Zły dom

[Berenika97]

Z tego domu
nie ma wyjścia bez blizn.
Trzyma mocniej niż kajdany.

Wgryza się w skórę,
rozsiewa jad w krwiobiegu,
podąża mrocznymi ścieżkami.

Ciemność sączy się z okien,

za szybami gaśnie świat,

próg zarasta nocą,

jakby świt nigdy nie istniał.

Wspomnienia zlatują się jak sępy,
by szarpać resztki duszy.

Aż stajesz się zakładnikiem.

Nie siadaj już przy stole,

gdzie zamiast chlebem

karmią cię lękiem.

Idź – choćby przez ruiny,
idź – w milczenie bez końca.
Szukaj światła

którego nie dosięgnie

cień złego domu.

 

 

[Marek.zak1]

Dużo takich domów, gdzie przemoc, alko, nienawiść. Lepiej z niego wyjść, ale trzeba mieć dokąd i za co. Na Crine &Investigation jest serial: Meet, Marry, Murder i to też o tych, którzy chcieli odejść.

Pozdrówki

[andrew]

@Berenika97

...

uciec z krainy niemocy

nie akceptować zła 

dać życiu szansę

 

nie tylko przytuli 

porwie w nieznane 

jak wiatr liście 

znajdzie ciepło 

nawet w krainie lodu 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Nata_Kruk]

Pierwsze trzy cząstki, to faktycznie.. zły dom... Wiele takich, które są jak klatka i nijak się z nich wyzwolić,

tzn. ktoś może nie wie, jak to zrobić, bo zniewala.. go - ją.. strach. Wspomnienia zawsze będą wracać...

Dobrze, że dalej jest...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 I tak trzeba zadziałać... szukaj światła... na tym wersie zakończyłabym wiersz, to nawet nie sugestia, po prostu

urywam myśl....

Pozdrawiam Bereniko.

 

[huzarc]

@Berenika97

Twój wiersz brzmi jak głos z wnętrza duszy, która zmaga się z ciężarem wspomnień. To nie jest tekst obojętny – od pierwszego zdania („Z tego domu nie ma wyjścia bez blizn”) wprowadza czytelnika w doświadczenie bólu, które jest namacalne.

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97 Aż pachnie traumą domu, który nie był domem, tylko miejscem przetrwania.
Nie ma tu żadnej ozdoby - wszystko jest surowe, zimne, raniące, prawdziwe.

[Annna2]

@Berenika97  w duchu Blake 

Z tego domu nie ma wyjścia, tak jak u Blake  zatrute drzewo rodzi zatrute owoce.

ucieczka ocali- tak, czasem to jedyne wyjście, aby ocalić siebie

[Migrena]

@Berenika97

poruszający i mocny wiersz.

Siła jego  tkwi w skrajnie sugestywnym i konsekwentnym użyciu metafory.

Jest tutaj echo myśli filozoficznej 

egzystencjalizmu (Sartre, Camus): człowiek uwięziony, kajdany.

I Nietzschego : moralność jako coś co zatruwa życie.

I Schopenhauera : świat jako cierpienie.

 

Bereniko.

piszesz wiersze o coraz większej głębi.

Te wiersze,  chociaż dotykają spraw powszechnych mają siłę zamyśleń.

Chociażby to:

„szarpią resztki duszy”

to są elementy psychoanalizy
 w duchu Freuda albo Junga.

 

Piszę to z podziwem dla Twojego rozumienia rzeczywistości.

 

 

 

[Roma]

@Berenika97 wiersz, który boli. 

Dobrze, że zakończenie daje nadzieję... chyba nie umiesz inaczej i dobrze, bardzo dobrze.

Uwielbiam Cię czytać i muszę za @Migrena

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pięknie.