Dwa

[Ewelina]

 

 

silna i bezwzględna jak cyfra, 

jedyna, samotna, nieco bezduszna...

 

bez podwójnego znaczenia, 

 

cyfra

 

dumnie jak paw skrzydła rozkładam... 

dwa życia, dwa światy, dwie śmierci, 

 

w głębi krzywizny - znaczeń bezmiary

 

i tak do wieczności, 

jak cień przy mnie kroczy, 

 

najtrwalsza cyfra, z bliska wciąż patrzy, 

nadludzka cyfra, bezwzględne dwa

 

 

 

[huzarc]

@Ewelina

To ciekawy wiersz, z pozoru oszczędny, ale żarto bardzo symboliczny - matematyka rozpisująca metafizykę na język liczb. A cyfrą staje się  figurą istnienia może surowego i samotnego, ale jednak boskiego w swojej prostocie.

[Berenika97]

@Ewelina

To piękny i głęboki wiersz o dwoistości – zarówno cyfry "dwa", jak i ludzkiego doświadczenia.

Udało Ci się stworzyć fascynujące napięcie między pozorną prostotą cyfry a głębią znaczeń, które w sobie niesie. Ten kontrast między "bezduszną" cyfrą a "bezmiarami znaczeń" jest bardzo sugestywny. Jest w tym wierszu coś z filozoficznej medytacji. :)

[Ewelina]

@huzarc bardzo dziękuję za tak przychylną recenzję. Staram się nie nadużywać słów i dawać wolność interpretacji i czucia czytelnikowi. Nie narzucam tylko staram się zaintrygować. Pewnie nie zawsze wychodzi, a jak czasami wyjdzie to się cieszę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam