Najdalej mi

[Ewelina]

 

rozkołysana nad ranem odchodzę

w zapruszone środowisko mojej melancholii,  

jak z papieru rozdartego powstaje -

codziennie na nowo, 

od świtu do nocy rozpycham łokcie- 

ledwie zauważalna, 

a wciąż nieunikniona, 

do ciebie...

o krok się oddalam, 

byle jak,

byle gdzie, 

 

i wciąż najdalej mi do ciebie 

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Ewelina po co to:)

[Nata_Kruk]

@Ewelina... Koleżanka snuje smutne treści, czuć w nich tęsknotę, zagubienie i..

poszukiwanie... może samej siebie, byle jak, byle gdzie... trafnie to określiłaś i wciąż

za daleko od.. niego (?)

Życzę uśmiechu, pomimo...

 

Edytowane 1 godzinę temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_Kruk

Możliwe, że takie usposobienie. Podobno nie ma przestrzeni dla pocieszenia.

[Ewelina]

@violetta najpewniej po nic :) 

@Nata_Kruk możliwe, że to smutne myśli snują mnie, choć wbrew pozorom, bez żadnej krzywdy. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.