Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

 

na parapecie mojej duszy

zasadziłam jasny promień

i zakwitł mi

 - słońcem w doniczce

 

nie opadnie mu żaden płatek

i nigdy nie zwiędnie

nie rozwieje go wiatr,

bo wiatr powstaje

z drżących liści

- dzisiaj to zrozumiałam -

 

i tylko ty

będziesz wiedział,

że kwiat był prawdziwy,

choć z liter do ciebie

 

 

Opublikowano

@Alicja_Wysocka

To piękny, delikatny wiersz pełen ciepła i intymności.

Szczególnie podoba mi się:

Obraz "słońca w doniczce" - to cudowne połączenie niemożliwego z codziennym. Ten jasny promień, który zakwitł, to metafora tak prosta, a jednocześnie pełna światła i nadziei.

"Dzisiaj to zrozumiałam" - nagle widzimy świat inaczej.

Ostatnia zwrotka do kogoś bliskiego, kto rozumie, że "kwiat był prawdziwy, choć z liter" - jest w tym coś głęboko osobistego.

Opublikowano

@Berenika97 Oj, znalazłaś mnie tutaj, a już chciałam wywalić ten wiersz, znaczy zabrać - ale teraz szkoda mi Waszych komentarzy, które sobie bardzo cenię. 

A to maleństwo, napisało mi się kiedy w sobotę Gdynię nawiedziło wietrzysko, a ja myślałam, że wywieje

mi wszystko z głowy - tymczasem przywiało :)

Dziękuję Duszko.

Opublikowano

@Berenika97 Bereniko, nie mogę pisać za często, wzięłam sobie do serca słowa "Znalazłeś miód, jedz tyle, żebyś nie zwymiotował" Znałam dziewczynę, która dorwała się jako dziecko do rodzynek.

Zjadła wszystkie jakie znalazła. I wiesz co, nie może patrzeć na rodzynki, każdą i zawsze - wydłubuje. 

 

Nie wywalam, tylko chowam - coś jak ciuszki w szafie. Po czasie niepatrzenia - wydają się jak nowe :)

 

Uściski :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...