pijany dramat

[Gerber]

w środku nocy
ktoś zapukał do drzwi

kto tam?

Chrystus
chcę umrzeć
za twoje grzechy
otwórz

za moje grzechy
umrę sam
spadaj

rano
wychodząc do pracy
zobaczyłem faceta
leżącego na schodach

lekki uśmiech na twarzy
poza czasem
poza światem
ponad wszystkim

na ścianie
wydrapany napis
w domu ojca mego
jest mieszkań wiele

a ja
jak ten Hamlet
z telefonem w dłoni
dzwonić czy nie dzwonić
psia jego mać

[Sylwester_Lasota]

Cytując klasyka: "Wszyscy jesteśmy Chrystusami"... chociaż to nie do końca prawda. 

 

Pozdrawiam

[Berenika97]

@Gerber

Napisałeś wiersz, który robi wrażenie – i to mocne.

To tekst brutalny w swojej prostocie. Żadnych ozdobników, żadnego patosu – surowy zapis sytuacji granicznej. Świetne podsumowanie – "jak ten Hamlet z telefonem w dłoni" – przeniesienie dylematu "być albo nie być" w XXI wiek. Dzwonić na policję, pogotowie? Nie dzwonić? Zaangażować się czy udawać, że się nie widzi?

Wiersz zostawia więcej pytań niż odpowiedzi. I to jest dobre! 

[Gerber]

@Sylwester_Lasota No tak, jesteśmy Chrystusami, Hamletami, albo Piłatami.

@Berenika97 Tak, dokładnie to chciałem przekazać.

Dzięki za komentarz.

[Annna2]

@Gerber smutny

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - faktycznie dramat - 

                                                  Pzdr.

[Alicja_Wysocka]

@Gerber Mocny, przejmujący wiersz.
Czasem człowiek leży tak nisko, że tylko drugi człowiek może go podnieść - nie słowo, nie modlitwa.
Ten tekst pachnie nocą, winem i samotnością, ale też czymś więcej

- odruchem serca, którego nie da się zaplanować.

[Nata_Kruk]

Gerber.. dołączam do wypowiedzi Bereniki i Ali. Brawo za wiersz.

[Gerber]

@Annna2 No nie tak do końca, ktoś tam przez chwilę jest "szczęśliwy".

@Waldemar_Talar_Talar No, taki mały.

@Alicja_Wysocka Tak, coś w tym jest, czasem te odruchy szwankują, a samotność? Cóż... nigdy nie wiadomo co z nią zrobić.

@Nata_Kruk Dzięki.