Schizofrenia

[truesirex]

Halo, czy jeszcze mnie słyszysz?

Wczoraj pochowałem paznokcia.

Chciałbym, abyś to zobaczyła -

to on wędrował w płaszczu pustelnika,

kiedy ostatni raz moje sklepienie ujrzałaś.

 

Zagubiłem się w czasie przeszłym,

bo nikt nie podał mi butów.

Boso, po wschodnim zefirze,

czytałem analfabetyczny pamiętnik.

 

Nie interesowała cię moja śmierć -

grzebałaś laską

po octowym stroju kąpielowym.

 

Nie zauważyłem nawet, kiedy

moja skóra stała się antypatyczna,

a cień skrył się za słowem poezji.

 

Moje fraktale stały się asynchroniczne,

a słowa zatonęły w filozoficznej dysocjacji.

Krzyk - wyimaginowany,

a strój - cielesnym więzieniem.

 

Za łuną światła wciąż obserwują mnie synonimy,

wszystkie mnie podsłuchują,

udają, że widzę tylko pęknięcia lustra.

Nie wiedzą jednak, że knuję za ich plecami

plan odbicia mojej głowy aniołom.

[huzarc]

@truesirex

Wielki wiersz, mięsisty i zaskakujący język, skrojony z eksperymentalnym wdziękiem surrealistycznego balansu między groteską, metafizyką i filozoficznym absurdem. To poezja o utracie sensu i tożsamości, o rozpadzie języka i ciała, bardzo przekonująca, barwna, pełnokrwista jak ogranizm redukowany do metafizyki.

[Annna2]

@truesirex smutne te fraktale. Nie umiem więcej powiedzieć.

Ta choroba jest straszna