burza, spokój, tęcza

[Kasiulka016]

niebo się gniewa
głośne wrzaski słychać
zaczęło płakać
tak prawdziwie
tak pięknie, że nie
uciekam

nadszedł spokój
jasne barwy zagościły
na sklepieniu
resztki łez
zostały już tylko we mnie-
-żal

wszystko się zmieniło,
poza szarością zwykłych dni
widać kolory
tęczy barwnej
na której chcę budować świat-
-zostaję

[blady paznokieć]

początek mi się podoba, przemawia do mnie delikatnością, ale reszta nijaka. pozdrawiam.

[jasiu zły]

A do mnie nic tu nie przemawia (może brakuje aparatu wokalnego?). Słabe, monotonne, niezaskakujące niczym. Powiedziane raczej wprost. Narracja w czasie przeszłym. :P

To powinno było mieśiąc poleżeć w szufladzie i może potem z larwy wyklułby się motyl... A tak... Kicha.

[Samo zło]

znowu się powtarzam: melanż łatwizny, ty uparcie piszesz o rzeczach, w których mowa o tym samym, co w wierszykach dla dzieci z pierwszej klasy, powiem więcej; ty uparcie piszesz jak dzieci z pierwszej klasy. sorry, ale dla mnie klapa. aha: jeśli wszystko się zmieniło, poza szarością dni, to co się zmieniło, bo nie bardzo rozumiem

[Michał Ziemiak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zmuszony jestem się w pełni zgodzić...
pozdrawiam!

[Luthien_Alcarin]

ja jestem za wprowadzeniem zakazów na tęcze... moze rzeczywiscie jak początek miał w sobie pewną liryczność, tak końcówka spływa lukrem,a to nie jest dobry objaw

Pozdrawiam
Agata