Refleksja nad pajęczyną

[Bożena De-Tre]

Refleksja nad pajęczyną

(dedykowany Ani J.)

 

Dziś pająk przyniósł mi nowinę…

plótł pajęczyny sieć…

I chociaż jego to była treść, jego dom - zburzyłam go.

Zniszczyłam tak po prostu.

 

Moja ręka silna, zdecydowana zerwała pierwszą nić.

Potem siła decydowała.

Był pająk…, nie ma nic.

Choć nie zabiłam pająka, zniszczyłam treść.

 

Zapytał mnie dobry Bóg - czy tak dobro zwracasz mi?

Wszak dałem Ci wiele dróg, byś stopą znaczył swój ślad.

 

Czy dałem Ci nazbyt wiele i stąd dalej błądzisz…, śnisz?

Przed Tobą wzgórza słoneczne,

bezkresny horyzontu czas,

doświetlam codziennie… majestat łąk…, obrzeża pól…,

wody co płyną do źródła, a źródło przecież jedno jest.

Początek i kres.

 

Patrz płonie Ziemia!

Co było trawą sianem dziś jest.

Źdźbło trawy uniesie wiatr.

 

Popiół i dym zostanie po Was.

Pamiętaj! Taki jest sens przemijania.

 

Nie zabiłam Pająka…nie uratowałam go.

 

Moje myśli splątane próbował rozsupłać wiatr…