Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

stało się
odłożyłaś słuchawkę
szelest słów nabiłaś pewnie w butelkę
położyłaś ją nad brzegiem
i dałaś odpłynąć
daleko poza serce

tymczasem ja
echem rozmowy rzeźbiłem rozczarowanie
tak wiele chciałem powiedzieć
zabrakło mi tchu
utknąłem gdzieś pomiędzy Tobą a mną
zrozumiałem
nie ma idealnych kół

Opublikowano

najpierw kombinowałam z kołami na wodzie, takimi ot chociażby od kropli deszczu, ale to jakoś nijak ma się do wiersza
potem zaczęłam roić coś o kwadraturze koła
no i nic
jestem w kropce
kompletnie nie kojarzę o co biega z tym kołem
wytłumacz jeśli możesz

Opublikowano

hehehe jednak umieszczanie wierszy osobistych się nie opłaca... wiersz pisałem do jednej dziewczyny... smutna sprawa z nią, bo ja coś do niej czuję, a ona jak widać z pierwszej części wiersza chyba jednak nie...
a co do kół... sprawa nie jest skomplikowana... koło to koło.. nie żadne tam koła słuchawek, wody.... tylko zwykłe koło... tak się składa że zarówno ja jak i ona lubi zespół a perfect circle... czyli idealne koło heh...
a co ma symbolizować owe koło? koło symbolizuje tu miłość... jakbyście się starali własnoręcznie narysować koło na papierze, to wam nigdy nie wyjdzie idealne... tak samo nie ma idealnych miłości... ja się staram żeby tak było, ale poprostu się nie da... wreszcie zrozumiałem to i tak oto powstał owy wiersz...

pzdr
wiktor

Opublikowano

dziękuję za komentarze

jednak nie zmienię już nic w tym wierszu... jak słusznie mi poradzono, dobrze jest czasem zostawić niedopowiedzenia :P wtedy się każdy będzie mógł zastanowić heh.. na następny raz wrócę standartowo do życia z perspektywy peela, więc już raczej wszystko bedzie jasne...

pzdr
wiktor

Opublikowano

Hmm, kiedy widzę nazwisko Wiktor Desiczewski, wiem, iż natrfię na coś ciekawego. Tak było i tym razem :-). Mimo, iż nie znalazłam u Ciebie kolejnego zaskakującego wiersza, to jednak szczerze mówiąc ten też poniekąd mnie zaskoczył; swoją prostotą a zarazem interesującym opisem oklepanego tematu. Duży + i... do ulubionych.
Pozdro serdecznie Espena Sway

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Między zaułkami duszy znalazłaś dla siebie miejsce i nic siłą Cię nie ruszy  Znając każdy mój zakątek,  wszystkie piętra, zmartwień, myśli  Krzyczysz z całych piersi i czekasz aż echo wybrzmi    Po omacku, zagubiony, trafiłem na twoją rękę  Z lękiem, że Cię stracę trzymam mocno  Jak tylko potrafię  Choćby zgasło słońce i zabrali nam powietrze  Ciemną nocą rozniecimy żar na lepsze  Dni, wieczory i poranki    Wiedząc, że nikomu winny nic nie jestem Zmieniam los swój prostym gestem  Wyławiam echo znajomego hałasu  Tak słodkiego dla mnie i gorzkiego  Jak owoc impasu    Ciepły głos, choć tak bliski jeszcze niedawno  Dziś tak jest daleko  I słyszę ledwo, jak jego dźwięk odbija się  po kamienicach duszy  Smutne , samotne echo  Kto ma je usłyszeć  Kto nastawi uszy  Odkrzyczy z nadzieją, że krzyk ten wykruszy  Mury , łańcuchy i nasze kajdany    Smutne, samotne credo Opuszczone wyznanie wiary  Czy jest ktoś, kto powie, jak bardzo niechciany  Może czuć się stary but bez pary    Czy jego stracie bez miary  Ktoś poradzi ?     Więc wszystkiego tu pełno, tylko Ciebie tu brak  Bez Ciebie nie mam już celu, jak statek bez morza  Opuszczony wrak    I dość mi już tego błądzenia  Od dawna jestem w twoim polu rażenia  Dalej mam oparzenia po Twoim dotyku Bez chwili wytchnienia w doznań Bałtyku  Promyku nadziei    Słodkie są dla mnie moje rany  Lecz nie dam się zranić  Nie zatracę miary  Sama odszyfruj mi swoje zamiary  Bo gubię się w Tobie, jak żeglarz bez mapy  Nudzą mnie puste atrapy A ty wśród nich, jak bunt bez utraty Harmonii Jak ogień, który nie parzy, lecz koi i grzeje  Więc w ciszy sie śmieje, skręcając w kolejną aleję  Swojej świadomości, czekając twojej wiadomości    A ty ,niemy aniele , nieś echo w swoim ciele  Mając nadzieję że dotrze w zaułki duszy   
    • @violetta A mój drugi Tomik Poezji polubisz-:)Właśnie widzę w Zapowiedziach…mój zielony kolor okładki…i cieszę się bardzo-:) @Alicja_Wysocka „ Na krańcach klawiatury” być może jesteśmy ( tego nie wie nikt)a jednak czujemy ..pisząc gupimy i znajdujemy aby znowu zgubić na chwilę ( wierzymy) pióra…i ten Twój wiersz ..moja zapowiedż drugiego Tomiku ach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ..wzruszyłam się.Może to tylko deszcz…
    • myślenie mi dokucza bo zapomniałem o czym zapomniałem   mój cień się śmieje wiatr chyba też bawi ich to   żona głowę meczy wmawia mi że sie starzeje   a ja tak po ludzku po prostu o czymś zapomniałem   ale to odnajdę pokaże im że to wypadkowa   swój cień podepczę wiatr przegonie się uśmiechnę
    • @violettaOch, Violka, a mnie deszczyk ubiera we wzruszenia i rozbiera do gołosłowia - to jest na chwilę pisania Mistrz Magii. Pozdrawiam :)   @Bożena De-Tre Bożenko, jak pięknie to opisałaś - parasol, ławka, i deszcz, który rozrzuca pióra z dłoni... To już sama poezja. Dziękuję Ci za tak obrazowe, ciepłe słowa. Deszcz we Wrocławiu musiał się wzruszyć razem z Tobą :)  Ukłony! @lena2_, dziękuję
    • @Bożena De-Tre kapuśniaczek wiosenny bardzo lubię:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...