Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jestem...przynajmniej staram się być dobrym nauczycielem pewnej pani KASI...;)...czasami jest niesforna niesłucha jak by miała zespół ADHD(chyba tak się to pisze:| )...(nie martw się kasiu ja też mam ZZZ...buziaki)- to molestowanie ucznia mogę za to trafić na twoją czarną listę...A WY kogo jesteście nauczycielami bądź kto was czegoś uczy a moze samokształt...jak chcecie piszcie coś...

Opublikowano

a uczyłeś się kiedyś pisania wierszy stojąc na głowie oparty o ścianę...a ściana dlatego że to początkujące stadium koncentracji...ja myślę że mnisi piszą niesamowite wiersze aż sami potem ich nierozumieją więc mają ogólne problemy z interpretacją bo za głęboko weszli w swój umysł...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No, to sporo tłumaczy. Spróbuje czytać Twoje wiersze obróciwszy pierwej monitor o 180 stopni.;)

Ja jestem na razie nauczycielem Hedona - mojego psiaczka. Jeszcze niedawno byłem trenerem pewnej panny, ale najwyraźniej się przetrenowała.
Opublikowano

[quote]Ja jestem na razie nauczycielem Hedona - mojego psiaczka. Jeszcze niedawno byłem trenerem pewnej panny, ale najwyraźniej się przetrenowała.



a to ciekawe, czy aby napewno sama się przetrenowała...? może na początek za intensywnie ją szkoliłeś...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a to ciekawe, czy aby napewno sama się przetrenowała...? może na początek za intensywnie ją szkoliłeś...

E tam za inetensywnie... mnie się podobało
to tobie Oskar się w ogóle coś podoba?
Opublikowano

Panie Tomaszu wypraszam sobie to forum dyskusyjne :) jak tak mozna za plecami nie ladnie oj nie ladnie...ja sobie to zapamietam :) ja sie nie slucham ? kto tu kogo sie nie slucha... mysle ze powinna byc zamiana ról czy nie sadzisz? pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja sie wcale z tego nie nasmiewam. Nie widze niczego zlego w pisaniu w normalnych watkach bez znakow diakrytycznych. Przeciez tu tylko chodzi o mysli, a jak pisze bez "ę" etc, to mniej czasu musze poswiecic na pisanie i wiecej ich przekazac tym samym (myśli). Wiersze to cos inego, tam chodzi tez o aspekt wizualny. Jesli chcesz, to odezwij sie do mnie na gg, ja Ci wyjasnie jak sie rozprawic z tym problemem raz na zawsze;). pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...