Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Nie pamiętam kiedy po raz pierwszy splunąłem w
swoje lustrzane odbicie, ale od tamtej pory już
razem nie pijemy. Wiem - nie przeczytam tego

co płonie na stosie, mam problem z przewracaniem
stron
i odnajdywaniem zaczepienia w martwych
punktach

- wypadki przy pracy zdarzają się czasem w trakcie
nicnierobienia.


Stawiam wszystko na jedną szalę, kiedy nie potrafię
ważyć słów, a różnicę zdań warto uczcić

minutą ciszy. Starszy człowiek i może, w wiecznym
uścisku i betonowych butach,
idąc pod prąd, nie w
porę zorientował się, że są przerwy w dostawach.

W świetle przedstawionych argumentów powstaje
kolejna latarnia. Cudu nie będzie.
Opublikowano

Interesująca gra z samym sobą na poziomie tekstu. Nazwałbym to 'Strefą ...' v 2.1. Podoba mi się przesłanie, bardzo mądry wiersz.

Stawiam wszystko na jedną szalę, kiedy nie potrafię
ważyć słów, a różnicę zdań warto uczcić

minutą ciszy.
— to wręcz aforystyczne.

Gratuluję całości.

Opublikowano

pamiętam ten początek z poprzedniego wiersza, miło że go tu przypomniałeś, bo też mi się bardzo podoba i nicnierobienie również. poza tym to cudu nie będzie. ale będzie kawał dobrej poezji.

pozdr. a

Opublikowano

no właśnie z wersyfikacją jest problem, staram się ustawić wszystko optymalnie. Na chwilę obecną takie pisanie jest mi bliższe i wydaje się ciekawsze. W poprzednim moim po-tworze zrobiłaś dobre zmiany, czytałem je i bardzo dziękuję, a że nic nie zmieniłem to nie znaczy, iż nie lubię Twojego jakże przydatnego narzekania ;)) Tutaj bardzo chciałem aby w każdej zwrotce znalazł się ten jeden motyw, który rzuci światło na pozostałe słowa. Jeżeli masz pomysł to dopraszam się o narzekanie!! :)

Opublikowano

jak dla mnie strzal w dziesiatke...bardzo na tak bo spodobał sie nie zmiernie...pozdrawiam...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jednak stało się inaczej za sprawą owej fortuny z wiersza, która podobno jest ślepa.     Owszem pełna zgoda. Ten tekst powstał z mojego osobistego doświadczenia, bo tak dziełem przypadku się stało, że w za młodu miałem okazję dość sporo takich gwiazd i gwiazdeczek obojga płci poznać. I nie przypominam sobie ani jednej, która by nie cierpiała na chroniczny brak bliskości. One i oni są tacy jacyś zawsze ponad, trochę niedostępni, gdzieś tam wysoko oddaleni na firmamencie sławy. I nie jest to nawet takie ważne jak duży jest jej zasięg. Już nawet taka miss szkoły podstawowej, czy nawet klasy może mieć z tym problem. Przeciętne osoby w tym temacie radzą sobie znacznie lepiej. A jak pomóc gwiazdeczką? Przytulić tak zwyczajnie po swojsku. Spojrzeć w oczy bez chęci posiadania. To przyciąga prędzej czy później, szczególnie gdy młode i nie zepsute do cna. I samemu być sobą bez udawania kogoś znanego.   Dziękuję za komentarz i serduszko.    
    • @andreasMasz rację, dziękuję. :)
    • Pewien niegdyś chłopiec,  Zgubił się w mroku tego świata,  Odnaleźć się nie mógł,  Totalnie go nie rozumiał,  Ulicami miast się hasał, W poszukiwaniu odpowiedzi.   Zagubiony chłopiec,  Społeczeństwa się bardzo przestraszył, Taki agresywny, taki paskudny, Zaakceptować go nie chciał nikt, Podporządkować się również próbował,  Nie dał rady mimo chęci.   Plecak pełen radości porzucić musiał,  Balastem okazał się zbyt dużym,  Ciężar jego go przytłaczał,  Dalej zagubiony, dalej z pustymi rękoma, Głowa spuszczona w dół  Nie wiedział co począć miał.   Liczne porażki go nie wzmocniły,  W cieniu wolał się ukryć,  W jego głowie mu bezpieczniej, Nie chciał patrzeć na te twarze, Podejrzliwe i pełne nienawiści, Jak dziwaka go traktują, Jak od siebie gorszego.   Chłopiec poddał się,  Za dużo po drodze stracił, Nie dał rady iść dalej, Wyrwać się z tego świata,  Ani mu jakoś pomóc,  Nie dał rady go zrozumieć,  Czy też odpowiedzi znaleźć,  Na nurtujące go pytanie: "Czy mogę być tu sobą?"          
    • @Waldemar_Talar_TalarWiersz przypomina o pokorze, akceptacji i uzdrawiającej (czasem :)) mocy czasu. Jakże można różnie interpretować czas - dla niektórych to "coś", czego nie ma. :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Bardzo mi miło że wiersz taki efekt wywołał i życzę by nie była to tylko przelotna chwila z bliskością. Dziękują za miły komentarz i serduszko.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...