migotanie

[Czarek Płatak]

migotanie 

 

wróciliśmy do mieszkań 

na trzecich piętrach ja i ona 

w złotej aureoli

 

nie mieliśmy telefonów ale 

nie chcieliśmy przerywać rozmowy 

ustaliliśmy własny alfabet 

oparty na znakach świetlnych 

 

migotaliśmy do siebie ponad 

pustką nocy kiedy wokół 

gasły wszystkie okna 

 

migotaliśmy aż zbladły gwiazdy 

i świt zakrzyczał nasze światło 

aż pękła ziemia pomiędzy nami 

 

rozstępem jak pół kontynentu 

o brzegu odległym jak młodość 

 

dziewczyno w złotej aureoli dziękuję 

że nigdy nie przestałaś migotać

 

 

 

 

 

 

 

[Radosław]

Dzień dobry Czarku. 

 

Przepiękny i jak sądzę bardzo osbisty wiersz. 

 

pozdrawiam