Christina Rossetti - Przepraw mnie na drugi brzeg (Ferry me across the water)

[Andrzej P. Zajączkowski]

- Przepraw mnie na drugi brzeg,

Proszę, zależy mi. -

- Przeprawię, jeśli w swej sakiewce

Masz grosze trzy. -

 

- Mam w sakiewce mej trzy grosze,

A oko me skrzy;

Więc na drugi brzeg mnie przepraw

Proszę, zależy mi. -

 

- Zatem do mej łodzi wsiadaj,

Czy w oku mrok czy skrzy,

A na drugi brzeg przeprawię

Za twe grosze trzy. -

 

I Christina:

"Ferry me across the water,

Do, boatman, do."

"If you've a penny in your purse

I'll ferry you."

 

"I have a penny in my purse,

And my eyes are blue;

So ferry me across the water,

Do, boatman, do!"

 

"Step into my ferry-boat,

Be they black or blue,

And for the penny in your purse

I'll ferry you."

[Leszczym]

@Andrzej P. Zajączkowski Ekstra wiersz !!

[Tectosmith]

@Andrzej P. Zajączkowski
Wiersz Rossetti jest bardzo prosty, niemal dziecinny. Wydaje mi się, że w tej sytuacji lepiej byłoby zrezygnować z rymów, które są jedynie dodatkiem, a zachować właśnie tę prostotę i rytm.
Pozdrawiam.

[Andrzej P. Zajączkowski]

@Tectosmith Dziękuję za tę opinię, bo też mi się tak na początku wydawało. Próbowałem takiego rozwiązania, ale nie działało dla mnie. Christina oparła cały wiersz na trójrymie: do-you-blue. To właśnie ten trójrym z trzech zwykłych jednosylabowych słów daje wrażenie prostoty i buduje rytm. Musiałem tylko znaleźć odpowiednik. Trochę mi zeszło, bo blue ma tu znaczenie - "and my eyes are blue" - wskazuje, że to słowa młodej kobiety. Pozorna banalność ukrywa głębsze znaczenie - dziewczyna zmarła, ale Charon - oczywiście, to jego łódź - nie dba o to kogo wiezie i jest obojętny na prośby i sugestie.

Natomiast ja, jak zwykle jestem otwarty na propozycje zmian i poprawek, bo te wiersze zasługują na najlepszy możliwy przekład. Na przykład - grosze trzy - zamiast jednego pensa (grosza), dodatkowo zaciemniają sens, bo oryginalny obol był jeden.    

[Tectosmith]

@Andrzej P. Zajączkowski

Masz absolutnie rację, że Rossetti opiera wiersz na rymach i że w oryginale trójrym do–you–blue buduje prostotę i rytm. Mam jednak wrażenie, że w polszczyźnie próba zachowania takiego rymowania bardzo szybko zaczyna przesuwać akcent z sensu na formę.

„My eyes are blue” wydaje mi się jednym z kluczowych wersów w utworze i później logicznie wraca w „be black or blue”, dlatego ważniejsza od rymu wydaje mi się tu konsekwencja znaczeń. Rymy w angielskim spełniają swoją rolę naturalnie, w polskim — niestety często wymagają kompromisu, który zaciemnia sens.

Ostatni wers każdej strofy to „I’ll ferry you.” Najprostsze polskie odpowiedniki to: „przewiozę”, „zawiozę”, „zabiorę”, „przeprawię cię”. Wydaje mi się, że można się na nich oprzeć i dopasować rytm pozostałych wersów bez nacisku na rymowanie.