już cicho

[Gosława]

październikowy poranek powitałam kichaniem
już nawet flanelowe skarpety
nie chronią przed chłodem
za oknem plucha

w luźnym splocie swetra
odnajduję zagubiony supeł
nic tylko pociągnąć
rozpleść węzeł gordyjski
a później włosy

tak niedawno wplatałam dłonie w twoje włosy
gdzieniegdzie poprzetykane
siwymi pasmami babiego lata
dziś chowam je po kieszeniach 
poniewierają się między kluczami a miętusem

 

Edytowane 11 Października przez Gosława (wyświetl historię edycji)

[Leo Krzyszczyk-Podlaś]

A co to palucha?

[Simon Tracy]

Zaskoczyłaś mnie tym wierszem. Spodziewałem się obrazów, dawnej wsi i sielskiego klimatu pól. A przeczytałem liryczną tęsknotę za miłością i chłód spragnionej uczucia duszy. Piękna sensualna poezja.

[Gosława]

@Leo Krzyszczyk-Podlaś to taka rączka która ma paluszki 

A że stara to już bardziej palucha 

@Simon Tracy ufff już się bałam że zostanę zaszufladkowana jako ta "wieśniara" która o niczym innym pisać nie potrafi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za miłe słowa

[Leo Krzyszczyk-Podlaś]

@Gosława

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

potrzebna do wycierania noska! albo dania w ucho chochlikowi

 

Edytowane 11 Października przez Leo Krzyszczyk-Podlaś (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

@Leo Krzyszczyk-Podlaś też

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Simon Tracy]

@Gosława Twoje wiersze o życiu dawnej prowincji otwierają we mnie wewnętrzne oko poetyckie. Te obrazy są i sielskie i mroczne zarazem. 

Ówczesna wieś nie była oazą spokoju i dostatku a ciężkim kawałkiem chleba dla chłopów. Czytając Twoje wiersze, stają mi przed oczami obrazy Chełmońskiego czy Kossaka. Jest to realizm przedstawiony do głębi. Smutnej i nostalgicznej ale wyjątkowo pięknej.

[Gosława]

@Simon TracyTracy Ktoś mi kiedyś powiedział że mam starą duszę 

W takich czasach wychowali się moi dziadkowie 

Uwielbiałam słuchać tych wszystkich opowieści 

Zresztą wiele z obrzęd ów czy prac na roli pamiętam z dzieciństwa 

Może dlatego tak głęboko się we mnie zakorzeniły

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Simon Tracy]

@Gosława Ja nie mam i nigdy nie miałem żadnego związku z wsią. Ale zawsze podobała mi się sztuka opisująca ówczesne życie. Nie wiem skąd u mnie takie zamiłowania niczym u Pana Młodego w "Weselu" :)

[Migrena]

@Gosława

piękne połączenie chłodu  jesiennej pluchy z gorzką słodyczą intymnego wspomnienia. 

 

Zaledwie w kilku prostych obrazach zawarłaś mistrzostwo w oddawaniu emocjonalnego kontrasu między dotykiem bliskości a pustką teraźniejszości.

Wspaniały wiersz Reniu :)

 

 

 

[Gosława]

@Simon Tracy a wiesz że na taką fascynację wsią jest nazwa 

"Ludomania" 

Naprawdę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Migrena dziękuję pięknie 

A jak Migrena ma na imię? 

Bo tak jakoś bezosobowo się do Ciebie zwracam

[Migrena]

@Gosława

Jacek, Rusłan.

jak się komu podoba :)

ale to jestem ja :)

 

Reniu - pozdrawiam ciepło :)

[violetta]

@Migrena nie wierzę, że jesteś Jackiem Plackiem:)

[Migrena]

@violetta a jednak :))))

[Gosława]

@Migrena

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Migrena]

@violetta a Ty jak masz na imię ?

czy to tajemnica zielonego przylądka ?

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - podoba się - 

                                       Pzdr.usmiechem.

[Alicja_Wysocka]

@Gosława Październik pachnie tu pluchą i flanelą,
a jednak w splocie włosów wciąż tli się lato.
Piękne jest to połączenie chłodu jesieni i ciepła pamięci.

Jak wierna potrafi być pamięć... dziw, nad dziwami. 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gosławo.. znam to.. skądś.. :) mowa o miętusach, u mnie zawsze są i wszędzie.

Jesienią.. cichnie wiele spraw... my czasem także. Ładnie.

[Berenika97]

@Gosława

Cudnie wyławiasz intymność z codzienności.

Ten wiersz jest piękny swoją cichością i precyzją – każdy obraz jest jednocześnie konkretny i niezwykle pojemny. Szczególnie porusza mnie przejście od tego supełka w swetrze do supła we włosach ukochanej osoby – to, jak w jednym geście rozplątywania nici zawiera się tęsknota za innym, bardziej intymnym gestem. I to "tak niedawno" – które brzmi jak westchnienie.

Urzeka mnie też, jak fizycznie jest tu obecna jesień: kichanie, flanelowe skarpetki, plucha, babie lato. A jednocześnie wszystko to służy wyrażeniu czegoś głębszego – nieobecności, rozproszenia, samotności, która miesza pasma babiego lata z miętusem w kieszeni.

No po prostu zauroczyłam się nim!