Co pierwsza gwiazdka mówi do mnie,
gdy patrzy na mnie z nieba?
Ona mi mówi że pamięta.
Pierwsze przeze mnie zapomniane święta.
A były jakby ich nie było,
w świetle prawdziwych świec.
Nie dotykając świerku wcale
zostały czarno-białe,
barszczem z uszkami przyprawione.
I karp świąteczny też był piękny,
oczy miał takie rozpalone.
Mama go piekła bez zachęty.
A później wszyscy go jedliśmy.
Była przysmaków cała gama:
serniki, babki i makowce.
Na strojnym drzewku czekoladki.
Anielskim włosem zaplatane szczęście,
wisiało tuż nad głową uroczyście.
Wszyscy w dniu świąt się dobrze mieli
dlatego nikt ich nie pamięta
z pięknej świątecznej atmosfery.
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Co pierwsza gwiazdka mówi do mnie,
gdy patrzy na mnie z nieba?
Ona mi mówi że pamięta.
Pierwsze przeze mnie zapomniane święta.
A były jakby ich nie było,
w świetle prawdziwych świec.
Nie dotykając świerku wcale
zostały czarno-białe,
barszczem z uszkami przyprawione.
I karp świąteczny też był piękny,
oczy miał takie rozpalone.
Mama go piekła bez zachęty.
A później wszyscy go jedliśmy.
Była przysmaków cała gama:
serniki, babki i makowce.
Na strojnym drzewku czekoladki.
Anielskim włosem zaplatane szczęście,
wisiało tuż nad głową uroczyście.
Wszyscy w dniu świat się dobrze mieli
dlatego nikt ich nie pamięta
z pięknej świątecznej atmosfery.
-
Ostatnio w Warsztacie
-
bazyl_prost 438
@violetta o cukinio co takaś krzemowo niebieskawa , twa woda niesie życie
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 58 odpowiedzi
- 1 020 wyświetleń
-
- 48 odpowiedzi
- 1 107 wyświetleń
-
- 47 odpowiedzi
- 898 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 584 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 644 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Vasiu · Opublikowano
Gramatycznie otępiały, a jednak stały. Drzewa i ludzie, poruszani tym samym wiatrem w mieście osiadłym od smogu. Mogę wreszcie uwolnić się od myśli. Nic już nie boli. Nic w sercu nie kłuje. Jak dziecko mogę być — bezpieczne, otulone kocykiem w samochodziki i jaskrawe kolory. Place zabaw pośrodku wieżowców — pola. Chmury, mleczna mgła unosząca się od Wisły. Plakaty od lat zapomniane szepczą coś do mnie: tęsknię, weź mnie, blistry — wołają lekkim jak piórko głosem. Coraz bliższym… W tym stanie czas zwalnia. Słowa nie ścigają myśli, ciało nie nadąża za nogami, a świat — choć nadal smogiem ciężki — staje się lekki i obojętny. Idąc z pianki ulepionymi ulicami, nie szukam u nikogo zwady. Skręcam w moje dawne uzależnienia i przywary, słysząc szum opon wodospadów. Każdy krok płynie jak samochodem idealnie gładki zjazd z autostrady. Każdy krok ma swoje przyczyny i wady. Palą plastikiem, czuć gorzki zapach, a ludzkie fale rozbrzmiewają jak tam-tamy. Językiem czuję dźwięki, dotykiem smakuję powietrze, podczas gdy mosty uginają się pod moją miłością i słowa pięknem, gładkie jak droga z góry na dół — wodna zjeżdżalnią… -
-
-
-
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne