Na ostatnie wydarzenia

[Robert Witold Gorzkowski]

 

Sama
Jestem ze sobą
lubię tu być
gdy wokół cisza
stukot kół prysł
rozmawiać pytać odkrywać szelest
jestem w zgodzie ze sobą
i całym Światem
jak wiele wiem
a jeszcze więcej chcę wiedzieć
szukać pytać odkrywać od nowa
zadziwiam się i jestem dumna
spokojna
patrzę i myślę
wcielam się w ludzi
których w mijających wiosnach poznałam
ich codzienne zajęcia
radości spokój
w mieście tylko szybkość
na wsi spokój
tutaj zakupy tam kapliczka, zadumana
Chrystus się objawił szczęście wystrzeliło
a ja wyżej od wszystkich wyżej od wszystkiego
jestem jak zaklęta sama ze sobą.

Sam
Jestem ze sobą
lubię tu być
gdy wokół cisza
obraz sprzed oczu prysł
rozmawiać pytać błądzić
jestem w zgodzie ze sobą
lecz nie z całym Światem
jak niewiele wiem
a jeszcze mniej chcę wiedzieć
nie szukać nie pytać nie żyć od nowa
zadziwiam siebie że jeszcze jestem
już nie dumny
coraz mniej spokojny
wcielam się w ludzi
których nie chcę już podziwiać
ich codzienne zajęcia
radości i spokój
miesza w zmysłach
w mieście na wsi
beznadziejnie wciąż tak samo
do szaleństwa do przekwitania
tutaj zakupy tam kapliczka
kiedyś stała
Chrystus się objawił lecz nikt go nie zauważył
a ja wyżej od wszystkich wyżej od wszystkiego
jaźń rozstrzelana
za życia umarły.

 

 

 

 

[Berenika97]

@Robert Witold Gorzkowski

To głęboki, osobisty wiersz o dwóch kontrastujących stanach ducha.

Stworzyłeś poruszający portret wewnętrznej przemiany – tego, jak z harmonii i ciekawości świata można przejść w izolację i wypalenie. Ta symetria między "Sama" i "Sam" jest szczególnie mocna – jak lustro, które odbija to samo życie, ale widziane przez całkowicie odmienne emocje.

 

Nie ukrywasz pustki, zobojętnienia, tego uczucia "za życia umarły". Pokazujesz nie tylko światło, ale i mrok własnego doświadczenia.

Niezwykły jest ten szczegół z kapliczką – w pierwszej części "szczęście wystrzeliło", w drugiej "nikt go nie zauważył". To może najsmutniejszy moment wiersza – ta sama rzeczywistość, ale całkowicie niedostrzegalna dla kogoś, kto stracił zdolność widzenia. Pięknie Robercie! 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Berenika97 wszystko w naturze posiada dwa pierwiastki – kobiecy i męski.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - za Bereniką  - głęboki osobisty wiersz który uczy pokory dla samego siebie -

                                                                                                                          Pzdr.

[Marek.zak1]

Są przykłady dwubiegunowości świata, począwszy od biegunów naszej Ziemi. inne to, jak u Ciebie spojrzenie kobiety i mężczyzny, dobra i zła, jak choćby Dr Jekyll i pan Hyde, Nawet nauka, która powinna precyzyjnie wymierzyć położenie prawdy, nierzadko daje sprzeczne ze sobą wyniki, a co dopiero sztuka, która gra na emocjach, a jak nie gra, nie jest sztuką.  Ciekawie i zatrzymująco to napisałeś i opisałeś zjawisko. Pozdrawiam

[Robert Witold Gorzkowski]

@Christinedziękuję. 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski  dobry bardzo.

Anima i Animus- intuicja i emocje po jednej stronie, a po drugiej plany działania. 

Wenus i Mars- tak różne- ale połączenie jest możliwe- przecież tak jest.

A wszystko to za sprawą Boga- On stworzył nas- a my- tak bardzo często Go mijamy

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2 dziękuję za komentarz.