Święci od mydła i cudu

[Migrena]

 

 

 

Patrzcie !
Oto oni - apostołowie błysku,
kapłani jaskrawej piany i plastiku,
sprzedawcy szczęścia w tubce po paście,
wiecznej młodości w słoiku z Chin,
silniejszej niż cień własnej duszy.

Ich języki - srebrne, gładkie jak ekrany dotykowe,
śliskie jak marzenia z katalogu.
Każde słowo pachnie obietnicą,
każdy slogan - świętym namaszczeniem
dla dusz wierzących w cud dezodorantu.

Kup ! - to ich modlitwa.
Kliknij ! -  ich przykazanie.
Uśmiechnij się ! - bo świat jest piękny,
gdy masz nasz produkt w dłoni,
a jeszcze piękniejszy, gdy powiesz o nim znajomym.

Nowy mop - cud techniki:
myje trzy razy gorzej niż stary,
ale ma Bluetooth i świeci w ciemności.

Krem do twarzy - dotyk anioła,
po dwóch tygodniach zostawia blizny
w kształcie logo producenta.

Bluzka - rewelacyjna, dopasowana do duszy,
po pierwszym praniu pasuje na człowieka
dwa razy większego niż ty.

Buty komfort+ obiecują raj -
po tygodniu pachną piekłem.

Telefon, co słyszy twoje myśli -
i sprzedaje je dalej w pakiecie Premium.
Smartwatch, który liczy kroki do bankructwa.
Lodówka, co sama zamawia jedzenie,
ale tylko to, co widziała w reklamie.

Poduszka antystresowa,
z której w nocy wypadają
gumowe kulki,
a rano głowa boli jak po zderzeniu z tygrysem.

Za nimi - procesje ekranów,
płonące neony,
plastikowe hostie w kształcie hamburgerów,
anioły tańczące w reklamie proszku,
chór influencerów śpiewających psalm:
„Limited Edition - tylko dziś !"

A lud klęczy w zachwycie,
jakby modlitwa była w proszku do pieczenia,
gryzie aż chrzęści szkliwo,
prosto od dentysty z Turcji,
i klaszcze w rytm promocji.

Supermarkety i telewizja
uczą ludzi tańczyć w rytmie okazji,
aż mózg wypływa z koszyka,
a billboardy chowają myślenie
między półkami z przeceny.

Człowiek kupuje, bo neon mu mruga jak anioł,
a kod QR świeci jak znak zbawienia.

A potem - pustka.
Ręce kleją się od cukru,
zęby żółkną jak u wielbłąda,
rzeczy psują się szybciej niż marzenia,
mięso twarde jak opona z samolotu,
nogi puchną, bo skarpety „bezuciskowe”
cisną bardziej niż urząd skarbowy.

A w koszu rośnie katedra z odpadów -
triumfalna, pachnąca plastikiem i cytryną,
jakby ktoś odlał złote szczątki ludzkiego zachwytu.
A nad nią - niebo jak ekran w trybie czuwania,
mruga cicho, jakby Bóg szukał zasięgu.

Lecz oni wciąż głoszą nowinę:
Kup nowe !
Lepsze !
Jeszcze bardziej twoje !
Wersja 2.0 zbawienia !
Edytuj swoje życie - bez duszy, ale z rabatem!

I świat śmieje się -
śmiechem z puszki po napoju,
śmiechem konserwowym,
śmiechem z plastiku -
śmiechem, który nigdy nie milknie.

A potem ten śmiech
pęka jak niebo pod ciężarem reklam,
rozsypuje się w piksele,
z których Stwórca lepi nowy świat -
z samych kodów rabatowych.

A człowiek patrzy,
i nie wie już,
czy żyje,
czy tylko się świeci.

 

 

 

[Annna2]

@Migrena  no kup, musisz to mieć.

Będziesz zdrowy, szczęśliwy, przecież wszyscy to mają.

W tych reklamach jest panaceum na wszystko.  I wielu się nakręci, nakręcają się ludzie starsi.

Albo promocje.

Wkurza mnie to, ale tak jest.

 

ps. świetny tytuł i wiersz Jacek.

 

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Annna2

 

Aniu.

nie mają już żadnych hamulców.

są jak bestie dojące ludzką naiwność i portfele.

 

dziękuję.

 

 

[violetta]

Tobie by się przydała reklama biura podróży, jak zabrać swoją kobietą na randkę marzeń:)

[Marek.zak1]

Tak to działa, kreuje się nieznane dawniej potrzeby, które się zaspokaja. Wersja demo wiecznie żywa, a w relacjach była od wieków i jest źródłem łez i frustracji jednak większych, niż kupno bubla.

Pozdrawiam