ostatni

[Gosława]

spójrz Lucyno jak z komina bucha czarna smuga dymu
to przepalone sadze niczym czarne muchy osiadły w kącikach oczu
nie pocieraj rąbkiem fartucha bo zatrzesz

już dwa razy uśmierciłaś tego który kochał
raz kucając pod miedzą wydałaś na świat syna
grzebiąc go w wilgotnej ziemi nieświadomie przypieczętowałaś los ojca

druga śmierć przyszła gwałtownie
rozdzierając cienką koszulę
tam gdzie lżejsza fastryga postrzępiona na udach
ślad po nierównej walce na życie i życie

może z kimś przetańczysz od drugiego początku do szczęśliwego końca
aby w ostatniej godzinie móc powiedzieć
wygrałam

[Simon Tracy]

@Gosława Czytając czasami żałuję, że nie tworzymy poezji spójnej tematycznie bo niesamowicie przemawia do mnie język i klimat Twojej poezji.

[jeremy]

@Gosława

Masz dobre wyczucie w jaki sposób należy obraz przenieść w treść i prowadzić wątek do celu. Do tego świadomość, że dobrze by było, gdyby wiersz był jednak "o czymś".

Natomiast pojawiają się takie momenty jak "wydałaś na świat syna", co brzmi wiesz... jak z Pasterki. Drugą strofę dałoby się opowiedzieć tak samo wyraziście, ale przy większej oszczędności słów. I ostatnia strofa też mogłaby dobitniej wybijać.

 

[Amber]

@Gosława  Reniu, świetny wiersz, czyta się go na jednym oddechu i ciągle go mało. Pozdrawiam serdecznie.