pchnij mnie ale w przeszłość

[sylvanas]

zdanie pana n dzięki wąskiemu językowi brzmi niebanalnie
o przyszłości wie że jest wstydliwie czerwona i błąka się
widać to w łazienkowym lustrze. tu odbywają się naloty
przymusowe na niesforne wyrazy i wszechobecną ślinę

w śliską przeszłość wkłada dłoń bez rękawiczki sztuczki
nauczyła go grudniowa miłość. poranki zawsze gładko
sprowadzały na ziemię. teraz wie jak postępować z raną
otwartą. jest pozorantem swych odejść a zawartość torebki

utrzymuje w tajemnicy. łagodny. zna niedostępne miejsca
na ciele. bliższy sobie niż dawniej. przekłada rzeczy
i wyrównuje skale wyrzutów sumienia. zdjęcia potomstwa
przetwarza komputerowo. on i jego ojciec pozbawiony matki

[vice]

śąwietnie się czyta. bardzo dobry wiersz i szerokie pole dla konsumentów owych cudełek bo interpetacji conajmniej tyle ile palców chciałoby napisać ten tekst. pozdrawiam sylvke :)

[sylvanas]

dzieki vice:) cieszę się ze się Tobie podoba i pewnie moj gust zyskal na twoim uznaniu tym samym, wiec ciesze sie podwojnie ;)

tak tak, jest w tekscie haczyk, sama nie wiem jak bardzo go widac (a fajnie by bylo sie dowiedziec:) no. to tyle

pozdroweczka

[hewka]

gesty, pierwsza czesc najlepsza,
podoba mi sie, pozdrawiam cieplo :)