To nie jest sonet....- akromonogram*

[Maciek.J]

dla Ciebie

 

Wrześniem już nie pachnie w ogrodzie bez
z nieba płacze deszczem szara chmura
a jesień już przyszła choć wszak nikt jej
jeszcze nie zapraszał i tyle zostało zieleni

i tylko słońca brakuje aby twoją twarz z łez
zręcznie osuszyło i niech zniknie mgła bura
a ty sobie zimny wietrze z zachodu dziś wiej
jednego nic i nikt zmienić nie jest w stanie

ekwilibrystykę czynią kwiaty aby przeżyć ten
nostalgii czas gdy roku wolno zbliża się kres
snem śnieżnym pokryje dokoła zima ponura

ale się nie martw z tej pory smutnej się śmiej
jedną mamy zimę jedną jesień i tak co roku
ukoisz serce wiosną wśród ciepłych promieni

 

akromonogram *«utwór wierszowany, w którym każdy nowy wers zaczyna się od litery kończącej wers poprzedni».

[Annna2]

poezja

[Maciek.J]

@Annna2 wiadomo... kto pisał ;-)

[Berenika97]

@Maciek.J

Twój wiersz to melancholijny obraz przejścia z lata w jesień, pełen nostalgii i refleksji nad przemijaniem. Malujesz scenę ogrodu, w którym bez już nie pachnie wrześniem, a szara chmura płacze deszczem - to piękne personifikacje przyrody, która jakby współczuła ludzkiemu smutkowi.

Wiersz przypomina o cykliczności natury i z optymistycznym przesłaniem. Myśli naturalnie płyną. Piękny!

[Annna2]

@Maciek.J no Ty- wiadomo

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Słowa też mogą zadziałać jak słońce, Maćku :)