Siódme Niebo

[Migrena]

 

 

Idziemy.
Las jeszcze śpi, ale już czuje nasz oddech -
gałązki pochylają się nad nami jak anioły,
które chciałyby dotknąć tego ciepła między naszymi dłońmi.

Mech pod stopami jest miękki jak skóra snu,
jak cienka warstwa marzenia, która ugina się pod nami,
zapamiętując każdy krok, każde drżenie, każde zbliżenie ramion.

Trzymam Twoją dłoń - delikatną, drżącą, pełną ukrytych iskier -
i czuję, jak pulsuje w niej światło,
jakby Twój puls chciał wejść w równy rytm z moim.

Opowiadam Ci bajki :
o drzewie, co marzyło o gwiazdach,
o rzece, która nosi na plecach całe niebo,
o wilkach uczących noc oddychać śpiewem.

A Ty śmiejesz się - tym swoim dziewczęcym  śmiechem,
co rozświetla ciemność, dotyka mojej szyi jak ciepły powiew -
i wtedy wiem, że każda opowieść jest o nas,
choć ani jedno słowo nie wypowiada naszych imion.

I nagle wiem - wystarczy jeden Twój dotyk, ten najcichszy,
by we mnie rozświetlić całe niebo -
takie, które drży w rytmie Twojego oddechu.

A potem - pojawia się siódme niebo.
Nie nad nami, lecz tu, w przestrzeni pomiędzy,
gdzie Twoje palce wtapiają się w moje,
gdzie nasze oddechy stają się jednym cichym płomieniem,
którego nie gasi nawet chłód lasu.

Idziemy dalej,
po mchu, co pamięta nas lepiej niż czas;
po świetle, które łapie się Twoich włosów
jak rozgrzane złote nici;
po ciszy, która owija nas jak miękka chusta,
nie pytając, dokąd zmierzamy.

A las, ten stary, wierny las, szepcze za nami:
- wróćcie.

 

Bo jeszcze nie wszystkie drżenia przemówiły między waszymi dłońmi.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 15 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Migrena oj starzejesz się:)

[KOBIETA]

@Migrena

 

Och …powrót do lasu :) miękkość mchu i światła w leśnej opowieści pod siódmym niebem :) 

śliczny jest! Śliczny! 
 

zakładam koronę z szyszek:) dzisiaj jestem szczęśliwa! :) 

pozdrawiam Migrenko :) 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - czytam twoje wiersze  - bywają trudne  - nie zawsze mi pasują -

            ale ten dzisiejszy to twój najlepszy - czytanie  jego to czysta przyjemność - 

            warto było czekać na taki wiersz - czysta poezja - gratuluje - 

                                                                                                                      Pzdr.

[Migrena]

@KOBIETA

 

Dominiko.

 

las....

 

las szumi nadzieją i tęsknotą.

 

życiem.

 

i on czeka.

 

na dziewczynę z koroną z szyszek.

 

na Ciebie.

 

 

piękne Domi  dzięki :)

 

 

 

 

@Waldemar_Talar_Talar

 

Waldku.

 

nawet nie wiesz jaką przyjemność mi sprawiłeś swoim komentarzem.

 

dziękuję Ci serdecznie :)

 

 

 

 

[KOBIETA]

@Migrena

 

Leśne elfy …

 

Wilgotnym, mglistym lasem podążam, 
gdzie serpentyny strumyków szumią,
czerwienią szeleszczą liście a dzikie ścieżki,
wyznaczają mi drogę prosto do Ciebie.

Ochronią mnie leśne elfy spełnionej jesieni, 
zapamiętam orzechowy smak kasztanów, 
by być blisko, być przez chwilę z Tobą, 
oddam prawdziwy okruszek siebie… 

w pocałunkach.

 

 

Okruszkowi :) oczywiście :) 

 

pozdrawiam Migrenko :) 

 

 

[violetta]

@KOBIETA prawdziwy elf:)

[Migrena]

@KOBIETA

 

biegnę spocony tęsknotą po śladach Twoich.

 

z apetytem wilka !

 

 

Dominiko.

 

a ten Okruszek ?

 

cherubinek niebieskooki !

 

ma jakieś imię ?

 

czy to tajemnica Zielonego Przylądka ?

 

a tak w ogóle......dzięki przecudne :)

 

 

 

 

[violetta]

@Migrena ten okruszek to ja:)

[Laura Alszer]

@Migrena Fajnie w tym lesie :)

[KOBIETA]

@Migrena

 

Ma imię:) przecież go sobie nie wymyśliłam ;))) to nie jest wymyślony przyjaciel;)

Cherubinek ;) hmmm …jego oczy są granatowe ale czasami błękitnieją :) 

 

[Migrena]

@KOBIETA

 

wiem.

 

każdy musi spać w nocy.

 

cherubinki też.

 

a niech Okruszek szczęściem  do gwiazd sięga !!!!!

 

niech jego śmiech będzie zwiastunem piękna większego niż ono samo.

 

bo ma Ciebie !!!!!!

 

 

 

[huzarc]

@Migrena

To bardzo czuły, pogodny wiersz, zapis wędrówki z symbolem lasu w tle oraz bliskości między dwojgiem. Wszystko razem brzmi trochę jak rytuał, trochę jak baśń i jak obraz miłości, która po prostu jest obecna w każdym geście, w każdej historii.

 

 

[viola arvensis]

@Migrena Urokliwa, ciepła aura wiersza, opowieść prawie bajkowa, sielanka - można się długo zachwycać. 

Las Cię oczarował a  Ty czarujesz wierszem.

 

* Pod wierszem też tropikalny klimat, tak trzymać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Migrena]

@viola arvensis

 

Wiolu.

 

to nie las mnie oczarował !

 

to TA której drżenie dłoni poczułem jakby cały wszechświat bił jej rytmem.

 

TA której śmiech dziewczęcy brzmi jak weselne organy Pana Boga.

 

TA która przeniknęła w moje serce z dźwiękiem szeptu aniołów.

 

to dla niej jestem.

 

a ONA jest moim wszystkim.

 

 

[Marek.zak1]

@Migrena Czuć autopsję, a takie odwzajemnione uczucia to dla wybrańców losu. Pozdrawiam

[Migrena]

@huzarc

 

dziękuję za soczysty komentarz.

 

pozdrawiam.

 

 

 

@Marek.zak1

 

 

dziękuję Marku i też ślę pozdrowienia :)

 

 

 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Migrena Las żyje, las czuje. Dawno temu widziałem duży obszar wyciętych drzew, zostało tylko pole pniaków, a niedaleko była druga połowa tego lasu jeszcze nie wycięta i stamtąd dolatywało łkanie i wielki smutek od tych innych drzew, lecz dobre w tym wszystkim było to, że w miejsce wyciętych drzew posadzono szkółkę nowych.

 

Las czuł wasz oddech przemieniając się w baśniowe siódme niebo. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[lena2_]

Niesamowite  te metafory, tak chyba rzeczywiście  wygląda to " siódme niebo" jestem pod wrażeniem:):)

[Migrena]

@Wiesław J.K.

 

Wiesiu.

 

dzięki Ci bardzo.

 

ukojenie miłości wśród wrzosów i leśnych mchów.

 

piękno świata i miłości, chociaż wybranka przecież  subtelna, wrażliwa i cudowna, ale jakby jeszcze się waha.

 

miłość jedno ma imię, ala smaków ma wiele !

 

dziękuję Wiesiu :)

 

 

 

@lena2_

 

do "siódmego nieba" maleńki cień lęku się wkrada :)

 

jak zwykle w tych miłosnych szeptach.

 

dziękuję Lena :)

bardzo mi miło :)