Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Znikamy my, wy
znikną też oni i one
i tamci.

Znikną, gdy pojawi się dzikość
Znikniemy, gdy wróci wojna

Znikamy, bo znikają w nas uczucia:
Ufności, dobra, nadziei, miłości

Znikną dzieci niewinne
Znikną dobrzy starcy
Znikną poczciwe babcie
Znikną twarze dziewicze
I młodzieńca stopy
Znikną uśmiechy sióstr
I ręce przyjaciela
Znikną z tego świata
I nie powrócą

Znikną, bo znikają wartości LUDZKIE
Bo uczucia inne to dzikie
Więc po nas tylko zwierzęta pozostaną
Zwierzęta planów wojennych
Zwierzęta wypchanych kieszeni
Zwierzęta biurowe
Zwierzęta polityczne
Zwierzęta goniące tylko swój egoistyczny ogon
na egoistycznym zadku

Znikamy my tu i teraz i znikniecie wy,
którzy się jeszcze nie narodziliście
...może jeszcze nie wy, ale już wasze dzieci
będą dziećmi zwierzęcego świata
świata po naszym zniknięciu
oby nasze oczy już tego nie widziały
serce ludzkie nie odczuło

Opublikowano

może to dobry przekaz
ale patetyczny
te powtórzenia strasznie nurzą
zaproponował bym prozę raczej
bo poezja to nie jest
dosłowne banalne
czytaj i pracuj
wiersz musi być poprzedzony pracą
zaczyna się od ciekawego pomysłu
a później realizacja
tutaj tylko osobiste przemyślenia
na tym nie polega pisanie wierszy
staraj się raczej
w jak najmniejszej liczbie sformułowań
ująć sens przekazu
nie powtarzaj się
to bezcelowe
pozdr serdecznie i życzę powodzenia

Opublikowano

człowiekowi dana jest mowa. to odróżnia ludzi od zwierząt, niektórzy nawet piszą, co jak widać nie zawsze jest dobrym pomysłem. takie tekściki mogą posłużyć jako manifesty na strajkach ulicznych, ale z poezją moją tyle wspólnego co mydło z powidłem. ja nie chcę ranić czyichś uczuć, bo nie potrafię , ale ten hm…nazwijmy to wiersz jest kompletną porażką.
'Znikamy my, wy
znikną też oni i one
i tamci. ', a przepraszam 'tamci' to jakieś obojnaki, tak?

'Znikną, gdy pojawi się dzikość
Znikniemy, gdy wróci wojna

Znikamy, bo znikają w nas uczucia:
Ufności, dobra, nadziei, miłości'- takie iście kościelne slogany radze sobie darować. zaprawdę tak się w wierszu nie pisze.

'Znikną dzieci niewinne
Znikną dobrzy starcy
Znikną poczciwe babcie
Znikną twarze dziewicze
I młodzieńca stopy
Znikną uśmiechy sióstr
I ręce przyjaciela
Znikną z tego świata
I nie powrócą'...uf....bez komentarza.

'Znikną, bo znikają wartości LUDZKIE
Bo uczucia inne to dzikie
Więc po nas tylko zwierzęta pozostaną
Zwierzęta planów wojennych
Zwierzęta wypchanych kieszeni
Zwierzęta biurowe
Zwierzęta polityczne
Zwierzęta goniące tylko swój egoistyczny ogon
na egoistycznym zadku' oj nie. takie zabiegi jak uwypuklanie czegokolwiek caps lockiem proszę zostawić w spokoju, a dalej nudna wyliczanka- egoistyczne zadek szokuje, czy może tylko śmieszy? sama sobie odpowiedz na to pytanie.


'Znikamy my tu i teraz i znikniecie wy,
którzy się jeszcze nie narodziliście
...może jeszcze nie wy, ale już wasze dzieci
będą dziećmi zwierzęcego świata
świata po naszym zniknięciu
oby nasze oczy już tego nie widziały
serce ludzkie nie odczuło' ojojj, cóż za puenta...ojojoj, a tak w ogóle to radzę konsekwentnym być. reasumując; najgorszy potwór jaki w tym tygodniu wyświetlił mi się na tym forum. serdeczności

Opublikowano

Confiteor! napisałeś "tutaj tylko osobiste przemyślenia na tym nie polega pisanie wierszy"
jesli pisanie wierszy nie polega na przekazwywaniu własnych przemyśleń to mi wyrośnie kaktus na ręce!...
" nie powtarzaj się to bezcelowe " a jeśli ja widzę sens w powtarzaniu??
pozdrawiam, dzieki za odwiedziny.

Opublikowano

Samo zło! cytuję Twoje cłowa:"takie tekściki mogą posłużyć jako manifesty na strajkach ulicznych" a jeśli to miał byc mój osobisty manifest ?(bo na ulicy bym go nie ujawniła, nie mam takiego zamiaru)
"'Znikamy my, wy
znikną też oni i one
i tamci. ', a przepraszam 'tamci' to jakieś obojnaki, tak?"
nie miałąm na mysli obojnakow...mowiąc oni, one, tamci, to tylko anonimowe grupy ludzi.
mimo wszystko dzieki za komentarz.pa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



może źle mnie zrozumiałaś
wiersz zawiera własne przemyślenia
ale co z tego
jeżeli nie trafiają do mnie
nie są niczym nowym
jeżeli widzisz sens w powtarzaniu się
to twoja sprawa
ja wyrażam swoje prywatne zdanie
nie musisz zbytnio się nim przejmować
chociaż starałem się być miły
podsumowując:
pisać trzeba na forum tak
aby twoja prywatność
stala się ważna dla większej
grupy ludzi
chyba że tak nie potrafisz
to już nie miejsce dla ciebie
pozdr
Opublikowano

Czy nauczyciel w szkole podstawowej powinien mówić do pierwszaka
"dziecko, ty matole, szkoła to nie miejsce dla ciebie!"
Każdy w życiu się czegoś uczy, nawet poezji... więc o tym, dla kogo to jest miejsce a dla kogo niestety nie powinien zadecydować sam delikwent...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




panie Menkaure Semerkhet - owszem mowic, tak nie powininen, ale tutaj kazdy z nas jest nauczycielem i kazdy jest uczniem - sa slabsi i gorsi, ogol forumowiczow zwraca uwage i jednym i drugim. krytyke wiec, nalezy zrozumiec dobrze, a nie oburzac sie. poezja to specyficzna dziedzina kultury, dlatego gust gra tu duza role - radze sie do tego przekonac, bo z kazdym wierszem w tym przekonaniu bedzie lepiej. nie mowie, bynajmniej, zeby pisac pod publike, bo to jest zdrada glownej idei poezji.
a co do samego wiersza - nie powiem nic ponadto, co powiedzial Confiteor, slabo Pani Perlista slabo.
Opublikowano

podpisuję sie pod komentarzami Confiteora i Cody'ego
a mam wrażenie, że autorka nie przyjmuje do siebie żadnych negatywnych komentarzy, w napewno przychodzi jej to z wielką tudnością... Jak się zamieszcze wiersze tutaj, to chyba po to, żeby je inni przeczytali i powiedzieli co o tym sądzą, jeżeli piszesz dla siebie to ich tu nie zamieszczaj.
Poezja to nie jest przepisywanie przemyśleń, tylko przelewanie ich na papier w takiej formie, żeby zachwyciło, wzruszyło, zaskoczyła a przede wszystkim zaciekawiło

Opublikowano

Julio! widocznie nie czytasz wszystkich moich komentarzy..gdybyś czytała to wiedziałabyś że korzystam z rad innych i wcale nie przychodzi mi trudno przyjmowanie krytyki ( wręcz przeciwnie, gdy ktoś mnei krytykuje to biorę to do serca i nie obrażam się, nei tylko jesli chodzi o poezję ale i w życiu). pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...