Półświatło

[Gość]

Scena 1 (i ostatnia):

Zupełna ciemność. Kadr jest czarny, tylko głosy słychać w oddali.

- Jesteś?

- Jestem...

- Gdzie jesteś...?

- Mickiewicz na mnie patrzy...

- Znowu tam?

- Tak...

- Co robisz?

- Czytam napis na cokole....

- Przecież znasz go na pamięć... Wiesz dokładnie, co tam jest napisane...

- Ale ja lubię...

- A co jeszcze robisz?

- Stoję...

- I nic więcej?

- No nie...

- Teraz odgarniasz kosmyk włosów za ucho...

- Skąd wiesz...

- Słyszałem szum powietrza...

- A teraz co robię?

- Masz zamknięte powieki...

- Dlaczego? Skąd wiesz...?

- Zawsze je zamykasz, gdy chcesz się skupić na czyichś słowach...

- Coś jeszcze?

- Musisz stać twarzą do słońca... Musi być ciepło...

- A to czemu?

- Bo gdy jest chłodno, albo stoisz w cieniu to oblizujesz wargi, by nie wyschły... A teraz tego nie robisz...

- Taki jesteś sprytny? To co mam na sobie...

- Pewnie białą koszulkę i ciasne dżinsy...

- Nieprawda....! Nie są wcale takie ciasne...

- (śmiech) A pod spodem masz błękitny stanik, z delikatnym obszyciem... Ten gładki... Błyszczący...

- Wiesz co! Czemu mi mówisz takie nieprzyzwoitości? Skąd wiesz?

- Bo ci ramiączko wystaje za kołnierz... O, teraz pewnie je poprawiasz...

- A ty pewnie wyobrażasz sobie, jak wyglšdałabym w samej bieliźnie...

- W majteczkach z kompletu...

- Zbereźnik!

- Przecież widziałem cię już nago... Czemu się bulwersujesz?

- Ale nie mówi się tego przy ludziach....

- I tak nikt nas nie słyszy...

- Zresztą to nieprawda. Wcale nie widziałeś mnie nago.

- Wiesz co mam na myśliś

- Wiem..(pauza)

- Czemu milczysz?

- Nie wiem... Tak po prostu... Przecież ja często milczę...

- Nie lubię tego...

- Wiem... Co teraz robię?

- Czubkiem buta wiercisz w bruku... Od dłuższego czasu stoisz w miejscu... Zaczynasz się niecierpliwić...

- Znasz mnie...

- Oczywiście...

- A teraz rozglądasz się po okolicy... Patrzysz na twarze przechodniów...

- Patrzę...

- Dostrzegasz kogoś znajomego?

- Nie... Jestem tu od dawna, ale nikogo znajomego nie widzę...

- To może otwórz oczy...

- Dobry pomysł... Ale to nic nie da...

- Przyciśnij słuchawkę do ucha... Słabo cię słyszę, a tłum wokół ciebie zagłusza twoje słowa...

- Skąd wiesz, że jest tłum?

- Jest ranek... Ale tam zawsze jest wielu ludzi...

- Tak... A ty gdzie jesteś?

- Nieważne... Trzeba się rozłączyć już... Rachunki będą ogromne...

- Ale gdzie jesteś...

- Stoję za tobą... Odłóż słuchawkę... Patrzę na ciebie...

Wyciemnienie... Oczywiście z racji tego, że cały czas kadr był czarny - nie dostrzegamy tego... Napisy końcowe.

[Freney]

Wszystko w porządku, ale dlaczego w zaawansowanym?

[Leszek_Dentman]

Podoba mi się. Pewna nowa jakość na tym forum.
Zauważyłem kilka drobnych błędów:
błyszczący się - wydaje mi się, że wystarczy "błyszczący"
Zresztą to nie prawda - nieprawda
Nie ważne - nieważne

[Freney]

Zgadzam się absolutnie, prób dramatycznych niemal nie było (2 na zasadzie wymiany koleżeńskiej ;). Wyczucie teratru mam niemal żadne, więc nie wiem jak odnieść się do tego choćby odrobinę fachowo. Jedyne zastrzeżenie przedstawiłem powyżej.

[Gość]

hm... tak - błędy wynikają z nazbyt szybkiego klikania w wordzie... poprawimy:)

kwestia formy: to jest proza... choć forma przypomina scenariusz (filmowy, nie teatralny)... lubuję się w takich miniaturach, a kwestia zastosowania takiej a nie innej stylistyki wiąże się z poruszanym tematem i jest wobec niej funkcjonalna...

[asher]

Znaczy to pod Adasiem w Kraku ta scena?

A co to jest czarny kadr? Znaczy, ze to film jest?

A puenta fajna :)

[Gość]

kadr czarny... to czarny kadr :) znaczy taki jak w "La Jetee" Markera (nieruchome obrazy) tyle że całkowicie czarny... to znaczy: obraz się nie porusza, ale nie widać tego, bo jest ciemny :) dobra, to trochę skomlikowane, ale idea jest prosta... to film, tylko w wersji radiowej.