między życiem a śmiercią

[iwonaroma]

co jest

między życiem a śmiercią?

 

życie!

 

śmierć to tylko mała kropka

na końcu zdania 

informująca

 

że zaraz pojawi się. Nowe

[iwonaroma]

@JWF dziękuję 

 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@iwonaroma dużo w tym prawdy.

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Robert Witold Gorzkowski :) no tak. Dzięki 

 

 

[Toyer]

Śmierć za życia jest najgorsza - ale istnieje też reinkarnacja 

[Nata_Kruk]

Iwona.... ostatnio miałam trochę pogrzebów.. i na każdym, nachodziła mnie myśl...

życie się kończy, życie się zaczyna... bo inni z kolei informowali,

urodziła mi się wnusia, wnusio... :) Radość i smutek, niemal jednocześnie. Ot, życie...

A Ty częśto piszesz... zdrówka.. :) Tobie.

Edytowane wczoraj o 09:37 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@iwonaroma

Zaciekawił mnie paradoks w odpowiedzi na pytanie - że między życiem a śmiercią jest... życie. To przypomina zagadkę (koan) używaną w praktyce buddyzmu, która ma na celu przełamanie stereotypowego sposobu myślenia. A śmierć to tylko kropka, początek nowego cyklu. Bardzo filozoficzne.

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Toyer No tak. Jednak reinkarnacja jest dobra dla tych, co pójdą po rozum do głowy. W przeciwnym wypadku to niekończące się koło głupoty.

Dzięki za wpis 

 

 

 

@Nata_Kruk :) Właśnie tak jest. Sprawdzałam w necie - w każdej SEKUNDZIE na ziemi umiera dwoje ludzi, ale rodzi się czworo :) Życie zwycięża:)

Tobie również - zdrówka :)

 

 

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Berenika97:)

To widać prosto na osi czasu.

Narodziny - a potem Życie, Życie, Życie, Życie, Życie, Życie ...i  śmierć, która trwa sekundę , minuty, kilka godzin, najdłużej kilka dni. I co tu przeważa? :)

Koany są cudne, samo życie, bo ono jest paradoksalne:)

Dzięki

 

 

@Rafael Marius :) dzięki

 

 

[JWF]

Ludzie czasem leżą w coraz głębszym niedołęstwie latami, więc to umieranie w kilka godzin, najdłużej dni - jest dyskusyjne. Ja liczę na szybką śmierć, ale jak będzie to się okaże.

Seneki nie przytoczę. Marek Aureliusz napisał w Rozmyślaniach

• Zaistniałeś jako cząstka. Znikniesz w tym, co cię stworzyło. A raczej zostaniesz na powrót wchłonięty w myśl twórczą według zasady przemiany.

i jeszcze w innym miejscu:

• O śmierci: Jest to rozpadnięcie się w pył, jeżeli przyjmiesz atomy. A gdy przyjmiesz jedność, to nicość lub przemiana.

Czy istnieje reinkarnacja to nie wiem. Koncepcje są różne 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Każdemu życzę takiego końca i początku, jaki sobie wymarzy, choć wiem że to raczej niemożliwe. Chyba mało kto chce rozpaść się w pył, ale to bardzo prawdopodobne, że tak jest. Ostatecznie w wyniku śmierci mózg przestaje pracować i razem z nim wspomnienia i świadomość - przestajemy być odrębnym bytem. Wchłania nas ziemia a co później... nie ma nas? Jeśli w kółko stajemy się czymś nowym, to dzięki Bogu, że te wspomnienia się nie przenoszą do nowej istoty - byłoby to chyba nie do nie zniesienia gdyby świadomość pamiętała wszystko. Osobiście, życzyłbym sobie zostać jeżem w hodowli, na te parę lat mieć trochę spokoju, jeść robaki, łazić po nocy w wolierze, zakopywać się na zimę w kupce liści. Tak, mógłbym zostać takim jeżem.

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@JWF Zgadza się, że komfort życia niekiedy jest paskudny (to niedołęstwo). Jednakowoż to nadal życie, a nie śmierć. Bywa, że jeszcze coś z siebie można dać (ludzie na wózkach bywają bardzo kreatywni). Gdy niedołęstwo jest totalne - np.paraliż - niektórych stać na choćby ciepłe spojrzenie wysyłane do innych. Ale w rzeczy samej - gdy dochodzi do tego permanentny ból trudno nawet i o to. Życie ziemskie to sinusoida, którą trzeba przetrwać.

 

Podobają mi się te myśli Marka Aureliusza :) Rzeczywiście, jeśli przyjmie się atomy (analityczny punkt widzenia) to tylko rozpad na pył (na te atomy :)). To czeka ciało fizyczne, bo ono pochodzi z ziemi. Kwestia tego, czy utożsamiamy się z ciałem fizycznym na zasadzie - to ciało to ja i nic więcej, czy też mamy świadomość, że posiadamy ciało (jako narzędzie) a my to coś jednak więcej niż to ciało. I wówczas synteza - jedność z całym wszechświatem. 

 

Chcesz zostać jeżem? :) Uważaj, bo Ci się spełni:) Patrzysz na jeża z zewnątrz, a skąd wiesz, jak on wewnętrznie żyje. Może to tylko okowy przymusu...

Zostać zwierzęciem to dla człowieka degradacja jednak jakkolwiek to zwierzę jest milusie..... Dzięki za wpis.