Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nie-boski obraz pewnej pary

Adam_Szadkowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Adam_Szadkowski

Adam_Szadkowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wetknięci
w siebie
związkiem barw i smaków
obłąkańczych
i zezwierzęceniem
upojeni
śpią pięknie

na pudle z krzywą iglicą
namiastka folkloru
ruchająca się para
zmienia program

spotykają się
po to by -
zmęczeni już malowaniem dnia
w ramach
zamknięci
niewidoczni
ścianom obcy
dotykiem pleców
spoconych
z zaciekami
- łykać swoje cierpkie
ciała
cieszyć się sekundą
wyjętą z tego zegara
co swoim tykaniem dobija tętno

wstydliwa

wstydliwa

Opublikowano
Opublikowano

Przypomina mi to troszke twórczość Hłaska-on też o ile pamiętam opisywał bardzo ciekawie pewną "ruchająca" się pare,a że Hłaska bardzo lubie,za wierszyk,forme,treść(choć nieoryginalną)wielki plus.

Dorma

Dorma

Opublikowano
Opublikowano


Az mi ciarki przeszly jak przeczytalam .I troche mi sie jakos niesmacznie zrobilo.Wiersz dobry, ale jak dla mnie troche zbyt dosadny, zbyt ostry.

"Ruchajac sie" - to najobzydliwsze, najbardziej oschle i bezduszne okreslenie seksu jakie slyszalam..Moze w tym wierszu wlasnie o to chodzilo, ale i tak to niezmienia faktu ze nienawidze tego slowa i gorszy mnie ono.Niestety twoj wiersz bedzie mi o tym przypominac za kazdym razem jak go przeczytamdlatego nie zaczesto chyba bede do niego zagladala.


joaxii

joaxii

Opublikowano
Opublikowano

Adamie, skąd w Tobie tyle gniewu, pogardy, złości? Nikt nie powiedział, że wiersz musi być "ładny", to fakt, ale turpizm już mamy za sobą i mam wrażenie, że ocierasz się o granice niesmaku. Jeżeli chciałeś walnać młotkiem miedzy oczy - udało Ci sie. Ale po co?
Pozdrawiam, j.
PS Co do Hłaski - w "Pierwszym kroku w chmurach" on właśnie pietnował takie spojrzenie na pewne sprawy.

Adam_Szadkowski

Adam_Szadkowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Mam zasadę nie wchodzenia w polemikę pod moimi tekstami, ale tym razem odejdę od niej na chwilkę. Odpowiadając Ci Asiu, przytoczę słowa wypowiedziane przez J.M. Rymkiewicza (wczorajszego zdobywcy NIKE 2003):
"Ciemność poezji nie jest pomysłem poetów, to jest coś, co jest jej rdzeniem. I wchodząc w tę ciemność - wchodzimy też w najgłębsze warstwy naszego tutejszego istnienia".
Mam nadzieję, że zrozumiesz czemu takie, a nie inne wiersze. Ten nazwałbym "brudnym erotykiem". Dlaczego "brudnym"? Niech każdy kto chce sobie odpowie...


Adam

Magdalena C

Magdalena C

Opublikowano
Opublikowano

Pomijając juz słowa "ruchać się" wiersz wogóle fo mnie nie przemawia.
Skoro są tacy zwerzęcy, to dlaczego śpią tak pięknie.
Albo są obrzydliwi do końca, albo jest to wielka gorąca miłość, wspaniałych kochanów.
Pewnie na to tez jest jakieś tam wytłumaczenie, jednak dla mnie wiersz jest nieprzyjemny i tyle.


Dziunia

Peace

magda

magda

Opublikowano
Opublikowano

Wetknięci jak ręka w kieszeń, jak papieros za ucho. W siebie bo do każdego nam daleko. Barwy i smaki, bo tym wirują nam dni, gdy biegniemy nawet śpiąc. Dotyk darowany jest tym, co choć od czasu do czasu zamykają oczy. Zapomnieliśmy co to znaczy być ślepcem z wyboru. Obłąkańczo, histerycznie, łapczywie wypychamy poliki, przeskakujemy język, pomijamy drżenie kratani, byle rzucić w głód kamieniem. Wstydzimy się tego, co zostało nam z pasji, bo odarta krzyczy już tylko królikiem lub wilkiem. Jak alkoholicy upajamy się pokryjomu, wstydem ze wstydu by zapomnieć o wstydzie. I tylko śpimy pięknie, bezruch osadza nas na chwilę i kontury, rozmazane przewijaniem dni na podgladzie, na chwilę stają się ostre i oznaczają tylko nas. Pięknie śpimy - pięknie zapominamy i śnimy. W resztę wrzucamy pospiech i cudze twarze, jak w zupe z byle gwozdzia.

Nie chcę dalej, Adasiu, wybacz. Troszkę zmęczyło mnie malowanie dnia, a troszkę drżenie konturów mijanych drzew. Idę sobie dalej od monitora, idę zapuscić korzenie. Przed snem.

m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie przekupię go choć pieniądze mam

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      nie mam żalu do losu że czasami gorzej jest próbuje to zrozumieć nie gniewać się   bo wiem że i tak nie wygram z nim nie przekupie go choć pieniądze mam pogodziłem się z tym   myśląc jakoś to będzie przecież nie zawsze wieje zimny wiatr bywają lepsze dni    
    • Wędrowiec.1984
      dystrykt słów

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Bo ludzie mówią za dużo. Nie wiem, jak było dawniej, np. w XIX wieku, ale mam wrażanie, że żyjemy w czasach wszędobylskich small-talków. Nawet w pracy u siebie, kiedy kupię sobie obiad i wejdę do windy, słyszę np.: "o, pierożki", zamiast po prostu: "dzień dobry" i koniec. No tak, pierożki i co to w ogóle ma do rzeczy, że powiedziałeś/powiedziałaś "pierożki"? Czy ludziom robi się wtedy lepiej? Nie rozumiem tego w ogóle.   Poza tym, za fasadą dobrych słów, siedzi wielokroć hipokryzja i to taka właśnie przez te słowa domyślnie wdrukowana, ponieważ ludzie wiedzą, do czego używa się takich a takich fraz (literalnie pozytywnych), a mimo wszystko wciąż ich używają. Nielogiczne.
    • Florian Konrad
      MKUltra

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      aż gęsto od tej całej telepatii. istny pumptrack między nami, pofałdowana przestrzeń, po której skaczą świetlistsi endurnie. co i rusz łamią się zdania, rączki, urywają myśli-linki. dlatego chcę ci opowiedzieć bajkę o zamkniętej na świat, niczym Korea Północna, wsi. o spłachetku ziemi otoczonym strzeżonym betonem, chatach przystrojonych kolczastymi druciskami. kiszono się tam we własnym sosie. i grało, tańczyło w każdym dziwaczne uczucie przynależności. i zjawił się on. miał miejsce błąd dozoru, przez źle pilnowany mur przeniknął albo został wrzucony górą, Węgier. czy też Czech, mniejsza o to. stary ochlaptus z alkoholową demencją, mózgiem rozmiękczonym latami denaturatowania, do tego – w łachmanach. lecz był sensacją, istnym prezydentem, aniołem, Michaelem Jacksonem w marynarce-liberii z epoletami. obcym, a więc lepszym. zrazu zobaczono w nim posłańca. skąd? z samych Niebios? może. lub z Kalkuty, Wadowic, Indiany. i odkrawano od niego uświęcone części, darto znoszone ubranie na kawałeczki-relikwie. widziano w nim wielką metaforę, bo był spoza smolnej i dusznej wsi. każdy centymetr jego postrzępionej kurtki, przesikanych spodni, zaczął kosztować majątek. przybysz bełkotał w sobie tylko znanym języku, czasem igła w jego głowie natrafiła na właściwą ścieżkę i rzucił coś o krajach, gdzie pospolite niegdyś skody favorit są osobliwością i rarytasem. czuł się taką skodovką. zjedzono go szybciej, niż ktokolwiek mógł się spodziewać. delektowali się, wieśniacy, tym, co uznali za komunikant. przełykali z namaszczeniem. ...teraz przydałby się jakiś morał, co nie? jeszcze lęgnie mi się w zwojach, jeszcze tworzy przyszła treść. taka urocza, choć do wykrzyczenia. wmyślę ją w ciebie, jak będzie gotowa.  
    • Łukasz Jasiński
      Spowiedź dziecięcia wieku

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I tak też można...   Łukasz Jasiński 
    • janofor
      Dwie strony powoju

      Przez janofor · Opublikowano

      Dwie strony powoju   Patrzę głębiej Ci w oczy, widząc w nich prawdy kamuflaż, kiedy bardziej i bardziej ślepca – mnie – kłamstwem poruszasz.   Śpiewał psalmy tramwajów na czas i niewczas przybyłych. Drżąc na każde z zawołań rdzawo czerwonych torowisk, był nieważnym kompletnie wśród cielsk grubiańsko olbrzymich.   Jego biały kieliszek z mocą tysiąca królowych, kropli nie uroniwszy, przez stal i rdzawe obrzyny przeszedł, krzycząc w nieboskłon – mogę to zrobić od nowa!      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...