Kiedy już przyjdzie wracać

[viola arvensis]

Kiedy juz przyjdzie wracać do domu

gdy zgasną te sztuczne światła, 

niechże odstąpi ode mnie smutek,

niech mi się w głowie nie gmatwa.

 

Oby mi wyszli naprzeciw wszyscy

za których modlitwy wznoszę,

niech Anioł Stróż mnie trzyma za rękę

gorąco Go o to proszę.

 

Niech mi Pan duszę na świt otworzy

i grzechów nie zapamieta,

oby ta chwila stała się ciszą,

nie straszną lecz tą co święta.

 

Niech się ktoś znajdzie kto mi pacierze

odmówi wiernie do Boga,

i kto zapali mi ogień żywy

gdy zacznie się nowa droga.

 

I tylko tyle, bo kiedy przyjdzie

powrócić do Ojca Domu,

nie chcę łez cudzych ani rozpaczań

raną być nie chcę nikomu.

 

Z ostatnią nutą westchnień cichutkich

i błogim tylko uśmiechem 

odlecę cała lekko i zwiewnie

na zawsze zostając echem...

 

 

 

 

Edytowane wczoraj o 19:30 przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@viola arvensis

 

wiersz głęboko kontemplacyjny i teocentryczny.

 

bardzo osobista liryka, która doskonale oddaje nastrój  czasu zadumy nad przemijaniem.

 

i czas nadziei na powrót do domu i spotkanie z miłością Bożą.

 

puenta to stan pogodzenia i pokoju, i miłości wobec tych, którzy pozostają.

 

pięknie Wiolu oddałaś dzisiejszy nastrój.

 

dziękuję.

 

 

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensis

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Violu - zabraniam Ci, sprzeciwiam się i już. 

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

 

to ja też się sprzeciwiam !!!!

[viola arvensis]

@Migrena @Alicja_Wysocka

Kochane moje Muzy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

póki co, nigdzie sie nie wybieram,

a nawet obawiam się, że ten ziemski padół łez, jeszcze długo przyjdzie mi znosić

Dziekuję Wam za obecność.

Edytowane wczoraj o 20:17 przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

@viola arvensis twój wiersz wzruszył mnie przeczytałem kilka razy i jeszcze przeczytam jest lirycznie doskonały nie ma słabych punktów i niesie mnie - nie wiem gdzie na zawsze. 

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensisNo ja myślę, a my dużo możemy! 

Violu, ściskam :)

[Migrena]

@Alicja_Wysocka

 

to ja też ściskam :)

[viola arvensis]

@Robert Witold Gorzkowski Robercie, bardzo sie cieszę, ze tu jesteś, Ty który tak doskonale piszesz lirykę i z piękną wrażliwością ją odbierasz. 

Dziekuję Ci serdecznie. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@viola arvensis nie bądź taka skromna mistrzowsko władasz piórem, to jest wiersz pisany przez osobę która wie o czym pisze.

You feel love with your whole soul.

[viola arvensis]

@Robert Witold Gorzkowski skromność to moje drugie imię ( czasami

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

)

Ale to zdanie po angielsku- sztos! 

Dzięki 

[violetta]

Cudnie:)

[viola arvensis]

@violetta Dzięki!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wiesław J.K.]

@viola arvensis Piekny wiersz Violu! 

[viola arvensis]

@Wiesław J.K. Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@viola arvensis

Piszesz o "powrocie do domu" – eufemizm śmierci – bez patosu, ale z głębokim pragnieniem pokoju. To nie lęk przed końcem, lecz troska o sposób odejścia: bez smutku, bez gmatwaniny w głowie, bez bycia ciężarem dla innych.

Piękne jest to nawarstwianie próśb: Anioł Stróż za rękę, bliscy wychodzący naprzeciw, ktoś kto odmówi pacierz, zapali "ogień żywy" (metafora modlitwy? obecności?). To wizja śmierci jako wspólnotowego przejścia. Dobrze, że nie znikasz, tylko zmieniasz formę. To pocieszenie dla żywych. Cudny wiersz!

[viola arvensis]

@Berenika97 cudny komentarz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki serdeczne.