Gryps od serca

[Migrena]

 

 

Ej, mała -

tu w młynie czas klei się jak kit,
a ja z niego lepię gryps.
Piszę ci na papierze od paczki,
co śmierdzi jak melina po bibie.
Kraty śpiewają swoje,
kibel parzy wspomnienia,
a ja cię mam w łebie jak świecę -
pali, nie gaśnie.

Twoje imię dźwięczy na spacerniaku
jak stara piosenka z zakazanego radia.
Łapię oddech, łapię dym,
mam cię w kieszeni jak filong ze zdjęciem.
Ty - moja sztela, co trzyma pion,
gdy świat wali wałki.
Ja - zawiniak, co kitra uczucie
między cegłami i szeptem,
trzymam pax i sztelę jak beton w dłoni,
czuję szajbę w murze, która przypomina, że każdy dzień waży tonę.

Bo tu każdy ma wyrok,
ale nie każdy ma dla kogo odliczać czas.
Ja mam -
i to mnie trzyma przy murze jak stalowy sen.

Gdy noc kręci szlaję po korytarzu,
twoje oczy są moim światłem,
jakbyś przeszła przez mur
i zostawiła klucz w mojej dłoni.
Nie obiecuję złota,
obiecuję tylko lojalkę i prawdziwy sztos -
bo kocham cię jak przyjaciel na balecie:
z zasadą, bez ściemy.

Więc trzymaj ten gryps,
niech śmierdzi betonem i dymem,
niech każdy wie,
że nawet zawiniety chłop ma serce.
A kiedy wyjdę -
nie wezmę nic, prócz ciebie i dwóch zdań:
że kocham.
Że wrócę.
Że na słowo - na beton -  trzymam fason i kit,
czuję rufę i gruchot, które uczą, że mur nigdy nie kłamie.

A jak mnie kiedyś zapytają,
co ocaliło mnie z muru,
powiem:
twoje imię - napisane jak modlitwa
na dymie papierosa, między klawiszem a odsiadką.

 

[huzarc]

@Migrena

Ten tekst to dowód, że poezja istnieje także tam, gdzie śmierdzi potem i betonem. Brudny więzienny slang  staje się metaforą uwięzienia, gdzie jednak można zachować spokój i pogodę. Paradoks adaptacji. Dlatego nie brzmi to kiczowato, zaś język nabiera pewnego siebie wigoru i autentyczności.

 

 

[Annna2]

@Migrena no, no zaskoczyłeś mnie. Masz pomysła.

Wiersz bardzo mi się podoba bardzo.

O, i też musiałam deszyfratora zapytać( doktora gugiela) 

Gamzać grypsem.

 

Miłość prawdziwa zawsze jest piękna- i na taką warto czekać i tysiąc lat,

I gdy taka jest idzie wytrzymać wszystko.

Tylko tak sobie myślę- czy tam w tym specyficznym miejscu taka jest? Ale może się mylę,

No nic, mam wątpliwości.

Bo może być tak, żeby ważne, aby do kogoś pisać, czas szybciej leci, 

jak imię napisane jak modlitwa
na dymie papierosa, między klawiszem a odsiadką

[Berenika97]

@Migrena

To jest tekst, który uderza z siłą betonu, absolutny "sztos".

Używasz grypsery jakbyś w niej myślał. Świetny jest tu kontrast, który nadaje mu niezwykłość - z jednej strony mamy świat totalnego zamknięcia, brudu i dehumanizacji – "młyn", "kraty", "papier... co śmierdzi jak melina", "kibel parzy wspomnienia", "szajba w murze". To świat, w którym "każdy dzień waży tonę".

A z drugiej strony, w samym środku tego piekła, jest uczucie. I to uczucie jest opisane tym samym, twardym językiem muru. Ona jest "sztelą, co trzyma pion", on "kitra uczucie między cegłami".

Metafory są świetne - "Mam cię w łebie jak świecę - pali, nie gaśnie" – to jest coś, co wypala od środka, co nie daje spokoju, ale jednocześnie oświetla mrok.

Deklaracja miłości jest pozbawiona wszelkiej "ściemy". To jest miłość zdefiniowana przez kodeks honorowy, przez "lojalkę", która w tym świecie jest najwyższą wartością.

Ten wiersz pokazuje, że miłość w warunkach ekstremalnych nie jest ucieczką od rzeczywistości. Jest jedyną rzeczą, która pozwala tę rzeczywistość przetrwać. To nie jest marzenie o wolności – to powód, dla którego "odlicza się czas".

I to zakończenie... "twoje imię - napisane jak modlitwa , na dymie papierosa, między klawiszem a odsiadką". Czysta, skondensowana poezja.

To jest tekst niezwykle męski, twardy, a jednocześnie czuły. Świetny!

Mój tato opowiadał mi, jak na początku swojej kariery, po południami pracował w szkole średniej w więzieniu. Mama strasznie się bała, że zostawiany był tam sam z tymi ludźmi. Na lekcjach była też"grypsera". A oni byli zainteresowani historią, więc na lekcjach miał idealną ciszę a potem mądrą dyskusję - bo byli nieźle oczytani. A zeszyty, które prowadzili - to małe dzieła sztuki. Tato przynosił do domu by sprawdzać prace pisemne - a ci dorośli mężczyźni prześcigali się w ilustrowaniu każdej lekcji.

 

[Marek.zak1]

Dobry wiersz, oryginalny i bardzo emocjonalny. Co do meritum, czytałem wspomnienia wrocławskiego "czołowego" gangstera "Greka" ("Byłem gangsterem" i sequele). Ożenił się w więzieniu z babką, która na niego czekała. Po ślubie, po przysługującym intymnym spotkaniu, napisał, a to zapamiętałem: nie wydawała się osobą bardzo wyposzczoną. Życie. 

Grek umarł na covid w pandemii. 

Pozdr. 

[violetta]

U ciebie się dzieje, jak gdybyś przechodził drugą młodość:)

[Migrena]

@violetta

druga młodość ?

ale to pięknie powiedziałaś !!!

 

to powiedz jak się czujesz ?

@Marek.zak1

 

Marku.

życie grypsujących więżniów bywa bardzo ciekawe.

bo to barwni ludzie są.

 

najgorsi są sadyści, bezwzględni mordercy i ci co krzywdzą dzieci.

 

to już samo dno dna.

 

dziękuję.

[violetta]

@Migrena gardło nie boli i nie mam gorączki, ale czuję zatoki przeziębione od wiatru i zimna:)

[Migrena]

@huzarc

dziękuję drogi Kolego za komentarz !

 

 

@violetta

 

to dzięki Bogu.

 

koniecznie śpiesz się z ogrzewaniem domu !!!!!

 

 

Edytowane 7 godzin temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Annna2 @Annna2

 

dziękuję Aniu, ze jesteś !!!

 

tak mnie zaatakowała ta grypsera.

wspomnieniami po dziwnych ludziach.

to jest swoisty, zamknięty świat, czasami bardzo inteligentnych ludzi.

indywidualistów którzy integrują się w obcej im duchowo strukturze, w oporze przeciw "tyranii" władzy.

 

kiedyś, z ciekawości drążyłem ten temat.

 

doświadczenia ambiwalentne.

 

dziękuję bardzo Aniu.

 

 

 

[Amber]

@Migrena  Przez Twój wiersz Ch. Bukowski mi w głowie . Czujnie napisałeś.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Migrena]

@Berenika97

Twój komentarz aromatyczny i pyszny.

 

bardzo dziękuję.

 

ale chciałem nawiązać do opowiadań Twojego Taty.

 

rzeczywiście, więżniowie, dorośli mężczyźni, ludzie z marginesu, zdegenerowani i okrutni, potrafią więzienną nudę przekuć w artystyczną kuźnię talentów.

 

malują, rzeźbią, piszą wiersze, haftują.

 

dawniej były organizowane wystawy dzieł osadzonych.

 

widziałem kiedyś ich pracę.

 

nie do uwierzenia......

 

życie to dziwna bestia jest.

 

Nika.

ślicznie dziękuję :)

 

 

 

[violetta]

@Migrena rąk do pracy brakuje:)

[Migrena]

@Amber

 

samo zestawienie mojej pisaniny z poezją Charlesa Bukowskiego to dla mnie komplement niezwykły.

 

dziękuję :)

 

@violetta

 

to przyjdzie zima a Ty zimna w zimnie ?

 

nie mów......

 

[Amber]

@Migrena Zarobiłeś sobie na podanie ręki z Bukowskim. Co można powiedzieć, też bym tak chciała :)

[Migrena]

@Amber

 

nie wiem co powiedzieć !

najpiękniej dziękuję :))))

[violetta]

@Migrena do zimy się wyrobię:)

Za niedługo będziemy światem emerytów, którzy nic nie potrafią naprawić:) 

Bierz się za naukę i pracę:) na emeryturze będziesz miała bogate fuchy:)

[Migrena]

@violetta

władze to by chciały żebyśmy pracowali do śmierci.

 

a najlepiej jeszcze parę lat po śmierci.

 

a potem żebyśmy się gdzieś utopili.

 

żeby zasiłku nie wypłacać.

 

 

[violetta]

@Migrena trzeba się umieć ustawić:)

[Migrena]

@violetta

no.

mieć emeryturę w wysokości 10 tysięcy netto.

i da się żyć.

 

i nie chorować !!!!!