Na prostej

[Radosław]

 

wielką sztuką jest

odnaleźć się po przejściach 

 

głowa w prawdzie chce do przodu 

jednak serce wciąż gdzieś skręca 

 

szuka dobrze znanych miejsc 

 

 

 

 

 

 

[Gosława]

@Radosław trafniej bym tego nie ujęła 

 

[KOBIETA]

@Radosław

 

zatem …nigdy na prostej;) 

 

pozdrawiam Radosław:)))) 

[Radosław]

@Gosława Dziękuję.  

 

Przesyłam pozdrowienia Gosławo. 

[Mitylene]

@Radosław te dobre znane miejsca są w pewnym sensie pułapką, bo nie pozwalają zrobić kroku naprzód , a strach przed nowym paraliżuje i nie ma opcji, by " rozwinąć skrzydła" ...

[Radosław]

@Mitylene Czy w swojej wypowiedzi nawiązujesz do zajwiska homeostazy? 

[Mitylene]

@Radosław w sumie nie odebrałam tego wiersza w ten sposób, ale rzeczywiście zjawisko homeostazy jak najbardziej możnaby wpisać w przesłanie tego wiersza. Tylko, czy homeostaza w sensie duchowym jest możliwa? Być może,  gdy człowiek uruchomi pokłady swojej wyobraźni...

[Radosław]

@Mitylene patrząc holistycznie, tak. Przy wprowadzaniu zmian, może pojawic się "chęć" do powrotu na dobrze znane ścieżki. 

[beta_b]

@Radosław stare ścieżki neuronalne, zwane automatyzmami to głębokie koleiny; żeby nowe połączenia zaczęly się tworzyć trzeba ćwiczyć, ćwiczyć, uważnie powtarzać. 40 lat tych samych wyborów zobowiązuje. Dobry tekst. Bb

[Radosław]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Utrzymać się na zakręcie też jest sztuką. I to wielką. 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - 

wielką sztuką jest

odnaleźć się po przejściach  - czysta prawda - 

                                                                                    Pzdr.