Nad obcy poranek zwykłych ludzi mi patrzeć.
Smutne to jest widząc, jak zaczynają dzień pożarem.
Dwoje ludzi kochających się w sobie,
Wznieca ten ogień jeszcze mocniej.
W głębi serca oboje czekają na deszcz.
Łzy spadły.
Pożar też.
@MIROSŁAW C. Mamidło- obraz zwodniczy- bo bywa, że potłuczone lustro nie pokazuje nic,
jest jak przechodzący obok mim.
Jesień to umieranie- pory roku są powtarzalne i niby takie same- ale to złudzenie optyczne-
tak jak życie nigdy takie samo.
Czas zawsze przewyższa przestrzeń.
Przestrzeń to nasze życie- zawsze od do- rodzimy się z dwoma datami-
narodzin i śmierci.
Czas to nieskończoność- to życie wieczne.
Non omnis moriar- bo człowiek nie wszystek umiera.
Dziękuję za zamyślenie się nad Twoimi słowami.
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się