Zabłądziłem tam pewnej nocy

[Lenore Grey]

Zabłądziłem tam pewnej nocy: 

chwiejny, głodny, płacząc w szale —

tam gdzie lądu piąstkę

obmywają czyste fale.

 

Wyciągnąłem więc dłoń — gałązkę —

chwycić Coś z nieba chciałem… 

i chciałem…

A ono kruszyło tę moją gałązkę:

tym mniej — im dłużej ją wyciągałem —

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 4 godziny temu przez Lenore Grey (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Lenore Grey

Wiersz wyraża fundamentalną ludzką bezradność wobec metafizycznych pragnień – nie możemy przestać sięgać, choć każda próba pogłębia niemożność dotarcia. Ciekawie napisany. :)

[Lenore Grey]

@Berenika97 Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Simon Tracy]

@Lenore Grey Jestem absolutnie zachwycony pięknem tego wiersza

[Lenore Grey]

@Simon Tracy 

Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Tectosmith]

@Lenore Grey
Ten wiersz jest czymś więcej niż zwykłą metafizyką: nie mówi o niemożności sięgania, lecz o tym, że niebo przestaje niszczyć dopiero wtedy, gdy gest wyciągniętej ręki nie ustaje. 
Pozdrawiam. 

[Lenore Grey]

@Tectosmith Również pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.