Oddech miłości

[Migrena]

 

Idę - a liście grają we mnie,

jakby świat oddychał moim krokiem.

Nie w powietrzu, nie na ziemi,
lecz w tej cichej przestrzeni
między myślą a wspomnieniem,
gdzie rodzi się dotyk,
zanim stanie się dłonią.

Dziś świat patrzy
półprzymkniętym okiem Boga,
patrzy przez korony drzew
jak przez mleczną błonę snu,
a wiatr, ten stary włóczęga,
maluje mi w duszy pejzaże,
których nie znam,
a które zawsze znałem.

Widziałem Cię, nim Cię spotkałem -
w odbiciu wody,
w oddechu chwili,
która jeszcze nie nadeszła.
Twoje oczy - dwa pryzmaty,
przez które świat po raz pierwszy
poznaje szczęście.

Idziemy -
a czas nie ma odwagi nas dogonić.
Wszystko w nas jest początkiem:
szeptem, który dopiero chce być słowem,
uśmiechem, który staje się światłem.

W tym parku, który jest dziś oceanem myśli,
trawy – żywym atramentem wspomnień,
piszącym na falach cienia, ja staję się łódką niesioną przez prąd Twojego spojrzenia.

Miłość nie trwa – ona oddycha,

jak ziemia po deszczu,
jak niebo po burzy,
jak my po każdym spojrzeniu,
które rozcina rzeczywistość
i zszywa ją cichym,

jesteś.

 

[huzarc]

@Migrena

Ten wiersz to nastrojowy, liryczny poemat o miłości i transcendencji codzienności, napisany językiem miękkim, melodyjnym, pełnym światła i symboli natury. To wielka poezja kontemplacji, która  niesie spokój, dojrzałość i światło. Są  to w poezji współczesnej rzadkie wartości, a bardzo potrzebne w epoce rozdarcia i samych niewiadomych wyłaniających się zewsząd. To tekst z rodzaju tych, które łączą romantyczną wrażliwość z nowoczesną duchowością, czerpiąc z mistyki przyrody i z idei przenikania się bytu, pamięci i emocji. Jeszcze raz podkreślę- wielka poezja. 

[KOBIETA]

@Migrena

 

Dokładnie tak oddycha miłość :) 

ziemią po deszczu i kryształem nieba!

 

Wiersz, który napełnia powietrzem i światłem.

Siłą i soczystą zielenią, natury i pragnień.

 

Spokój, ocean myśli, czystość emocji i pięknie oddana energia bliskości.!

Cudeńko! :) 

[lena2_]

Przepięknie piszesz o miłości:):)

[Migrena]

@huzarc

 

piękne słowa do mnie skierowałeś.

 

jestem wzruszony.

 

bardzo Ci dziękuję :)

 

 

 

 

@KOBIETA

 

Dominiko.

 

uśmiecham się do Ciebie w podzięce za Twoje ciepłe słowa :)

 

dzięki wielkie :)

 

wielkie jak cały świat :)

 

 

 

 

@lena2_

 

jest mi bardzo miło, że tak 

 

uważasz:)

 

dziękuję pięknie :)

 

 

Edytowane 19 Października przez Migrena (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@Migrena

To jest przepiękny, i bardzo poruszający wiersz.

Połączyłeś filozoficzną refleksję nad postrzeganiem i czasem z bardzo intymnym, czułym obrazem miłości. Nie jest to prosty wiersz "o zakochaniu", ale raczej wiersz o "stanie", w jakim stawia nas miłość – o tym, jak definiuje nasz kontakt ze światem.

Świetny początek: "Idę - a liście grają we mnie, jakby świat oddychał moim krokiem." Właściwie to świat dzieje się w Tobie.

Wiersz pięknie płynie. Przejście od "Idę" (ja) do "Idziemy" (my) jest naturalne i kluczowe.

Po rozbudowanych obrazach, metaforach i filozoficznych lotach, wiersz ląduje na jednym, prostym, ale absolutnie fundamentalnym słowie: "jesteś." To słowo działa jak kotwica, która ugruntowuje całą tę ulotną podróż.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Migrena... tytuł i samo wejście w treść, zapowiada coś ciekawego i tak jest.

 

Ciekawe przejście.. od.. idę, a tutaj.. idziemy... :) Bardzo ciepły i romantyczny fragment.

 

... stajesz się łódką, niesioną prądem.. jej.. spojrzenia i.. jn.

 

To jesteś, jest bardzo wymowne, to jakby całość szczęścia, które ma sie w tej danej chwili i może nie tylko.

To są.. oddechy miłości... ups... oddech.

Pozdrawiam.

[Alicja_Wysocka]

@Migrena 

Wiesz co? Jesteś jak Niccolò Paganini. Według legendy, podczas jednego z występów pękły mu trzy struny, ale dokończył koncert, grając jedynie na pozostałej czwartej strunie. 

Ty grasz na tej jednej, najcieńszej strunie skrzypiec - której ludzie dali imię E

[Migrena]

@Berenika97

Bereniko.

 

co mam powiedzieć ?

 

zawsze wzruszają mnie Twoje analizy i komentarze.

 

zawsze dodajesz mi otuchy i odbieram Twoje słowa jako zastrzyk poetyckiej energii.

 

najpiękniej dziękuję :)

 

 

@Nata_Kruk

 

Nata.

 

miło mi bardzo czytać Twoje słowa.

 

kiedy trzeba bywasz krytyczna, kiedy uznajesz, że jest dobrze, pochwalisz.

 

to są zawsze wartościowe uwagi za które -

serdecznie dziękuje :)

 

 

 

 

@Alicja_Wysocka

 

Alu.

 

jak pisał Winogradow podobno takie zdarzenie miało miejsce na wieczornym koncercie w Genui.

ale czy dobrze pamiętam,czy też sobie  jak to mawia Roma dopowiadam - nie wiem.

 

ale sam fakt  że zderzyłaś mnie z muzycznym cudotwórcą N.P. wywołał na mojej twarzy uśmiech zachwytu.

 

jejku, Alu !!!

 

dzięki :)

 

 

[viola arvensis]

@Migrena Czasem żałuję, że nie potrafię tak pięknie rozpracowywać/ rozbierać na czynniki pierwsze wierszy jak niektórzy komentujący. Tylko tyle umiem powiedzieć co poczuję i co podyktuje mi serce. I tu mi tak podpowiada, że ten Twój romantyzm i liryka, najczulej dotyka wnętrz i tych miejsc, które nigdy nie doświadczyły czułości.

Ty tulisz wierszem, także można się zawiesić i pobujać tudzież zabujać w wierszu :)

[Migrena]

@viola arvensis

 

dzień dobry Violu :)

super, że jesteś :)

 

dziękuję za Twoje słowa.

 

czuję, że są pisane duszą poetki.

 

niezwykle mi miło :)

 

czuję się......niebiańsko się czuję :)

 

dziękuję uśmiechami przecież :)

 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Migrena Idziemy -
a czas nie ma odwagi nas dogonić.
Wszystko w nas jest początkiem:
szeptem, który dopiero chce być słowem,
uśmiechem, który staje się światłem. Pięknie to napisałeś jest to kwint esencja wiersza. Czas który który przeistacza się w światło - jest Światłem, a jednocześnie współkochankiem który "nie ma odwagi nas dogonić", rywal czyhający na nasze potknięcia nieubłaganie kroczący za nami, aż do końca życia. Niosącym bądź będący boskim światłem poznania. On jest za nami i przed nami w zakrzywionej linii czasu. Bo za nami spowalnia, a przed nami w sensie życiowej podróży, powracamy do wcześniejszego punkt zakreślając pętlę czasową. Jednym słowem nic nie dzieje się bez przyczyny i tylko nasze decyzje powodują określone skutki odłożone w czasie. I tak jak nie mamy wpływu na czas na nieszczęścia na zdarzenia które mogą nas z czasem dopaść, mamy wpływ na „miłość” zawartą w prostym słowie „jesteś”. Trzeba ją pielęgnować by czas nam jej nie odebrał - wzruszyłeś mnie!

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

dziękuję za Twoje Robercie słowa.

 

czasem mam cholerne doły myślowe, a Twoje słowa dają mi psychicznego "kopa".

 

czym są dla mnie dobre i mądre słowa ?

 

darem !!!!!!

 

dziękuję Robert.

 

trzymaj się !!!