Przed - światło

[Berenika97]

Morze nie rodziło się z wody,

lecz z pamięci ,

w której powstała tęsknota.

Ono pulsowało we mnie,

każda fala unosiła obietnicę

a każda głębia -

echo przed-światła.

I wiedziałam,

że nie dotknę drugiego brzegu.

Horyzonty rozpadały się

w nieskończone bezkresne

nigdy.

[Leszczym]

@Berenika97 Wiersz bardzo bezkresny!!! Brawo !!

[huzarc]

@Berenika97 Słowa podźwignięte przez głębokie metafory. Pozdrawiam:)

[Annna2]

@Berenika97  Pięknie, spokojnie

[Jacek_Suchowicz]

oj różne morza w nas powstają 

czerwone z pragnień nie spełnionych

żółte zazdrością zalewają

i czarne kiedy po nim

 

czasem się rodzą morza martwe

których bezkresy świecą złudą

i takie jak najszybciej zamknij

są niebezpieczne dla nas ludzi

 

pozdrawiam

[Berenika97]

@LeszczymBardzo dziękuję! :)

@huzarcBardzo dziękuję! 

@Annna2Bardzo dziękuję! 

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!

 

Tak, płyną we mnie morza barwne,

jak opisałeś w celnych słowach.

Lecz wszystkie - nawet te martwe -

w mej jednej tęsknocie tu chowam.

To ona daje im imiona,

głębię, bezkresy i złudzenia.

I nie zostanie już zamknięta,

wszak pochodzi z samego rdzenia. :)

 

@Claire@Rafael Marius@MigrenaBardzo Wam dziękuję! 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - z przyjemnością przeczytałem - 

                                                                          Pzdr.serdecznie.

[Berenika97]

@Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! :)