Śmierć Archanioła

[huzarc]

Noc gładką poświatą asfaltowego mroku

zadarła fałd światła spieniony w jej zakolu.

Archanioł, nabity na szpikulec drzewa,

wyciekał powoli płowym znakiem skrzydła

w nicość lepką jak jej czuły pocałunek.

 

Wilgocią ud powietrze zamyka mnie w sobie

i nadchodzi jak dotyk języka na skórze.

Ostatnia głębia ruchu i blask zapałki

złamany w palcach napiętnowanych boską blizną

przeznaczenia i pustej skargi.

 

 

 

 

[Migrena]

@huzarc

 

wstrząsający i głęboki obraz.

 

szczególnie uderza kontrast między majestatem upadłego Archanioła a otaczającym go "asfaltowym mrokiem" i zmysłowością.

 

nie potrafię powiedzieć czy jest to opwieść o profanacji ideałów przez cielesnosć czy o nieuchronności przeznaczenia !

 

podziwiam świetne operowanie atmosferą fatalistycznego końca.