blisko ... najbliżej

[Gosława]

dziś sen nie chce przyjść jak ty
jeszcze wczoraj na odległość ramion
gładziłeś miękkość ust podziwiając kolor i kształt

powtarzałam sobie z każdym westchnieniem

mój

echem odbitym od ścian

każdym rozwarstwieniem odsłaniałam duszę
to tylko rozstępy kochany
głębokie bruzdy zawiłym szlakiem biegnące od brzucha po wewnętrzną krawędź ud
 

[huzarc]

@Gosława Dialog z dotykiem…

[Gosława]

@huzarc tak 

Dialog z dotykiem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Gosława

Pokazujesz intymność bez ozdób, bez metaforycznych zasłon.

Najbardziej porusza mnie przejście od tej czułości do "rozstępów" i "głębokich bruzd". To jest moment prawdy - pokazujesz, że odsłonięcie duszy nie jest poetycką abstrakcją, tylko dosłownym odsłonięciem ciała ze wszystkimi jego śladami, niedoskonałościami.

Czuję w nim prawdziwą tęsknotę za kimś, kto "jeszcze wczoraj" był na wyciągnięcie ręki.

Wiersz jest smutny, ale nie ma w nim goryczy - jest za to pragnienie bliskości.

[Nata_Kruk]

Gosławo... mnie się bardzo podoba.

[Gosława]

@Nata_Kruk dziękuję Natalko

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Berenika97 dziękuję Ci za ten komentarz 

Wiesz ja w ogóle uważam że bliskość nie zawsze jest cukierkowa 

Zazwyczaj ma gorzkawy smak 

Może to wulgarne co piszę jednak im bardziej trudny związek tym człowiek więcej z siebie daje 

Pytanie czy warto 

 

[Amber]

@Gosława  Kronika w westchnieniu wpisana na własnej skórze. Fajny wiersz:)

[Gosława]

@Amber bardzo dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.