Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Izo - cóż, faktycznie chodzi o zimną noc, ale wczorajsza była tak wietrzna i zimna, że zdecydowałem się na sierpniową... zobaczymy co będzie w listopadzie...
Confiteor - to było pierwotnie haiku, które przerobiłem na normalny wiersz
Samo Zło - początek ma dość duże znaczenie, bo jakby pokazuje tło wiersza i wpływa na klimat...

Wszystkim pozostałym, którzy mnie odwiedzili i skomentowali serdecznie dziękuję i wysyłam buzi (no chyba, że był jakiś facet, wtedy buzi nie wysyłam ;)

pozdrawiam /Arek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No dobra, będzie specjalne buzi :) w podzięce za Twoje wiersze (pamiętasz jeszcze ten, o który prosiłem na swojego bloga?), za wszystkie Twoje komentarze, za miłe rozmowy, za to, że nosisz najpiękniejsze imię na świecie, za Twoją grafikę, za to, że znowu jesteś .......specjalne, długie, uczuciowe (ale nadal przyjacielskie ;) buzi :*
Opublikowano

marri huana i Arek-nieźle sobie pogawędziliście na tym forum ;) troszkę 'osobiście' się zrobiło, ale wporzo, az przyjemnie mi się zrobiło.... :):):)
a co do wiersza: ja wole troszkę dłuższe utworki, ale ten mimo, że krótki to treściwy i ta "noc" ...cierpię troszkę na bezsenność i noce są mi wyjątkowo bliskie dlatego ten wiersz również mi bliski! pozdrawiam nocną porą! :):):)

Opublikowano

myślę, że już dużo osób tutaj wie, że jestem wielbicielką zgrabnych maluszków! A ten jest taki sympatyczny.. bo noce sierpniowe bywają jesienne (np. w tym roku). Bardzo mi się podoba.. miło drżeć pod ciepłym kocem gdy na dworze jest jak jest;)

pozd

Opublikowano
Czarna Perło - no cóż troszkę pogawędziliśmy sobie... na bezsenność polecam rozluźnić wszystkie mięśnie (powoli poruszać wszystkimi zaczynając od stóp, a kończąc na głowie) potem policzyć szeptem od 10 do 0... zamknąć oczy, wciągnąć powietrze wyobrażając sobie biały kolor. Zatrzymać je w płócach wyobrażając sobie ogrzewający kolor czerwony poczym powoli wypuścic wyobrażając kojący kolor niebieski. Mi pomaga.
Julio - czasami nawet taka pogoda się do czegoś przydaje, prawda? ;)
Jay Jay - chciałem bardzo oszczędnie, dzięki
Espeno - ten dzień faktycznie zimny... to ma być lato? ja protestuję!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
    • ślicznie   gdy wersom sensy gdzieś odlatują myśli pochłania senna niemoc milknie sumienie nic nie sumując Morfeusz dzierży granat cieni   ... :))) narozrabiałaś - zainspirowałaś
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...