słowem

[viola arvensis]

Można ładnie mówić

i nic nie powiedzieć

albo w pięknych słówkach

uryć kłamstwa szpetne. 
Można też powtarzać,

bo ktoś chce usłyszeć,

bzdury oraz  brednie,

zgoła niepojęte

Słowa niczym krople -

-trucizny lub życia,

sączą sie codziennie

zabarwiając dusze.
Czasem jakby kwiaty

z ust wychodzą milych,

a czasem pioruny,

sprowadzają burze.

Słowa mają wartość

jakość oraz klasę,

lecz trzeba samemu

się o to zatroszczyć

żeby wzlatywały

nie padały puste 
gdy ich jest niewiele,

miło jest je gościć.

Słowem-mów co warto,

a resztę pozostaw

gdzieś na skraj języka

postaw, potem wypluj.

A gdy ktoś cię nimi

zapragnie zasypać,  

to ty decydujesz-

-tylko dobre przyjmuj.
 

 

[Toyer]

Słowa mają swoje ciężary - raz lekkie jak piórko - innym razem ciężkie jak głazy - niektóre się zapamiętuje - inne zapomina - sztuką jest powiedzieć mało mówiąc wiele - czasami bywa też trudna sztuka słuchania - każdy człowiek ma coś do powiedzenia - każdy też coś do przemilczenia - inny do przemyślenia - i tak życie w słowach mija  

[Annna2]

@viola arvensis nawet najgorsza prawda jest lepsza od najpiękniejszego kłamstwa

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - 

Słowa mają wartość

jakość oraz klasę,

lecz trzeba samemu

się o to zatroszczyć - dokładnie tak jak obok - podoba się - 

                                                                                                       Pzdr.serdecznie.

[Alicja_Wysocka]

@viola arvensis

Violu, pięknie pokazałaś dwoistą naturę słów. Potrafią ranić jak trucizna, ale też rozkwitać jak kwiaty.

Bardzo poruszyło mnie przypomnienie, że to od nas zależy, które słowa przyjmujemy do serca, a które zostawiamy na skraju języka. W Twoim wierszu jest i mądrość, i delikatność.

Petycka wskazówka, by świadomie wybierać.

[Berenika97]

@viola arvensis

Twój wiersz to prawdziwa perła refleksji nad mocą słowa. Zafascynowało mnie Twoje spojrzenie na język - dostrzegasz w nim zarówno trucizną, jak i życiodajną siłę. Ta metafora słów jako kropel, które "sączą się codziennie zabarwiając dusze", jest niezwykle poetycka.

Szczególna jest mądrość zawarta w końcowych wersach - "ty decydujesz - tylko dobre przyjmuj". To piękne przesłanie o odpowiedzialności zarówno za słowa, które wypowiadamy, jak i za te, które pozwalamy do siebie dotrzeć. To rodzaj poezji,skłania do przemyśleń nad własnym używaniem języka. Piękny!

 

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozornie oczywiste, tylko czy zawsze masz świadomość intencji nadawcy komunikatu i świadomość funkcji, jaką ma spełnić konkretna wypowiedź? I tylko na pierwszy rzut oka moje pytanie to naukowy bełkot.