Nieobecność, która mówi

[Whisper of loves rain]

Zostawiłaś po sobie ciszę,
tak głośną, że zagłusza dni.
Wchodzę w nią ostrożnie,
jak w ciemny pokój,
w którym wciąż pachnie Twoje „zostań”.

 

Uczę się żyć na nowo
między wiadomościami,
których nie wyślesz,
a myślami, które wracają
bez pytania.

 

I tylko czasem
łapię się na tym,
że nadal robię miejsce
dla kogoś,
kto już dawno odszedł

[Annna2]

@Whisper of loves rain piękny, wzruszający

[viola arvensis]

@Whisper of loves rain bardzo przejmujące.

Podziwiam.

[KOBIETA]

@Whisper of loves rain

 

:(((( rozumiem…

 

Dotyka …:( 

[tie-break]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To jest bardzo prawdziwe. Ten czas, który zazwyczaj wypełniało czekanie i radość, teraz staje się przestrzenią, której nie ma jak wypełnić. Kiedyś wszystkie wydarzenia dnia stanowiły tylko tło, teraz trzeba na powrót wejść w stare koleiny. Myślę, że jest to jeden z najtrudniejszych aspektów rozstania.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... czasem miewam podobnie.

[Berenika97]

@Whisper of loves rain

Piękny! "Robię miejsce dla kogoś, kto już dawno odszedł" – to najsmutniejszy i najbardziej ludzki gest. Wszyscy to robimy. Zostawiamy puste krzesło przy stole serca.

 

[Whisper of loves rain]

@tie-break To właśnie w tej słabości mamy siłę,
Której nie da nam żaden mur.

Pozdrawiam

@Berenika97 Mówią — czas uleczy, lecz kłamią jak nikt, czas to tylko mit.

Pozdrawiam