20 sekund ( z zapasem, rzecz jasna). Usadzili się wygodnie, naprzeciw siebie. Gwiazdy sypały się z jego oczu. Milczeli przez 5 minut, ale opowiadali sobie dużo, przez te oczy. Stoper dał znać o płynącym czasie. Poszli przygotować coś do zjedzenia. Jego długie palce powoli wyciągał chleb z worka. Paulina i Grześ mieli plany połączyć się na wieczność.   - Do Bartka czuję miłość. Do Ciebie czuję przeważnie obojętność. - A- ha ...( W środku Paulina się gotowała) - Chcesz nad tym popracować? - Nie.     Paulina wzięła torbę i załakładając buty oznajmiła że idzie na spacer. W nerwach nie mogła zamknąć domu. Chciała się znaleźć jak najdalej. Od niego. Pogoda była dojmująco piękna. Jej krok dostosowała do przeciętnej prędkości przechodniów, czyli jak na nią, szybki. "Nie ma problemu"- mówiło jej tempo. Oczywiście, że jest. Właśnie miłość jej życia oznajmiła, że woli swojego bratanka od niej. I może nad tym popracować. Pracować?! Przecież, kurwa, jesteśmy ze sobą od 1,5 miesiąca i nic innego nie robimy tylko pracujemy, robimy rzetelnie ćwiczenia z książki psychologa- coacha, byliśmy nawet u specjalisty. Szła przed siebie, idąc tam, gdzie panuje beztroska. Tam, gdzie nie obawiała się niczego. Kiedyś tam piła piwo i powodowała zawroty głowy, kręcąc się na karuzeli. Na miejscu nie było nikogo, oprócz jednego mężczyzny. Zawróciła i szła dalej, przed siebie. Doszła do domu rodzinnego. Po drodze zawibrował jej telefon. Odczytała dopiero na miejscu. - Jesteś już. - Tak. Sama, bez Grześka. BEZ niego. Nie wiem co się dzieje ... Powiedział, że czuje do mnie obojętność. Wyszłam na spacer, on pisał, że też poszedł się przejść.   Zjadłam sama naleśniki i nie czując już głodu położyłam się, na wpół siedząco. Zadzwonił. On. - Cześć, Grzesiek. - Cześć. Rozstajemy się. - Ale jak to? Jesteś pewien? Ja nie chcę. Chcę to ciągnąć! ... - Rozstajemy się. - ok - Kiedy zabierzesz rzeczy?     Pustka. Nie będzie już wspólnych spacerów, śniadań, kąpięli czy wypadów. Czuje, że coś podnosi ją na duchu, nie pozwala jej dotknąć dna. To substancja, którą ma we krwi, rozprowadzona po całym organiźmie; substancja stabilizująca nastrój, działająca przeciwpsychotycznie. Dzięki, o psychiatrio!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...