Obietnice

[Adler]

Nie mogę ci obiecać, że
przeżyję nasz wspólny pierwszy sen,
że nie odejdę z tej doliny,
gdy mgła rozdzieli nasze dni.

 

Nie chcę zawieść, gdy liście spadają,
gdy chłód przysiada na tarasie,
a żurawie, krzycząc z oddali,
pytają o drogę w chaosie.

 

Halloween trwa tu cały rok —
nikt się nie śmieje, nie woła „cuksa”,
garnitury, mundury, garsonki
suną ulicą — bez słowa.

 

Świat kona — ludzie błądzą w mroku,
trzymając się kurczowo za ręce,
jedni płaczą w poduszkę nocy,
inni toną powoli w butelce.

 

Na dachach gasną anteny,
jak czarne lilie — martwe znaki,
wiatr niesie resztki modlitwy
nad pustym miastem i światem z plastiku.