Do snu

[Simon Tracy]

Zastygłem pełen niemocy.

Niepohamowanej żałości. 

Rozpaczy, rozległej jak ta noc 

lodowata, kwietniowa, 

płacząca jękiem wichru wściekłego,

nad mym zgubionym, 

bez zmysłów jestestwem.

 

W półmroku, dusznej alkowy.

Gdzie ogień życia, rozpala już jedynie, 

nie Twe lico a świecy rozżarzony knot.

Leżysz cicha i blada 

na dębowym, solidnie zbitym łożu.

W malignie,

przeszłych, kolorowych snów.

W bezdechu,

cicho nadchodzącej śmierci.

Pragnę odejść wraz z Tobą Aniele, 

na druga stronę tej tęczy szerokiej.

W takiej chwili nie chcę być, 

czującą gliną człowieczą.

Bo taka miłość to 

dopust i przekleństwo zarazem.

Do ścian marmurowych grobowca, 

od podchodów głupich i niewinnych 

za małego dzieciaka.

 

Z moich ramion Cię wyrwą

i ułożą w mrok,

świeżo heblowanej trumny.

Jako triumf marności

naszych pragnień.

Jako ofiarę dla Zwycięzcy Robaka. 

Czas nie rzuci nas na powrót 

w chwile beztroski.

Czarem miłości i szczęścia upojone.

Nie.

On nas coraz mocniej 

szykuję do snu wiecznego.

Przeklęty. Bezduszny złodziej.

 

Żegnasz się dziś ze mną.

A witać się będziesz

z alejami cmentarnymi,

Starymi, powykręcanymi wiązami.

Strażnikami zmarłych. 

Z kryptą rodzinnego grobowca, 

gdzie czekać już na Ciebie będzie duch, naszego przedwcześnie zgasłego malca.

 

Zasnąłem w fotelu przy komínku.

Dojrzałem ukradkiem, Twą twarz i kibić 

na tle wesoło trzaskającego ognia.

 

Dobranoc.

 

Słyszałem.

Twój głos czuły.

 

A może to tylko nadal dusza łka?

 

Dogasam.

 

Przy mrugającej smutno naftowej lampie.

 

Dziś zostawiam Wam mój kolejny gotycki wiersz w estetyce grozy E.A.Poe i jego motywu

"Zwycięzcy Robaka".

 

 

[huzarc]

@Simon Tracy Romans w okowach makabry… czy studium niemożności, między życiem a śmiercią, pragnienie a możliwością zaspokojenia.

[Simon Tracy]

@huzarc Po prostu wiersz o niepowetowanej nigdy stracie. Rozpaczy równej obłędowi. O ranach, które zadaje śmierć i czas, które nigdy się nie zabliźnią

[Alicja_Wysocka]

@Simon Tracy No tak, a Ziemia nadal kręci się, zdumiona obrotem spraw
 

 

[Simon Tracy]

@Alicja_Wysocka Okudżawy się pod moimi wierszami nie spodziewałem. W ogóle nie słuchałem jego utworów od liceum a więc juz szmat czasu minął.

 

[Alicja_Wysocka]

@Simon Tracy Tam jest ważna treść. Tobie też życzę, tego, co Ci trzeba. 

[Simon Tracy]

@Alicja_Wysocka Wiem przesłuchałem. Na szczęście mam wszystko w życiu czego mi potrzeba. 

A część rzeczy, które odeszły bezpowrotnie jak ludzie wokół, miłość czy zdrowie... no cóż trzeba nauczyć się bez tego żyć

[Alicja_Wysocka]

@Simon TracyNo tak, Poniedzielski śpiewał:

" Bo jak nie ma się się co lubi - to nie lubi się i tego, co się ma"

[Amber]

Twój wiersz jest snem Druida, super klimat.

[Simon Tracy]

@Amber Bardzo dziękuję 

[Berenika97]

@Simon Tracy

To potężny, romantyczny w duchu wiersz o miłości silniejszej niż śmierć.

Przypomina wielkie elegijne poematy romantyków – ma w sobie desperację Poego, coś z gotyckiej atmosfery, coś  może z Malczewskiego.

Najbardziej porusza mnie ta bezsilność wobec nieuchronnego: "Z moich ramion Cię wyrwą". To fizyczny, cielesny protest przeciwko rozdzieleniu. "Czująca glina człowiecza" – piękne określenie tej bolesnej świadomości, która nie pozwala po prostu odejść razem.

A zakończenie z tą niepewnością ("A może to tylko nadal dusza łka?") jest przejmujące. Sen przy kominku, złudzenie normalności, a potem powrót do mrugającej lampy i dogasania.

"Dogasam" – to ostatnie słowo jest doskonałe. Nie "umieram" – "dogasam". Jak knot świecy, powoli, świadomie.

To piękny wiersz.

[Simon Tracy]

@Berenika97 Dziękuję za 

recenzję i ocenę.

Jest to jeden z najlepszych warsztatowo moich wierszy.

Nie będzie to zaskoczeniem kiedy przyznam się, że najbardziej w swoich wierszach lubię ich ostatnie strofy

[MIROSŁAW C.]

@Simon Tracy

Mrok

w dobrym guście :)

Pozdrawiam. 

[Simon Tracy]

@MIROSŁAW C. Również pozdrawiam i dziękuję za ocenę